Γράφει η Πηνελόπη Μητρούλια
Καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ΄90 αλλά και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000 η ομαλή ηλεκτροδότηση της Κρήτης ήταν ένας από τους μεγαλύτερους πονοκέφαλους της εκάστοτε διοίκησης της ΔΕΗ. Οι Κρητικοί, ανεξαρτήτως περιοχής, αρνούνταν πεισματικά την εγκατάσταση νέων μονάδων παραγωγής την ίδια ώρα που η ζήτηση λόγω του τουρισμού καλύπτονταν οριακά και τα black out ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες ήταν μια συνηθισμένη κατάσταση.
Την περίοδο εκείνη μια από τις αντιπροτάσεις των Κρητικών προκειμένου να μην επιβαρυνθεί το νησί τους περιβαλλοντικά από την λειτουργία των μονάδων στα Ληνοπεράματα και τον Αθερινόλακο, ήταν να γίνει διασύνδεση με την ηπειρωτική χώρα και ειδικά την Πελοπόννησο. Το έργο τότε εθεωρείτο εξαιρετικά ακριβό και χωρίς άλλη χρησιμότητα, πλην της ικανοποίησης των Κρητικών που απλώς δεν ήθελαν μονάδες παραγωγής στο νησί τους.
Ο καιρός κύλησε και σήμερα πλέον η ηλεκτρική διασύνδεση της Κρήτης αποτελεί προτεραιότητα του ενεργειακού σχεδιασμού της χώρας στο πλαίσιο της επέκταση της χρήσης των ΑΠΕ, αλλά και της απελευθέρωσης της αγοράς.
Έτσι ο ΑΔΜΗΕ σχεδιάζει το έργο που υπολογίζεται ότι θα κοστίσει περί τα 800 εκατ ευρώ. Μάλιστα έχει ήδη προτείνει πέντε σημεία υποδοχής του καλωδίου επί Κρητικού εδάφους (Αγγελιανά και Πέτρες Ρεθύμνου, δυο σημεία στα Ληνοπεράματα Ηρακλείου και την Γεωργιούπολη Χανιών).
Θα περίμενε κανείς ότι η έξοδος ενός καλωδίου και η δημιουργία ενός υποσταθμού δεν θα προκαλούσε αντιδράσεις. Και όμως οι Κρητικοί επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά τη φήμη των πιο… κακομαθημένων Ελλήνων, χαρακτηρίζουν τις προτεινόμενες περιοχές ακατάλληλες και αντιπροτείνουν τη θέση Κορακιά, η οποία ωστόσο δεν έχει συμπεριληφθεί στους σχεδιασμούς του ΑΔΜΗΕ! Έτσι, θα πρέπει τώρα να καταλήξει στο σημείο υποδοχής για να αναθέσει τη σύνταξη της περιβαλλοντικής μελέτης.
Αν υποψιαστώ ότι θα ξεκινήσει νέος κύκλος ατέρμονων συζητήσεων με τους Κρητικούς, αυτή τη φορά για το καλώδιο….θα πεθάνω!
