Γράφει η Ευτυχία Αλικάκου
«Αν είσαι Άνταμς βρίσκεις το φως σου στο σκοτάδι» τραγούδησε μεταξύ άλλων ο θίασος του musical «Οικογένεια Άνταμς» Τετάρτη βράδυ στο Θέατρο Βέμπο. Πράγματι, λοιπόν, κάποιες φορές μέσα από τη στεναχώρια, μέσα από το φόβο και την ανασφάλεια μπορείς να εκτιμήσεις το φως τη ημέρας και να νικήσεις τα δύσκολα.
Η μεταφορά του διάσημου musical στο σανίδι φαίνεται να αντίκρισε, όσο περίμενα τουλάχιστον, τον ήλιο. Η απόδοση του κειμένου εξήγαγε αρκετές έξυπνες και ευφάνταστες ατάκες που προκάλεσαν γέλιο στους θεατές, δίνοντας πνοή και χαρακτήρα στα επί μέρους νοήματα που φιλοδοξεί να περάσει το έργο. Οι χορογραφίες ήταν μία αξιοσημείωτη προσπάθεια με τους ηθοποιούς να ανταποκρίνονται ικανοποιητικά από άποψη κινησιολογίας και ταλέντου, αν και οι φωνές πολλών εξ’ αυτών ήταν μέτριες. Η Demy και ο νεαρός Άρης Μακρής σίγουρα προσπάθησαν αλλά επιδέχονται βελτιώσεις.
Στα καλά της παράστασης συγκαταλέγονται αναμφίβολα, η εξαιρετική ερμηνεία της Μαρίας Σολωμού της οποίας το ταλέντο αξίζει περισσότερου σχολιασμού από ότι τα εμπαθή σχόλια για το μπούστο της. Η εντυπωσιακή ηθοποιός ενσάρκωσε υποδειγματικά την dark μητέρα που αρνείται να παραδεχθεί ότι μεγάλωσε και που μένει πιστή στις… παραδόσεις της οικογένειας αρνούμενη πάντα να δεχτεί ότι η κόρη της.. μεγάλωσε. Ο Αντώνης Καφετζόπουλος όπως πάντα σωστός μέσα στα νερά του μας έκανε να γελάσουμε πολύ χάρη στο πηγαίο χιούμορ του, η Ευαγγελία Μουμούρη ζωντάνεψε το ρόλο με ένα μοναδικό τρόπο (αν και τραγουδιστικά ίσως χρειάζεται βελτιώσεις) ενώ ο Κωνσταντίνος Καζάκος ανταποκρίθηκε τίμια στις απλές απαιτήσεις του ρόλου του.
Πολλά υποσχόμενοι ήταν οι συμμετέχοντες στον.. Χορό των προγόνων της οικογένειας που στο έργο φαίνονται αποφασισμένοι να στέρξουν το ειδύλλιο της Wednesday με τον Lucas. Στα συν, συγκαταλέγω και την προσεκτική ενορχήστρωση του έργου το οποίο λόγω της φύσης του (musical) επενδύει εξ’ ορισμού πολλά στη μουσική και φυσικά στο χορό.
Για το τέλος, θα ήθελα να κάνω ιδιαίτερη μνεία στην ιδιαίτερη φροντίδα που δόθηκε από τους συντελεστές στο μακιγιάζ των ηθοποιών το οποίο επιμελήθηκαν σπουδαστές του επαγγελματικού μακιγιάζ του ΙΕΚ ΑΚΜΗ. Ένα έργο με τέτοια υπόθεση αναμφίβολα απαιτεί μεγάλη προσοχή στην εμφάνιση και στα πρόσωπα των ηθοποιών ώστε να ταιριάζουν γάντι με αυτό που πρεσβεύουν αλλά και με το όλο concept της καθημερινότητας-ιδιοσυγκρασίας τους. Για αυτό το λόγο τα μέλη της οικογένειας Adams βάφτηκαν με dark αποχρώσεις ενώ το δέρμα τους παρέμεινε χλωμό όπως του νεκρού, οι πρόγονοι λευκοί όπως κάθε νεκρός που αναπαύεται στην αιωνιότητα του τίποτα ενώ η οικογένεια Beineke διατήρησε τα ροδαλά μάγουλα και γήινα χρώματα. Από κοντά, η προσοχή στη λεπτομέρεια συμπληρώθηκε με άψογα κοστούμια και λιτά αλλά προσεγμένα σκηνικά.
Overall, λοιπόν το έργο είχε προδιαγραφές να ενταχθεί στις πολύ καλές παραστάσεις της χρονιάς και από ότι φαίνεται άγγιξε αξιοσημείωτα το στόχο της. Συστήνεται ανεπιφύλακτα!
