Η παραμονή του Ραφίκ Τζιμπούρ στον Ολυμπιακό προβλήθηκε ως αποτέλεσμα της κοινής επιθυμίας των δύο πλευρών για να συνεχίσουν μαζί. Και ο βασικός λόγος ήταν αυτός, ότι ο Ολυμπιακός ήθελε τον Τζιμπούρ κι ο Τζιμπούρ τον Ολυμπιακό.
Υπήρξαν, όμως, μικρά μυστικά που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ανατροπή δεδομένων και στο πως το «φέρε πρόταση και φύγε» έγινε ξαφνικά «μένω με την καρδιά μου».
Ως γνωστόν, με την παρέμβαση του ατζέντη του, ο Τζιμπούρ είχε φτάσει να αξιώνει 1,6 εκ. ευρώ καθαρά που με την εφορία θα έφταναν στα 2,5 εκ.
Είναι επίσης επιβεβαιωμένο ότι η πρόταση του Ολυμπιακού έφτασε ως «ταβάνι» στο 1 εκ. που μαζί με κάποια μπόνους ανέβηκε στο 1,2 εκ. καθαρά το χρόνο.
Ο Τζιμπούρ δήλωσε ότι είχε καλύτερες προτάσεις αλλά δεν υπολόγισε τα χρήματα και προτίμησε να μείνει με λιγότερα στον Ολυμπιακό. Δίχως να αμφισβητεί κανείς ότι προτεραιότητά του ήταν ο Ολυμπιακός, μπορεί να αμφιβάλλει για το αν ο Αλγερινός βρήκε τελικά περισσότερα λεφτά σε καλό πρωτάθλημα. Να πάει με περισσότερα στην Μπεσίκτας ή στο Κατάρ δεν το ήθελε, αν ερχόταν από τη Γαλλία ή την Ισπανία ανώτερη προσφορά από αυτή του Ολυμπιακού πιθανότατα ο Ραφίκ δεν θα «άκουγε την καρδιά του».
Δεν θα την άκουγε όχι μόνο σε σχέση με τα συναισθήματά του για τον Ολυμπιακό, αλλά και γι΄άυτά που τρέφει εσχάτως στην προσωπική ζωή του. Το νέο αμόρε του Τζiμπούρ είναι δυνατό. Τόσο δυνατό που να παίξει μεγάλο ρόλο στην επαγγελματική του απόφαση. Το κορίτσι δεν ήθελε ξενιτιές και ο «τρομοκράτης» δεν της χάλασε το κέφι, φτιάχνοντας μαζί κι αυτό του Μαρινάκη που αν έχανε, μετά τον Τοροσίδη, και τον Τζiμπούρ θα είχε μεγάλο πρόβλημα με τη γκρίνια της εξέδρας.
