Όποιος είναι παρατηρητικός στις παραλίες ίσως να έχει προσέξει το βιβλίο που κάνει θραύση στο γυναικείο αναγνωστικό κοινό. Έχει τον τίτλο «50 αποχρώσεις του γκρί» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Μην πάει το μυαλό σας στο γκρί της οικονομικής κρίσης και της πολιτικής αναξιοπιστίας. Μια γυναίκα στην παραλία διαβάζει μόνο το all time classic θέμα: Σχέσεις.
Θα μου πείτε τώρα τι θέλω εγώ κι ανακατεύομαι με αυτά; Εξηγώ. Το εκδοτικό φαινόμενο της χρονιάς είναι μια τριλογία της E.L. James. Το πρώτο βιβλίο που τιτλοφορείται στην αγγλική ‘50 Shades of Grey’, κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, έγινε best seller, e-book και αναμένεται και ταινία από την Universal.
Το πρόβλημα είναι ότι ο ελληνικός τίτλος είναι λάθος. Διότι χάνεται το παιχνίδι της μεταφοράς με το όνομα του κεντρικού ήρωα ο οποίος λέγεται Κρίστιαν Γκρέυ. Δεν διεκδικώ δάφνες λογοτεχνικού κριτικού αλλά όταν ο αγγλικός τίτλος έχει σαφέστατα διττή σημασία (χρώμα και όνομα) και ο ελληνικός έχει μόνο τη σημασία του χρώματος, τότε πολύ απλά ο εκδοτικός οίκος δεν έχει κάνει σωστά τη δουλειά του.
Επιπλέον, από τις 382 σελίδες της αγγλικής έκδοσης, η ελληνική έκδοση εκτοξεύτηκε, σχεδόν διπλασιάστηκε, και έφτασε τις 702 σελίδες. Αλλά πώς θα δικαιολογήσει τα 16 ευρώ τιμή αγοράς ένα ατυχώς μεταφρασμένο βιβλίο; Τι να πεις, όταν η αγγλική έκδοση paperback κοστίζει μονάχα 10 δολάρια; Αξίζει να σημειώσουμε πως τα βιβλία έχουν χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ, δηλαδή 6,5%.
Άρα ο εκδοτικός οίκος όχι μόνο δεν κάνει καλά τη δουλειά του αλλά κάνει και κουτοπονηριές για να πουλήσει ένα ογκώδες βιβλίο για τις ανάγκες της παραλίας και να δικαιολογήσει την τσουχτερή τιμή του.
Συμβαίνει δε οι εκδόσεις Πατάκη, να είναι ο επί δεκαετίες πρωταγωνιστής της παραπαιδείας της Ελλάδας. Γενιές και γενιές μεγάλωσαν με «λυσάρια», μεταφράσεις και «βοηθήματα» των συγκεκριμένων εκδόσεων. Εύλογα λοιπόν αναρωτιέμαι: Με την ίδια προχειρότητα εκδόθηκαν κι όλα αυτά τα βιβλία όλα αυτά τα χρόνια; Μετά ας μην απορούμε που τα παιδιά τελειώνουν το Λύκειο και δεν μπορούν να βάλουν τρεις λέξεις σε σωστή σειρά. Ας μην απορούμε που ψάχνουν για «λυσάρια» σε κάθε πρόβλημα και κάθε πρόκληση που αντιμετωπίζουν στη ζωή τους. Είναι η λογική του εύκολου, του έτοιμου και του βολικού. Εκπαιδεύτηκαν γενιές και γενιές σε αυτή τη λογική. Ίσως για αυτό και οι Εκδόσεις Πατάκη που συνέβαλαν τα μέγιστα στην εμπέδωση αυτής της νοοτροπίας να μην ανησυχούν ιδιαίτερα για την ακριβή μετάφραση των βιβλίων που εκδίδουν. Ξέρουν πως το σημερινό αναγνωστικό τους κοινό είναι οι χθεσινοί μαθητές με τα «βοηθήματα». Άρα, όλα εύκολα. Ε, τώρα αν τύχει και κανένας παράξενος επικοινωνιολόγος να το κάνει θέμα, δεν χάθηκε κι ο κόσμος!
ΥΓ: Μια γκρίζα απόχρωση της παραπαιδείας στην Ελλάδα είναι και τα «ιδιαίτερα». Υποτίθεται ότι είναι «απαγορευμένα» αλλά ακμάζουν όσο και το παράνομο ουίσκι στην περίοδο της αμερικανικής ποτοαπαγόρευσης! Μήπως ο κ. Στουρνάρας που έδειξε να του κόβει λίγο, πρέπει να εισηγηθεί τη νομιμοποίησή τους, με την αντίστοιχη υποχρέωση έκδοσης αποδείξεων; Όταν προσπαθούμε να βγάλουμε «από τη μύγα ξύγκι», είναι τουλάχιστον παράλογο οι κύριοι «Γκρί» της παραπαιδείας να τα τσεπώνουν σε καθεστώς φορολογικού παραδείσου.
