Με τον Πάολο να αφιερώνει την ταινία του στον αδελφό του Βιτόριο Ταβιάνι που έφυγε από τη ζωή, ένα εξαφανισμένο είδος, το Ντόντο, να παρακολουθεί τις ζωές αγνώστων και την Πενέλοπε Κρουθ να αποχαιρετά το φύλο της κόρης της για να υποδεχτεί στην καρδιά της έναν καινούριο γιό, η εβδομάδα μας μιλάει για «όσα φέρνει η ζωή», όπως και ο θάνατος.
Απέραντη Αγάπη (L’Ιmmensità)
Είναι πλέον επιβεβαιωμένο δια της επαναλήψεως πως η Πενέλοπε Κρουζ αισθάνεται άνετα ερμηνευτικά σε ταινίες στην Ισπανική και Ιταλική γλώσσα. Το μεσογειακό ταμπεραμέντο της απελευθερώνεται και οι ερμηνείες της έχουν μια φρεσκάδα και γνησιότητα ασύγκριτη με τα Χολυγουντιανά της πονήματα. Με εξαίρεση το «Βίκυ Κριστίνα Μπαρθελόνα» και το «Εννιά» (το πρώτο της χάρισε Όσκαρ δεύτερης γυναικείας ερμηνείας και το δεύτερο μια ακόμα υποψηφιότητα), η ίδια στα Αγγλικά είναι σχεδόν απογοητευτική, παγωμένη, περιορισμένη.
Στην «Απέραντη Αγάπη» υποδύεται την Κλάρα, μια Ισπανίδα μητέρα σε έναν διαλυμένο γάμο που ζει στην Ιταλία. Το ελεύθερο πνεύμα της, η διάθεση της για ζωή, η αγάπη της για τα παιδιά της την κάνουν μοναδική στο να αντιμετωπίσει και να αγκαλιάσει την -κατά κόσμο- λανθάνουσα έκφραση φύλου της κόρης της. Ένα γνήσιο δείγμα κινηματογραφικού είδους που καταφέρνει να αγκαλιαστεί από τον εμπορικό κινηματογράφο, γεμάτο μπρίο, ιταλικά τραγούδια της εποχής (η Πάτυ Μπράβο και Ραφαέλλα Καρά έχουν την τιμητική τους) και μια ανθρώπινη ιστορία στο περίβλημα. Η ταινία τελικά τιμά τον τίτλο της καθώς ξεχειλίζει από «Απέραντη Αγάπη».
Dodo
Ένα παράξενο πουλί-παρατηρητής, ένα τραυματισμένο dodo, παρακολουθεί την καθημερινή σαπουνόπερα μιας ξεπεσμένης πλούσιας οικογένειας στα πρόθυρα της οικονομικής καταστροφής. Μόνο ο πλούσιος γάμος της κόρης ενδέχεται να τους σώσει όλους, μαζί τους και το Dodo.
Ο Πάνος Κούτρας κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα από όλους: αναβιώνει το είδος του Μελό με Αλμοδοβαρικούς όρους, με ανατροπές στο ύφος του Ντάγκλας Σερκ και τσιμπιές από σικ ελληνικό φολκ, φιλτραρισμένο για να αγκαλιαστεί πρώτα από την ευρωπαϊκή κοινωνία και εν συνεχεία ως εμπορικό προϊόν καλλιτεχνικής προέλευσης και το δικό μας «καλάθι της νοικοκυράς». Κάθε τι αλλόκοτο και παράξενο βρίσκει τον χώρο που του αναλογεί σε ένα σύμπαν πλασμένο από τον ενορχηστρωτή σκηνοθέτη δημιουργό.
Με τη Σμαράγδα Καρύδη να ενσωματώνεται στο σύμπαν του παραλόγου με άνεση σαν να γεννήθηκε εκεί, τη Τζεφ Μοντάνα σε μια ειλικρινή και μετρημένη ερμηνεία, την Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου να προβλέπει όσα δεν λέγονται για την ηρωίδα της και να τα ενσωματώνει με οικονομία και σοφία, τον Άγγελο Παπαδημητρίου να παραμένει μια sui generis παρουσία, απόλυτα ενσωματωμένη στο σύμπαν παραλογισμού που με τόση δεξιοτεχνία έχει φτιαχτεί, η ταινία είναι ένα δείγμα κινηματογράφου που μπορεί να συγκριθεί ΜΟΝΟ με προηγούμενες ταινίες του δημιουργού. Το «Dodo» είναι μια ταινία-είδος προς εξαφάνιση που ευτυχώς βλέπουμε στο τσίρκο της μεγάλης οθόνης.
Όσα φέρνει η ζωή (To Leslie)
Εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα, η ταινία «Όσα Φέρνει η ζωή» καταγράφει το σήμερα των αποτυχημένων επιλογών μιας νικήτριας τυχερού παιχνιδιού που το αλκοόλ και οι καταχρήσεις την οδήγησαν στη μοναξιά και την κατάντια. Το χρήμα που εξανεμίζεται, οι γρήγορες απογοητευσεις, η συχνή επιστροφή στη συνήθεια θα την οδηγήσουν σε μια αντανάκλαση πάνω στο φλασκί, που καθρεφτίζει την κατάντια της.
Με πλουμιστή country μουσική να προδίδει τη λούμπεν καταγραφή σε έναν αέναο κύκλο φθοράς, η ταινία επικεντρώνεται στην έννοια και το ύφος του «Τί Πήγε Λάθος». Η Άντρια Ράιζμπορο δίνει μια σπαρακτική ερμηνεία σε μια ταινία που πλατειάζει και χάνεται αυτάρεσκα στο θέμα της προσπαθώντας να καλύψει το ηθικό υπόβαθρο της ηρωίδας που -κατά το σενάριο- είναι αποτέλεσμα της άτιμης κοινωνίας.
SamSam
Με χαρακτήρες που παραπέμπουν στα γουρούνια του angry birds και τους υπερήρωες από τους «Απίθανους» έρχεται η ταινία ΣαμΣαμ. Ο νεαρός ΣαμΣαμ είναι ο ιδανικός φίλος, αλλά όλα δείχνουν ότι – σε αντίθεση με τους γονείς του – δεν είναι υπερήρωας. Η Μέγκα -που ίσως γίνει φίλη του- δυσκολεύεται και εκείνη να βρει τις υπερδυνάμεις της αλλά και να κατανοήσει την έννοια του φίλου, καθώς μεγαλώνει με έναν πατέρα δικτάτορα που στόχος του είναι να κάνει τα παιδιά να σταματήσουν να γελάνε. Μεταμφιέσεις, στολές και πλάσματα που τρομάζουν τα παιδιά. Τελικά τι θα μάθει ο ένας στον άλλο για τη ζωή και την αγάπη; Πώς θα μεταμορφωθούν σε αντισυμβατικούς υπερ-ήρωες χωρίς δυνάμεις; Έννοιες όπως η φιλία, η δικτατορία, η δημοκρατία, ο ηρωισμός θα παρουσιαστούν μέσα από παιδικό πρίσμα.
Αντίο Λεονόρα (Leonora Addio)
Ο βραβευμένος με Nόμπελ Λουίτζι Πιραντέλλο δεν ήθελε ούτε κηδεία, ούτε εορτασμούς στο όνομά του. Με τις στάχτες του να ταξιδεύουν σε διάφορα γεωγραφικά σημεία όμως, κηδεύτηκε τρεις φορές. Κυρίως σε μαγευτικό ασπρόμαυρο με έντονο κοντράστ, η πρώτη ταινία του Πάολο Ταβιάνι μετά τον θάνατο του σκηνοθετικού διδύμου του, Βιτόριο, αφιερώνεται στο καλλιτεχνικό του αίμα. Με αρχειακό υλικό επίκαιρων, ομαλή μετάβαση σε γύρισμα μυθοπλασίας, ενσωμάτωση κινηματογραφικών πλάνων, το «Αντίο Λεονόρα» κερδίζει δικαιολογημένα το Βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2022.
Τα ίχνη της Βίας (Leave No Trace)
Η πρόταση της Πολωνίας για τα Όσκαρ με τίτλο «Τα ίχνη της Βίας» και φόντο την αληθινή ιστορία που οδήγησε σε ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά σκάνδαλα της κομμουνιστικής περιόδου προσπαθεί να μιλήσει για πολλά πολιτικά θέματα που αφορούν ακόμα και το σήμερα. Σε στιγμές είναι μια ενδιαφέρουσα μελέτη στην αστυνομική βία και την αντικειμενική αλήθεια, σε άλλα σημεία φλύαρη και κουραστική, αφήνοντας ίχνη που δεν οδηγούν σε μια στέρεη αφήγηση.
Black Panther Wakanda For Ever
Η υπερηρωική επιστροφή του «Μαύρου Πάνθηρα», τέσσερα χρόνια μετά την πρεμιέρα της πρώτης ταινίας (και της απώλειας του πρωταγωνιστή της Τσάντγουικ Μπόουζμαν), η επιστροφή στη Γουακάντα ψάχνει τον χώρο της στις αφηγήσεις μυθοπλασίας και πολιτικής ιστορίας. Θα μάθουμε περισσότερα μόλις τη δούμε στις μεγάλες οθόνες.
