Η οπισθοχώρηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου σε σχέση με την «Χρυσή Αυγή» από το να κηρυχτεί το κόμμα παράνομο στην απλή καταγγελία του ως «αντισυνταγματικό μόρφωμα» δεν καθησύχασε τους χρυσαυγίτες, που αντιλαμβάνονται τις θέσεις Βενιζέλου όχι ως μια προσπάθεια συσπείρωσης πασόκων, αλλά ως προσπάθεια συγκάλυψης των συνδαιτυμόνων στο πάρτι αρπαγής του εθνικού πλούτου.
Χρυσαυγίτης ταξιτζής εξηγούσε ότι δεν του καίγεται καρφί του Βενιζέλου για το αν πλακώνουμε στο ξύλο κανένα επικίνδυνο μετανάστη. Αυτός έχει μπει μπροστά για να υπερασπιστεί το σύστημα που άρμεξε το κράτος. Μας φοβούνται γιατί πάμε για 25% και θα έχουμε 60-65 βουλευτές και τότε, θα ξεσκεπάσουμε όλους όσους κατακλέψανε την πατρίδα και θα τους βάλουμε μέσα και θα τους δημεύσουμε τα πάντα. Θα πάρουμε τα 800 εκατ. που έκλεψε ο Π…, τα 350 ο Β… και τα 100 ο Ρ… Δεν θα αφήσουμε κανένα …
Πρώτος το είπε ο Σόιμπλε: «Στην Ελλάδα, απέτυχαν οι ελίτ». Δεν ξέρω αν ο εν λόγω χρυσαυγίτης ταξιτζής ήταν πηγή και του Economist, που υπό τον τίτλο «Αμφιβολίες για την επαγγελματική απόδοση» συμπεραίνει με αφορμή τη λίστα Λαγκάρντ ότι οι αρμόδιοι για την πάταξη της φοροδιαφυγής αξιωματούχοι κινούνται σαν τη χελώνα όταν πρόκειται για μεγαλόσχημα ονόματα πολιτικών, επιχειρηματιών, δικαστών, γιατρών, ποδοσφαιριστών και άλλων επώνυμων. Επισημαίνει και πάλι ότι η ελληνική ελίτ έχει βγάλει δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ στο εξωτερικό και κυρίως ότι η Ελλάδα δεν έχει ακόμη καταδικάσει κανέναν διάσημο φοροφυγά, μολονότι το υποσχέθηκε στους διεθνείς πιστωτές.
Προηγήθηκαν όμως οι New York Times, οι οποίοι με τίτλο «Οι ολιγάρχες, εμπόδιο στην ανάπτυξη της Ελλάδας» επισημαίνουν ότι την ώρα που η χώρα συνθλίβεται από τη λιτότητα και από ανεργία, οι ισχυρές οικογένειες που ελέγχουν κρίσιμους τομείς, όπως οι τράπεζες, η ναυτιλία και κατασκευές διασφαλίζουν τα συμφέροντά τους μέσα από τις σχέσεις τους με τους πολιτικούς που συχνά ψηφίζουν νόμους κομμένους και ραμμένους στα μέτρα τους, δημιουργώντας έτσι μονοπώλια και έτσι πλουτίζουν, χωρίς ανταγωνισμό.
Ήρθε και η Διεθνής Διαφάνεια και χαρακτήρισε την Ελλάδα ως την πλέον διεφθαρμένη της Ευρώπης και το πράγμα έδεσε. Είναι προφανές, μου εξηγούσε έγκυρη διπλωματική πηγή ότι «οι πιστωτές θεωρούν το επιχειρηματικό κατεστημένο της χώρας μας σάπιο και εξ ίσου αναξιόπιστο με τους πολιτικούς. Θεωρούν ότι με αυτούς να κυριαρχούν στην αγορά δεν μπορεί η χώρα να υποδεχθεί σοβαρές επενδύσεις, γιατί ξέρουν ότι κατά τις προηγούμενες δύο δεκαετίες αυτοί εμπόδισαν το άνοιγμα των αγορών και μπλόκαραν σημαντικά σχέδια ανάπτυξης. Γνωρίζω ότι αυτό αφορά και τις τράπεζες…. Είναι σαφές ότι οι πιστωτές έχουν αποφασίσει να καθαρίσουν την αγορά πριν φέρουν επενδύσεις… και πιστέψτε με, έχουν τον τρόπο».
