Τα όσα διαδραματίστηκαν χθες στην προανακριτική επιτροπή για τη λίστα Λαγκάρντ τα έχετε πληροφορηθεί εκτενώς από τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο οπότε δεν έχει νόημα να τα περιγράψω. Αν κάτι έχει σημασία μετά από αυτή τη «για γέλια και για κλάματα» διαδικασία, είναι να αναρωτηθεί κανείς, τελικά ποιος ωφελείται;
Η επαγγελματική μου άποψη είναι ξεκάθαρη. Οι πάντες κάνουν ό,τι μπορούν και ό,τι περνάει από το χέρι τους για να κάνουν τον Κασιδιάρη μάγκα. Συνεπώς, δεν ξέρω αν στηρίζουν οικονομικά ή όχι τη Χρυσή Αυγή έλληνες εφοπλιστές όπως έγραψε ο Guardian, ξέρω όμως πως βασικός πολιτικός σύμμαχός της είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα με τα πρόσωπα που το εκπροσωπούν.
Τη στιγμή που ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι ένα πρόσωπο που συγκεντρώνει τον θυμό και την οργή της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών (για όσα έκανε και όσα δεν έκανε) το να τα βάζει με τον Κασιδιάρη και να του μιλάει για «τεστοστερόνες» το μόνο που πετυχαίνει είναι να δικαιώνει τις καταγγελίες του για συγκάλυψη και απόκρυψη. Ομοίως, όταν οι πάντες γνωρίζουν πως ο Μαρκογιαννάκης προεδρεύει της επιτροπής με το βλέμμα στον επόμενο ανασχηματισμό και την εξασφάλιση υπουργικής καρέκλας, είναι πολύ φυσικό ο Κασιδιάρης να αναδεικνύεται σε «σούπερ – ήρωα» που «τους τα λέει χύμα». Ακόμη και η Κωνσταντοπούλου τον Κασιδιάρη εξυπηρετεί, καθώς και οι δικοί της υψηλοί τόνοι επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς του Κασιδιάρη περί συγκάλυψης.
Ο Κασιδιάρης λοιπόν, δεν είναι καθόλου τρελός. Αξιοποιεί το γεγονός πως η κοινωνία έχει «τρελαθεί» από τα μέτρα που τη γονατίζουν και αναλαμβάνει να γίνει ο εκφραστής αυτού του κοινωνικού θυμού, σε μια διαδικασία που είναι πλήρως απαξιωμένη στη συνείδηση των πολιτών και ουδείς πιστεύει πως μέσα από αυτή θα προκύψει η παραμικρή αλήθεια. Όσο περισσότερο δε, τον εγκαλούν για έλλειψη δημοκρατικού ήθους και πολιτικού «σαβουάρ βιβρ» τόσο αυξάνουν την επικοινωνιακή αποτελεσματικότητα της δικής του συμπεριφοράς. Διότι η επίκληση της δημοκρατικής λειτουργίας, σε μια χώρα που λειτουργεί με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου είναι σαν να μιλάς για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου. Όσο για το «σαβουάρ βιβρ», αυτά είναι καλά να τα συζητά κανείς με τον Ζαμπούνη, σε πρώτη σειρά με ξαπλώστρες στη Μύκονο. Και ο Κασιδιάρης ξέρει πολύ καλά σε ποιους απευθύνεται.
Το πολιτικό σύστημα λοιπόν δείχνει εγκλωβισμένο με τη στρατηγική της έντασης που ακολουθεί η Χρυσή Αυγή. Διότι ούτε μπορεί να την αγνοήσει αλλά ούτε και μπορεί να την αντιμετωπίσει, αφού τα επιχειρήματα εναντίον της γυρίζουν μπούμερανγκ. Το μόνο που θα μπορούσε να σταθεί ανάχωμα στη Χρυσή Αυγή είναι να γινόταν πράξη το πολυχρησιμοποιημένο «όλα στο φως». Αυτό και μόνο θα αφαιρούσε το επικοινωνιακό πλεονέκτημα που έχει αυτή τη στιγμή η Χρυσή αυγή μέσα σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης. Όσο όμως η πρόθεση του συστήματος είναι να σώσει τους επιφανείς της πολιτικής τάξης (και όχι μόνον), τότε η Χρυσή Αυγή θα βρίσκει πρόσφορο έδαφος για την πολιτική της και θα ενδυναμώνεται, όσο κι αν διαφωνούν με αυτή την πραγματικότητα τα ποσοστά της GPO. Το να ακούς τον Θεοδωρικάκο να περιγράφει σαν «στάσιμη» τη Χρυσή Αυγή είναι επαρκής λόγος υποψίας πως «κάτι πίνει και δεν μας δίνει». Το χειρότερο είναι πως τα λέει πια μόνος του και δεν έχει μαζί του τον Νικολακόπουλο, για να υποθέσουμε πως «πίνουνε» μαζί. Την άποψή μου άλλωστε για τις ελληνικές εταιρείες δημοσκοπήσεων την έχω γράψει καθαρά. (https://www.rp.gr/an-einai-etsi-ginomai-k-egw-dimoskopos/).
ΥΓ: Το τραγικό είναι πως στο πλαίσιο της «επιλεκτικής κάθαρσης» που βρίσκεται σε εξέλιξη μαζί με τα «ξερά» καίγονται και τα «χλωρά». Κόντεψε να πάθει σοκ χθες ο Αρθούρος Ζερβός της ΔΕΗ που ξαφνικά βρέθηκε αντιμέτωπος με απόφαση προφυλάκισης, λες και φταίει αυτός για το συνδικαλιστικό πλιάτσικο που έγινε επί δεκαετίες. Τουλάχιστον με εγγύηση 30.000 ευρώ γύρισε ο άνθρωπος το βράδυ στο σπίτι του…. Σκεφτείτε τώρα όλα τα υπόλοιπα «χλωρά» που κάθε φορά που θα βάζουν μια υπογραφή θα σκέφτονται πως στην καλύτερη περίπτωση θα τους στοιχίσει 30.000 ευρώ και την ψυχική οδύνη. Υπάρχει περίπτωση να πάμε πουθενά έτσι;
