Γράφει η Χρυσάνθη Πασσά*
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις για το έγκλημα στη Δάφνη και τη δολοφονία του 30χρονου, αναρωτήθηκα ποιοι μπορεί να είναι οι πραγματικοί κίνδυνοι που προκύπτουν στην προσπάθεια δημιουργίας διαπροσωπικών σχέσεων μέσω διαδικτύου.
Η 24χρονη γυναίκα “αράχνη” όπως την αποκαλούν τα ΜΜΕ “ψάρεψε” το θύμα μέσω του Facebook. Κανόνισε συνάντηση στο σπίτι του και αφού πήγε, άνοιξε στους συνεργούς της και εκείνοι λήστεψαν και χτύπησαν τον άτυχο άντρα, μέχρι που πέθανε από ασφυξία. Πως φτάσαμε όμως σε αυτό το σημείο;
Όλο και περισσότερα άτομα καταφεύγουν στο διαδίκτυο προς ανεύρεση παρέας ή ακόμα και ερωτικού συντρόφου. Είναι εντυπωσιακά τα νούμερα και ο ενθουσιασμός των ανθρώπων που συχνάζουν σε τόπους κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook και το Twitter. Αυτό που τους ελκύει όμως ουσιαστικά είναι η συνεχής εναλλαγή προσώπων, η δυνατότητα του να γνωρίζεις όλο και περισσότερα άτομα και η διαρκής συναναστροφή με διαφορετικές προσωπικότητες, έχοντας βέβαια την ασφάλεια που προσφέρει η οθόνη του υπολογιστή.
Στην ουσία πολλοί αναζητούν αυτό που δεν μπορούν να βρουν στην πραγματική ζωή. Όταν ο γραπτός λόγος είναι το μέσο επικοινωνίας σου με τον άλλον, όλα μοιάζουν πιο εύκολα. Έχεις περισσότερο χρόνο να επεξεργαστείς την απάντηση που θέλεις να δώσεις, καθώς και το πλεονέκτημα της ανωνυμίας που προσφέρει το διαδίκτυο. Για πολλούς ανθρώπους η ανωνυμία αποτελεί την ώθηση που χρειάζονται για να ανοιχτούν πιο εύκολα, ακόμα και να πουν σε κάποιον άγνωστο πράγματα τα οποία δε θα τολμούσαν ποτέ να ξεστομίσουν στον κοινωνικό τους περίγυρο.
Επιπλέον, η χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι λόγος για να επιλέξει κάποιος τις πιο απρόσωπες μορφές επικοινωνίας. Μέσω αυτών δεν καλείται κάποιος να λειτουργήσει όπως εντός μιας διαπροσωπικής σχέσης, ρισκάροντας έτσι ακόμα και να παραμερίσει έννοιες όπως η συντροφικότητα και η αλληλοκατανόηση. Δεν είναι λίγες οι φορές όμως που τα άτομα αυτά αγνοούν πιθανούς κινδύνους όπως η λεκτική βία, η παρενόχληση, ακόμα και δωρεά οργάνων και ενδεχομένως πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης. Παρόλα αυτά βέβαια δε φαίνεται να πτοούνται.
Ακόμα και αν αυτές οι σχέσεις μπορούν να σου δώσουν όλα τα άλλα, σου στερούν αισθήσεις όπως η αφή, που είναι από τις πιο έντονες αισθήσεις ανάμεσα σε δύο άτομα. Σίγουρα η λύση δεν είναι να παραβλέψουμε το διαδίκτυο, αφού έτσι κι αλλιώς έχει εισβάλλει στις ζωές μας. Μπορούμε όμως να δίνουμε μεγαλύτερη βάση στις διαπροσωπικές γνωριμίες και να αποδίδουμε στην προσωπική επαφή τη σημασία που της αξίζει.
* Η Χρυσάνθη Πασσά είναι Ψυχολόγος, MSc Αναπτυξιακές Διαταραχές
