Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας,
Οικονομολόγος–Ψυχολόγος
lastpoint.gr
Πόσο γραφικός γίνεσαι κι εσύ ο ίδιος όταν αναφέρεσαι στην γραφικότητα; Πόση σοβαρότητα σπαταλάς όταν επιδιώκεις να απομυθοποιήσεις τον προφανή ψευδεπίγραφο μύθο; Αξίζει τον κόπο να ασχολείσαι με φαινόμενα τύπου Σώρρα χαρίζοντας τα επιπρόσθετα τιμάρια δημοσιότητας που επιθυμούν ή θα πρέπει να αφήνονται στην σιωπηρή απαξίωση τους;
Συγχωρέστε με εσείς οι αφ’ υψηλού αναλυτές αλλά όλη αυτή η εστέτ ανάλυση προσκρούει σε δυο πολύ σημαντικά σημεία που παραβλέπονται. Την έλλειψη Παιδείας μεγάλου μέρους συμπολιτών μας και τους πιθανούς ατομικούς και συλλογικούς κινδύνους που υποκρύπτει η ανεξέλεγκτη δράση τέτοιων τύπων που όσο οι υπόλοιποι τους αντιμετωπίζουμε με περίσσεια χιουμοριστική διάθεση τόσο αυτοί εκμεταλλεύονται την ευκαιρία που δήθεν οι ανασφάλειες, οι φοβίες τα απωθημένα κάθε… πονεμένου!
Το τυπικό κομμάτι αυτής της ιστορίας έχει αναλυθεί επαρκώς εδώ και χρόνια και έχει αποκαλυφθεί το πλαστό των αρχικών διακηρύξεων Σώρρα για τα 600 δισ. της περιβόητης μετοχής της Ανατολίας και της… μυστικής τεχνολογίας που κατείχε και πούλησε στους Αμερικανούς (μα τόσο ανθέλληνας ο αυτόκλητος σωτήρας που ξεπουλά τόση δύναμη στους μισητούς του αντιπάλους;) και με τα οποία θα διέγραφε δημόσια και ιδιωτικά χρέη σε μια μέρα!
Εξίσου δεδομένες πλέον είναι και οι ψυχολογικές διαδρομές όσων με μεγάλη ευκολοπιστία αναζήτησαν στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου την επόμενη βολική απάντηση στα περίπλοκα και δυσεπίλυτα προβλήματα τους. Άτομα που στην πλειοψηφία τους βιώνουν στον μέγιστο βαθμό αυτό το εσωτερικό δίπολο για το οποίο έχω αρθρογραφήσει εδώ και χρόνια και πρόσφατα αποτύπωσα και στο βιβλίο μου “Στην Ψυχή του Ηγεμόνα”. Εκεί όπου ο ατρόμητος στρατηλάτης Μέγας Αλέξανδρος συναντά τον μίζερο, διαρκώς θυματοποιημένο Ξανθόπουλο.
Είναι αυτοί που μπροστά σε κάθε δυσκολία, σε κάθε εμπόδιο βρίσκουν έναν εχθρό για να στοχεύσουν, μια θεωρία συνωμοσίας για να δικαιολογήσουν τα αποτελέσματα της δικής τους απάθειας, της δικής τους αποστασιοποίησης από την πραγματικότητα προτιμώντας να λικνίζονται σε μια κούνια από βολικά ψέμματα και μελωδικά παραμύθια. Είναι όσοι συστηματικά παραποιούν ιστορικές εθνικές αλήθειες για να καπηλευτούν μέρος της αίγλης τους στοχεύοντας στο μαλακό υπογάστριο των Ελλήνων. Τον θαυμασμό τους για την ένδοξη παρελθούσα πορεία.
Όλα αυτά λοιπόν είναι λίγο πολύ γνωστά. Το νέο επικίνδυνο στοιχείο είναι ο τρόπος και οι μέθοδοι οργάνωσης των οπαδών, οι όροι και οι προϋποθέσεις συμμετοχής, οι παράπλευρες δραστηριότητες που αφήνουν ισχυρά υπονοούμενα για περίεργες δράσεις επιμέρους (μόνο;) μελών. Δωδεκαθεϊστικές εμμονές, αυτοκαταστροφικοί όρκοι, περίεργα τελετουργικά, νοοτροπία μοναδικού σωτήρα κι άλλες συμπεριφορές καταδεικνύουν ένα περιβάλλον που μόνο ισορροπημένο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Οι… πιστοί αυξάνουν, οι συνδρομές επίσης, το οικονομικό όφελος θέτει νέους πειρασμούς και η δυνατότητα διαχείρισης μιας υπνωτισμένης μάζας περνά το αρχικώς φαιδρό της υπόθεσης σε νέα πλαίσια τα οποία οφείλουν, έστω και καθυστερημένα, να απασχολήσουν την δικαιοσύνη. Γιατί ότι δεν αντιμετωπίζουμε με βάση την σφοδρότητα των δυνητικών κινδύνων του, τότε είμαστε καταδικασμένοι να υποστούμε την ισχυρότερη εκδοχή τους.
