Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος
Επιτέλους ας σταματήσει αυτή η αφηγηματική αηδία περί «κόκκινων γραμμών», μαζί με την άλλη αηδία περί «κυβερνητικών κύκλων»!
Οι πραγματικές κόκκινες γραμμές χαράσσονται με αίμα και όχι με μελάνι! Και είναι πολύ κακό πράγμα να ορίζεις την πολιτική και την εξέλιξη της ιστορίας με υλικό το αίμα! Πολιτική με αίμα είναι ολοκληρωτισμός και ασφαλώς αυταρχισμός! Πολιτική επικοινωνία με κεντρικό μηχανισμό τους «κυβερνητικούς κύκλους» και όχι τους αρμόδιους κυβερνητικούς φορείς εξουσίας και τα θεσπισμένα κυβερνητικά όργανα, ή τα συνταγματικώς ορισμένα όργανα της πολιτείας και της διοίκησης, είναι ροπή προς την συνωμοτική και αδιαφανή πολιτική. Ροπή σε πολιτικές που νοθεύουν το δημοκρατικό πολίτευμα και διαστρέφουν την δημοκρατική κουλτούρα! Ροπή στις μηχανορραφίες! Είναι σοβαρός αναχρονισμός που ταιριάζει σε καθεστώτα του παρασκηνίου, που κυβερνούν με τις φήμες και τους ψιθύρους από τα υπόγεια της εξουσίας!
Προσοχή, δεν ζητώ ασφαλώς από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να σβήσει τις προεκλογικές δεσμεύσεις της προς το εκλογικό σώμα! Αντίθετα σφοδρά επιθυμώ η διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της ΕΕ και η γενικότερη στάση της νέας κυβέρνησης με κορμό την αριστερά, στο εσωτερικό και εξωτερικό, να καταλήγει στην υπεράσπιση των πολιτικών (προεκλογικών) της θέσεων – με έναν εναρμονισμένο μάλιστα τρόπο. Ωστόσο, αυτό δεν γίνεται «παίζοντας» με τα λόγια και ακροβατώντας σε «κόκκινες γραμμές», τις οποίες σβήνει αντικειμενικά το διαπραγματευτικό σου αποτύπωμα.
Για να ξεφύγεις από την αντίφαση που προκύπτει αντικειμενικά, περνάς την επικοινωνία σου στους «κυβερνητικούς κύκλους»! Είναι τώρα οι «κυβερνητικοί κύκλοι» που «Παίζουν Κουτσό» πάνω σε «κόκκινες γραμμές», για να διασκεδάσουν μια σκληρή πολιτική διαπραγμάτευση του ελληνικού ζητήματος, η οποία σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να ικανοποιήσει την εκπεφρασμένη, πριν από λίγες ημέρες, βούληση του εκλογικού σώματος, χαρασσόμενη και αναπροσδιοριζόμενη ευέλικτα πάνω σε «κόκκινες γραμμές»!
Με «κόκκινες γραμμές» δεν κάνεις πολιτική, αλλά αποκλειστικά επανάσταση. Και ο ελληνικός λαός δεν έχει δείξει ούτε μια στιγμή πως επιθυμεί επανάσταση! Γιατί απλούστατα παρά την φτωχοποίησή του, την απελπισία και το αδιέξοδο αρκετών, την αυτοκτονία κάμποσων και την αυτοκτονική διάθεση πολύ περισσότερων εξαιτίας του κοινωνικοοικονομικού αδιεξόδου που προκαλεί η διαχείριση της παρατεταμένης κρίσης, η ελληνική κοινωνία δεν εννοεί να υποταχθεί στην discourse του αίματος. Το αίμα στην Ελλάδα είναι ακόμη πολύτιμο αγαθό… και ευτυχώς έτσι είναι!
Για αίμα ομιλούν με φανατισμό πάντα αυτοί που κάθονται στα γραφεία ή τους καφενέδες, για να συντονίσουν τις θυσίες αυτών που σπρώχνουν μπροστά τα λαϊκά στρώματα σε έναν αγώνα τυφλής εξέγερσης. Αυτό «είδε και μολόγησε» η έντιμη Ρόζα Λούξεμπουργκ κατά την εξέγερση του Σπάρτακου! «Η νίκη στο Βερολίνο δεν ήταν αδύνατη», σημείωνε τότε! «Η ήττα οφείλεται στην χρεοκοπία της διεύθυνσης», η οποία διαπραγματευόταν με τους αντεπαναστάτες στη βάση κόκκινων γραμμών χαραγμένων με αίμα. Όσο υποχωρούσαν οι κόκκινες γραμμές των ηγετών της εξέγερσης στο Βερολίνο, τόσο παραδόξως αυξανόταν το αίμα, μια και το αίμα νομιμοποιούσε μια ηγεσία που πρωτίστως ενδιαφερόταν να συντηρήσει τον εαυτό της. Η Ρόζα τότε, δεν αρνήθηκε την μάχη, αντιστάθηκε στη λογική της θυσίας και την discourse του αίματος. Ζητούσε έναν καλά οργανωμένο αμυντικό αγώνα της εργατικής τάξης και όχι ένα λουτρό αίματος για ένα ρεσάλτο της επαναστατικής ηγεσίας στην Εξουσία.
Σκέψου, αυτή ήταν η ευαίσθητη, έντιμη στάση μιας επαναστάτριας και όχι μιας πολιτικού, η οποία είχε τότε ως σύνθημα το περίφημο «όχι διαπραγματεύσεις, δράση, δράση, δράση»! Ακόμη και στην επανάσταση, όπου το αίμα χαράσσει κόκκινες γραμμές είναι ανήθικο η ηγεσία να μην υπολογίζει το αίμα, πόσο μάλλον στην πολιτική, όπου η εξουσία δεν ανατέλλει μέσα από το αίμα που χύνεται, αλλά μέσω της κάλπης και στηρίζεται στην πολιτικά νομιμοποιημένη διαπραγμάτευση!
Άρα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ας μην αναφερθεί ξανά σε «κόκκινες γραμμές» και ας εγκαταλείψει αμέσως την πολιτική επικοινωνία των «κυβερνητικών κύκλων». Οι «κύκλοι» θα υπάρχουν όσο διατηρείται μια απολύτως ανάρμοστη στις σημερινές πολιτικές περιστάσεις αφήγηση περί κόκκινων γραμμών. Οι περίφημες κόκκινες γραμμές δεν έχουν απολύτως καμία λογική στο πλαίσιο που η ίδια η κυβέρνηση ορίζει ως «διαπραγματευτικό σχήμα». Εκεί μέσα θα κάνεις πίσω και θα φύγεις μπροστά, θα κινηθείς δεξιά και αριστερά, θα κάνεις ζικ-ζακ, αρκεί να μην ξεφύγεις από το «πλαίσιο» που δομείται από την ακολουθία στόχος-στρατηγική-πρόγραμμα. Και μια και η δεδηλωμένη στρατηγική της κυβέρνησης δεν περιλαμβάνει «αίμα», αλλά αντίθετα ένα «τέρμα στο αίμα», σημασία έχει η διαπραγμάτευση να κινηθεί στο πλαίσιο συνοχής του στόχου εκδημοκρατισμού και παραγωγικής ανασυγκρότησης, χωρίς μεγέθυνση της υφιστάμενης κοινωνικής καταστροφής με την στρατηγική και το πρόγραμμα.
Σε καμία περίπτωση η κυβέρνηση δεν θα πρέπει να θέσει υπό διαπραγμάτευση τους στόχους της, ούτε καν την στρατηγική της μετά το μεταβατικό διάστημα που απλώς διατηρεί την εθνική μας οικονομία στην Ευρωζώνη. Αυτό που είναι προς διαρκή διαπραγμάτευση, είναι το πρόγραμμά της, στη βάση μιας αρχής «όχι άλλο αίμα στην Ελλάδα», όχι άλλη ύφεση στην Ελλάδα ως αποζημίωση για την παραμονή μας στο μετα-ιμπεριαλιστικό κλαμπ του Ευρώ. Όχι «πάση θυσία στο Ευρώ»!
Οι αιμοσταγείς πολιτικές της λιτότητας και του αντιπληθωρισμού μπορούν να αποσυνδεθούν από το κοινό νόμισμα, μόνον στο βαθμό που αυτό πάψει να ορίζει την αντίφαση μεταξύ της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας με την οικονομία της αγοράς. Και αυτό θα συμβεί μόνον στο βαθμό που η πολιτική διαπραγμάτευση αναδείξει την άμεση ανάγκη να περάσουμε αμέσως μετά το καλοκαίρι σε μια νέα φάση του ευρωπαϊσμού: σε μια διαδικασία συντακτικής μεταμόρφωσης της ΕΕ, έτσι ώστε η οικονομική και νομισματική ένωση να δώσει την θέση της σε μια πολιτική, δημοσιονομική και τραπεζική ένωση. Έτσι μόνον θα εξοικονομηθεί αίμα και κεφάλαιο στην Ευρώπη και θα γλιτώσουμε από τις παραπλανητικές κόκκινες γραμμές πάνω σε εμπριμέ φόντο!
