Γράφει ο Γιάννης Νικήτας
Η χθεσινή κατάρριψη του Ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους αποδεικνύει περίτρανα σε φίλους και εχθρούς πως η Τουρκία διαθέτει την πολιτικοστρατιωτική ηγεσία που τολμά και παίρνει αποφάσεις που εμπεριέχουν ακόμα και χρήση ένοπλης ισχύος. Όπως όλα δείχνουν η Ρωσική απάντηση αναμένεται να είναι χλιαρή μετά το τουρκικό ράπισμα στο Κρεμλίνο. Η Τουρκία δια χειρός Ταγίπ Ερντογάν και Αχμέτ Νταβούτογλου μεταμορφώνεται σε μια περιφερειακή δύναμη ικανή να προβάλει ισχύ ακόμα και σε σχετικά ισχυρότερες χώρες όπως είναι η Ρωσία.
Εξάλλου, ο σημερινός πρωθυπουργός της Τουρκίας έχει περιγράψει διεξοδικά την τουρκική εξωτερική πολιτική στα βιβλία του «Το Στρατηγικό Βάθος και η διεθνής θέση της Τουρκίας» καθώς και στο «Εναλλακτικές Κοσμοθεωρίες». Εφαρμόζοντας την τακτική του πολιτικού ρεαλισμού και μάλιστα του επιθετικού η γείτονα χώρα ξεπροβάλει όλο και πιο επιθετικές και αναθεωρητικές τάσεις. Γι’ αυτό άλλωστε και η στρατιωτική ισχύος της Άγκυρας αυξάνεται απειλητικά για τα εθνικά συμφέροντα της χώρα μας όλο και περισσότερο διαθέτοντας εκτός από ποσοτική και ποιοτική υπεροχή.
Η κατάρριψη του Ρωσικού Sukhoi οφείλει να προβληματίσει το σύνολο του πολιτικού κόσμου και ειδικότερα τη σημερινή κυβέρνηση. Κι αυτό γιατί διαχρονικά η ελληνική εξωτερική πολιτική παραμένει ανεμική και κατευναστική. Η Τουρκία ακολουθώντας τον δρόμο του πειθαναγκασμού καταφέρνει και περιορίζει την άσκηση δυναμικής ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Η χθεσινή κίνηση της Άγκυρας αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της χώρας, όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων. Είναι καιρός να προβληματιστούν οι Ελληνικές ηγεσίες από τη στάση της Τουρκίας να υιοθετήσουν παρόμοιες πρακτικές και τακτικές. Ο κατευνασμός οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε φιλανδοποίηση και στρουθοκαμηλισμό και κατ’ επέκταση εθνικές ήττες και καταστροφές. Δυστυχώς, οφείλουμε να εγκαταλείψουμε το σύνδρομο της Στοκχόλμης που έχουμε εντάξει ως πάγια ελληνική θέση τα τελευταία σαράντα έτη.
