Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Δεν θα μπορούσα στο σημερινό μου άρθρο, στην επάνοδο μου αν θέλετε από την θερινή ραστώνη και την ηρεμία του καλοκαιριού, να μην αναφερθώ σε μία ακόμη τρικυμία και στρέβλωση που ήρθα αντιμέτωπος για ακόμη μία φορά στην μικρή και αγαπημένη μας Ελλάδα.
Κατά τη διάρκεια λοιπόν του καλοκαιριού, πολλοί φίλοι μου, αλλά και εγώ ο ίδιος γίναμε αποδέκτες παραπόνων σχετικά με το λεπτό αλλά και ουσιώδες ζήτημα του ‘’φόρου στην εγχώρια κατανάλωση οίνου’’. Για να είμαστε ακριβείς, ‘’Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης Οινοπνευματώδων ποτών’’.
Βλέπετε το Υπουργείο Οικονομικών σκαρφίζεται βαρύγδουπους τίτλους αφαίμαξης φόρων, χωρίς τουλάχιστον να προσπαθήσει ουσιαστικά να βρει κάποιο αντιστάθμισμα. Αλλά ας το προσπεράσουμε και ας μπούμε στα ουσιώδη του ζητήματος διότι το θέμα συνεχίζει να «ζαλίζει» και να «πονοκεφαλιάζει» την εγχώρια αγορά οίνου.
Όπως είναι νομοτελειακά συνεπακόλουθο στην Ελλάδα, οποιαδήποτε μη σωστή και κοινωνικά αποδεκτή φορολογική ρύθμιση θα βρει καταφύγιο και σύμμαχο στον εχθρό του εμπορίου και της οικονομίας, την ‘’Παραοικονομία’’. Και με τον όρο αναφέρομαι στην τεράστια εκρηξη λαθραίας διακίνησης κρασιού, στα πλαστά τιμολόγια, τις εικονικές συναλλαγές, και τα υπόλοιπα τεχνάσματα που ευρέως και κατ’ εξακολούθηση συνεχίζουν να βρίσκουν ερείσματα στον κλάδο του οίνου.
‘’Το τοπίο στην αγορά οίνου’’
Αν μη τι άλλο, αναμενόμενο και ευρέως γνωστό είναι και η καθίζηση του τζίρου, στα περισσότερα οινοποιεία, με πολλά εξ’αυτών να βρίσκονται στο χείλος της πτώχευσης και του λουκέτου. Με απλά λόγια, όποιος δεν μπορεί να εξαπατήσει το κράτος θα έρθει αντιμέτωπος με την ιδέα να κλείσει την επιχείρηση του, αλλά και να επωμισθεί και ένα σημαντικό χρηματικό ποσό ως παρακαταθήκη της επιχειρηματικής του απόπειρας.
‘’Χαμένος και το Ελληνικό Κράτος’’
Δυστυχώς, για ακόμη μία φορά εκεί στο Μαξίμου, ‘’φωνή βοώντος εν τη ερήμω’’, σε όσα αρκετοί από εμάς μάλλιασε η γλώσσα μας να γράφουμε. Όμως πάμε ακόμη μία φορά, γιατί επανάληψη μήτηρ μαθήσεως που λέγανε και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, που αγαπάει τόσο πολύ ο υπουργός μας Πάνος Καμένος. Με την επιβολή επιπλέον φορολογικών μέτρων, η οικονομία βασανίζεται, και εν τέλει είναι καταδικασμένη να αποτύχει σε μελλοντικά επιδιωκόμενους στόχους και προοπτικές ανάπτυξης.
Είναι αν θέλετε καλύτερα ο καπιταλισμός έναντι του σοβιετικού προτύπου που βοηθάει τις χώρες και τις οικονομίες να μακροημερεύσουν, καθιστώντας ικανά τα κράτη και τους ιδιώτες να ‘’είναι κύριοι του εαυτού τους’’. Στατιστικά, η κυριαρχία του σημερινού μοντέλου αφαίμαξης των οικονομικών μεταβλητών που μελλοντικά ίσως είχαν μια πιθανότητα να σηκώσουν στις πλάτες τους την Ελληνική οικονομία, προσθέτει συνεχιζόμενη και σταθερή μεγάλη απώλεια εσόδων από ΦΠΑ για τα ταμεία του Ελληνικού Κράτους.
‘’Παράνομη κυκλοφορία οίνου’’
Σε συνδυασμό με τα προαναφερόμενα, δεν είναι δύσκολο κανείς να υποθέσει ότι ταυτόχρονα παρατηρείται εκτεταμένη παράνομη διακίνηση κρασιών, χωρίς βέβαια παραστατικά και συνεπώς με δραστικά χαμηλότερες τιμές στα τελικά σημεία πώλησης και εστίασης σε ολόκληρη την χώρα.
‘’Στατιστικά δεδομένα’’
Παράλληλα επιχειρηματίας και άνθρωπος της αγοράς μου διεμήνυσε πως είναι τέτοιες οι συνθήκες της κρίσης στην οινοπαραγωγική διαδικασία, όπου σύμφωνα με την δική του μέτρηση, περίπου 50% της εγχώριας παραγωγής διακινείται παράνομα.
Τα κόλπα περιλαμβάνουν ψεύτικες δηλώσεις αποθεμάτων, ερειπωμένες αποθήκες, σπίτια συγγενών, ενώ πολλές επιχειρήσεις εστίασης εφοδιάζονται τη νύχτα ώστε να αποφευχθούν έλεγχοι. Αν μη τι άλλο, το κίνητρο για φοροδιαφυγή είναι πολύ υψηλό, καθώς πλέον το 65% της τιμής του προϊόντος είναι φόροι.
Ενώ, επίσης, όπως επισημαίνει στέλεχος σε συνεταιρισμό παραγωγής οίνου, παρατηρείται γενική ατιμωρησία, με τις διαφημίσεις για πώληση χύμα και αμφιβόλου προέλευσης οίνου σε γνωστές διαδικτυακά επιχειρήσεις και σάιτ.
‘’Ψίθυροι και από Βρυξέλλες’’
Για το ζήτημα, όπως είναι γνωστό, έχει τοποθετηθεί και η Κομισιόν, η οποία με οδηγίες και σαφείς ενδείξεις καταδεικνύει προς πάσα κατεύθυνση πως πρέπει να υιοθετηθεί μία πολιτική κατάργησης των εξαιρέσεων που υπάρχουν στον ΕΦΚ στα αλκοολούχα ποτά. Επιπροσθέτως, το ζήτημα επαφίεται και στη δεύτερη εργαλειοθήκη ανταγωνισμού του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), και είναι κάτι που πρέπει να δει η Ελληνική κυβέρνηση από διαφορετική σκοπιά.
Το παράξενο είναι πως, αν και η νομοθεσία παρείχε αρχικά στους αμπελουργούς εργαλεία με στόχο την αυτοκατανάλωση, στη συνέχεια έγινε κατάχρηση της νομοθεσίας.
‘’Τα κόμματα της Αντιπολίτευσης’’
Δυστυχώς, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, σύμφωνα με την προσωπική μου άποψη, δεν έχουν αναδείξει το ζήτημα στον βαθμό που πρέπει και έχουν αρκεστεί μέχρι στιγμής σε κάποιες χλιαρές παρατηρήσεις και κοινοβουλευτικούς καβγάδες, δίχως όμως τελικό αντίκρυσμα πάντα για λόγους τακτικής και επικοινωνιακής πολιτικής.
Το ζήτημα χωράει πολλαπλές αναλύσεις τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο και σε πολιτισμικό, διότι ας μην ξεχνάμε ότι εκτός από τον Τουρισμό που φυσικά αποδίδει τεράστια έσοδα, υπάρχουν και άλλα επαγγέλματα που χρίζουν της προσοχής μας και που θα μπορούσαν να ανέβουν και εκείνα στο άρμα της επωνομαζόμενης ‘’ανάπτυξης’’, όταν και αν αυτή αποφασίσει να κάνει στάση στην Ελλάδα.
Συμπερασματικά, αλλά και γενικότερα θα το δείτε και στην καθημερινή μου αρθρογραφία, θεωρώ πως έχουμε φθάσει πολύ κοντά στον πάτο τόσο κοινωνικά όσο και οικονομικά που, πραγματικά, ένα restart πρέπει να ξεκινήσει τώρα από απλά και μικρά πράγματα. ‘’ΝΑΙ’’, αυτά που θυμίζουν Ελλάδα και αυτά που κάνουν τον υπόλοιπο πλανήτη να μυρίζει, να αισθάνεται, να γεύεται και νιώθει Έλληνας, γιατί αγαπητοί μου αναγνώστες: ”Οίνος ευφραίνει καρδίαν!”
