Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπαλτάς
Η ελληνική κυβέρνηση είχε ως μια από τις προεκλογικές της δεσμεύσεις απέναντι στο λαό, να βάλει ένα τέλος στην ασυδοσία των καναλαρχών και των διαπλεκόμενων συμφερόντων τους με το κράτος. Είναι βέβαιο ότι σήμερα ο κόσμος επιδοκιμάζει το αίτημα του υπουργού επικρατείας Νίκου Παππά, για πληρωμή από τους τηλεοπτικούς σταθμούς τέλους συχνοτήτων για τα έτη 2011, 2012, 2013, 2014, που ανέρχονται συνολικά σε 24.150.633 ευρώ.
Ήδη η αντιπολίτευση ενοχλείται με αυτό το αίτημα. Ο Άδωνης Γεωργιάδης, σχολίασε ότι όλο αυτό είναι ένας φτηνός εντυπωσιασμός που χρησιμοποιείται για να αποπροσανατολίσει από το επερχόμενο νομοσχέδιο της ΕΡΤ. Ο δε δημοσιογράφος και εκδότης, κ. Κύρτσος σημείωσε σε παρέμβασή του ότι αυτή τη στιγμή οι δημοσιογραφικοί οργανισμοί βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση και πρέπει να προστατευθούν προκειμένου με τη σειρά τους να προστατεύσουν πολλές θέσεις εργασίας.
Το πρόβλημα είναι ότι όταν χρειαζόταν οι προηγούμενες κυβερνήσεις να βρουν κρατικά έσοδα ξεζούμιζαν τους πολίτες λέγοντας ότι δεν υπάρχουν άλλες πηγές και πως πρέπει όλοι να κάνουν υπομονή για να βγει η χώρα από τη δημοσιονομική ανισορροπία. Όταν η επόμενη κυβέρνηση είπε ότι θα βρει χρήματα από αλλού, η αντιπολίτευση και τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ έλεγαν πως αυτό θα ήταν ευχής έργον, μόνο που είναι αδύνατο. Σήμερα που η κυβέρνηση προσπαθεί να πάρει το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 24 εκατομ. Από πηγές που έχουν πλουτίσει αφάνταστα τα προηγούμενα έτη ξαφνικά θυμούνται κάποιοι τις θέσεις εργασίας. Εκείνες τις θέσεις που δεν σκέφτονταν όταν υποστήριζαν φοβερά υφεσιακά μέτρα.
Από την άλλη τα ίδια τα κανάλια απαντούν ότι τα τέλη συχνοτήτων έχουν καταργηθεί ρητά με νόμο του 2012. Και από την άλλη αναφέρουν ότι περίπου το ίδιο ποσό είναι το κράτος που χρωστάει σε αυτά, λόγω παροχής τηλεοπτικού χρόνου για διαφημιστικά σποτ κομμάτων που το δημόσιο χρεώθηκε για να τους τα παρέχει. Χωρίς να έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε τα λεγόμενα των καναλιών, αναρωτιόμαστε γιατί από τη μία σημειώνουν ότι δεν υπάρχει νόμος που να καθορίζει τέλος συχνοτήτων, ενώ από την άλλη δημιουργούν φανταστικά νομικά πλαίσια για συμψηφισμό χρεών καναλιών και δημοσίου;
Μια απλή απάντηση πάντως προς τους καναλάρχες που δέχτηκαν τεράστια δάνεια τα προηγούμενα χρόνια, τα οποία δεν είχαν απόκριση και που σε μεγάλο βαθμό πλήρωσε το δημόσιο μέσα από ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών, είναι ότι ακόμη και αν ο Παππάς έκανε λάθος και νόμος δεν υπάρχει, η κυβέρνηση μπορεί να τον δημιουργήσει. Από την άλλη η «τέταρτη εξουσία» ευτυχώς δεν έχει την ίδια δυνατότητα.
