Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Το τελευταίο διάστημα πριν ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος η κριτική απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ που συνοψίζεται στο ότι «εξελίσσεται σε νέο ΠΑΣΟΚ» αναδεικνυόταν όλο και περισσότερο από χείλη δεξιών επικριτών αλλά και υποστηριχτών του.
Το φαινόμενο που όλοι χρησιμοποιούσαν ως επιχείρημα ήταν η αθρόα προσέλευση στελεχών του λεγόμενου κεντροαριστερού χώρου αλλά και του κέντρου στην αγκαλιά ενός διευρυνόμενου ΣΥΡΙΖΑ. Και ενώ οι μεν στα δεξιά του, βρίσκουν τις θέσεις του κόμματος είτε ακραία λαϊκιστικές, είτε επικίνδυνες για το άμεσο μέλλον του τόπου, οι υποστηριχτές του που είδαν πρώην πασοκογενείς να γίνονται ξαφνικά «σύντροφοί» τους διαπιστώνουν μεγάλη απόκλιση στις εξαγγελίες Τσίπρα και άλλων στελεχών με τις ψηφισμένες θέσεις στο συνέδριο του κόμματος.
Παράλληλα με τα παραπάνω υπάρχει και η ιστορική εμπειρία του ΠΑΣΟΚ του 81 που κατέληξε ένα καθεστωτικό κόμμα αποτελούμενο από ανθρώπους που πριν από λίγα χρόνια τάσσονταν υπέρ του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού ή ακόμη και του ένοπλου αγώνα.
Όλα αυτά οδηγούσαν τους ανέκαθεν υποστηριχτές του κόμματος να φοβούνται ότι οι νεοφερμένοι που βρήκαν πολιτικό καταφύγιο στο ΣΥΡΙΖΑ, θα πάρουν θέσεις βουλευτικές θέσεις ή και κυβερνητικές κάνοντας πραγματικότητα τις προεκλογικές καταγγελίες για κωλοτούμπες προς το «μεταρρυθμιστικό κέντρο».
Από ό,τι φαίνεται όμως οι συνιστώσες του κόμματος και τα μέλη τους που συμμετέχουν στα όργανα, περίμεναν τον Τσίπρα και τους λεγόμενους ‘προεδρικούς’ στη γωνία. Στις συνεδριάσεις των οργάνων για τις λίστες των ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ συντελέστηκε ολοκληρωτική σφαγή των επίδοξων υποψηφίων που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ και τα παράγωγά του. Τα μέλη της κεντρικής επιτροπής που ανήκουν σε διάφορες συνιστώσες, αλλά και πολλές τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ έκοψαν πολλούς, αφήνοντας τελικά μόνο 10 περίπου θέσεις σε ανθρώπους που δεν είναι στελέχη του κόμματος για να κατέβουν υποψήφιοι με το ΣΥΡΙΖΑ. Αν σε αυτούς προσθέσουμε και τους 8 περίπου που προέρχονται από τους πράσινους, λόγω της εκλογικής συνεργασίας, ουσιαστικά πρόκειται για ένα ποσοστό επί του συνόλου των 430 θέσεων που δεν αγγίζει ούτε το 5%, με το υπόλοιπο 95% να καταλαμβάνεται από κομματικά στελέχη.
Οι πτυχές είναι δύο. Αφενός πρόκειται για μήνυμα προς τους πιστούς ακολούθους του κόμματος ότι δεν πρόκειται να επιτραπεί η ολοκληρωτική μετάλλαξή του, δίνοντας έτσι και τις αντίστοιχες ελπίδες για την επόμενη μέρα των εκλογών και την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Αφετέρου, όμως είναι και ένα μέτρο ώστε να αποφευχθούν να μετέχουν της κοινοβουλευτικής ομάδας, καριερίστες της κεντροαριστεράς που θα αποστατήσουν αμέσως μόλις τα πράγματα με τις διαπραγματεύσεις σκληρύνουν και απαιτηθεί από το κόμμα μια πιο ριζοσπαστική γραμμή. Ενισχυτικό αυτού άλλωστε είναι και η οδηγία που επιβάλει το κόμμα για παράδοση της βουλευτικής θέσης στο κόμμα όποιου βουλευτή αποφασίσει να ανεξαρτητοποιηθεί. Στην Κουμουνδούρου γνωρίζουν ότι την επόμενη περίοδο η κομματική πειθαρχία θα είναι το Α και το Ω για τους βουλευτές του κόμματος, αφού είναι βέβαιο ότι θα δοκιμαστούν σκληρά είτε τα συμβιβαστικά αντανακλαστικά των κεντρώων είτε τα ριζοσπαστικά αντανακλαστικά των αριστεροτέρων.
