Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Οι νεώτεροι καταλήγουν διαφορετικά: «…και βγήκε το Τσεσμέ στο Αιγαίο»!
Ενώ ο «κουζουλός του χωριού» βιάζεται: «Αν η Τουρκία συνεχίσει να μην μας σέβεται να πάμε στη Χάγη».
Όλα στην ώρα τους και η Χάγη στη δική της, για να τρίξουν τα κόκκαλα ακόμη και του Λευτεράκη!
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος – τον οποίον τιμούν κυρίως όσοι δεν κατέουν την πολιτική του φιλοσοφία και στρατηγική – είχε αποκλείσει αυτά που κάποιοι έλληνες μπουνταλάδες «βλέπουν» να παραπέμπονται στη Χάγη από ελληνικής πλευράς, όταν αυτός είχε δεχθεί για πρώτη φορά τη δικαιοδοσία του Οργάνου τη δεκαετία του ’30.
Θα μου πεις ίσως, πως οι εποχές άλλαξαν! Η Χάγη άλλαξε! Οι παροιμίες άλλαξαν! Ακόμη και η ώρα άλλαξε! Και ό,τι δεν άλλαξε είναι αυτό που προσβάλει. Παράδοξο δεν είναι; Ο κόσμος να νομίζει πως το δικαίωμα απεχθάνεται την αλλαγή, ενώ συμβαίνει το αντίθετο. Αποκτά νόημα και αξία μόνον στη φάση της (αντ)αλλαγής.
Μην στενοχωριέσαι, αναγνώστη μου: Το πακέτο της Χάγης θα έχει και ισοδύναμα και αντισταθμιστικά και ασφαλώς προληπτικά μέτρα. Τώρα που μάθαμε τους νέους όρους του παζαριού και ασφαλώς του «Δικαίου», θα φοβηθούμε τη Χάγη!
