«Όλοι σε θέλουν νεκρό» έγραψαν στον τοίχο του σπιτιού 23χρονου φοιτητή, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος που θέλει τώρα να κάνει μια νέα αρχή μετά το μπούλινγκ που δέχτηκε.
Μία καινούργια αρχή προσπαθεί να κάνει στο Πανεπιστήμιο Πατρών, από τον περασμένο Οκτώβριο, ο 23χρονος Βασίλης που ως φοιτητής του ΕΚΠΑ δέχθηκε μπούλινγκ από συμφοιτητές του. Αποκορύφωμα όσων ζει τους τελευταίους 13 μήνες ήταν η φράση «όλοι σε θέλουν νεκρό» που γράφτηκε με σπρέι στον τοίχο του πατρικού του σπιτιού στη Ροδόπη.
Ο ίδιος είχε κινηθεί νομικά από τον Νοέμβριο του 2020 όμως τελικά αποφάσισε να δημοσιοποιήσει όσα του συνέβησαν καθώς ενώ προσπαθούσε να αλλάξει τα πράγματα στη ζωή του το γεγονός ότι συνέχιζε να δέχεται επιθέσεις, δεν του το επέτρεπε. «Όλη αυτή η κατάσταση μου δημιουργούσε ψυχικά τραύματα, άφηνε κατάλοιπα. Ξεκίνησα θεραπεία και ακόμα παίρνω αντικαταθλιπτική αγωγή.
Αυτό έχει αποτέλεσμα να αυξηθεί το βάρος μου χωρίς να καταναλώνω μεγάλες ποσότητες φαγητού. Αυτό που έζησα δεν το περίμενα ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μου και εύχομαι να μη το ζήσει άλλος άνθρωπος. Είναι απίστευτα ψυχοφθόρο. Έχουν περάσει πολλές άσχημες σκέψεις από το μυαλό μου και δεν πιστεύω κάποιες φορές ότι μου έχουν συμβεί αυτά. Όμως πρέπει να αντιμετωπίζουμε ό,τι μας συμβαίνει και να εξελισσόμαστε μέσα από αυτό» λέει στο thebest.gr.
«Μπήκα στη σχολή ψηφιακών τεχνών κινηματογράφου. Ήταν το αντικείμενο που με ενδιέφερε. Κάποιους μήνες μετά την εισαγωγή μου ξεκίνησαν όλα, μέσα σε μία νύχτα από μία ομαδική συνομιλία που είχε φτιαχτεί για να επικοινωνούμε διαδικτυακά οι συμφοιτητές, και συγκεκριμένα οι πρωτοετείς από όλα τα τμήματα. Τα πάντα έγιναν μέσω του διαδικτύου. Δεν γίνονταν δια ζώσης μαθήματα λόγω της πανδημίας και έτσι φτιάχτηκε αυτή η συνομιλία από εμένα και άλλους έξι συμφοιτητές μου.
Από ένα σημείο και μετά, άρχισαν να υπάρχουν αρνητικά σχόλια στο πρόσωπο μου και έτσι αφαίρεσα τα άτομα. Στη συνέχεια δημιουργήθηκαν άλλες συνομιλίες κατά μου, με προσβολές για εμένα και την οικογένεια μου. Έλεγαν ότι θα με μαχαιρώσουν αν πατούσα το πόδι μου στα Ψαχνά. Δεν μπορώ να απαντήσω στο γιατί μου το έκαναν αυτό. Δεν είχα προσβάλει, δεν είχα βρίσει δεν είχα κοροϊδέψει ποτέ κανέναν. Δεν υπήρξε κάτι που να μπορεί να δικαιολογήσει, κατά κάποιον τρόπο, όλο αυτό» λέει.
Όπως εξηγεί, «αυτοί οι έξι συμφοιτητές που ξεκινήσαμε μαζί και είχα φτιάξει αυτή την ομαδική συνομιλία από την οποία ξεκίνησαν όλα, έφτιαξαν ένα βίντεο με όλα τα πυρά που δεχόμουν, έφτιαξαν και τραγούδι με στίχους όπως «όλοι σε θέλουν νεκρό». Είναι η φράση που γράφτηκε και στο πατρικό μου την περασμένη Παρασκευή. Πριν πολλά χρόνια είχα ένα τροχαίο, με είχε χτυπήσει ένα αυτοκίνητο σε μία διάβαση.
Γνωρίζοντας το αυτό, έλεγαν πως εύχονταν να με είχε κάνει χαλκομανία. Έλεγαν να φύγω από την χώρα, κι άλλα πολλά. Έγραφαν ακόμα και να καώ ζωντανός. Έλεγαν ότι έψαχναν να βρουν και τον αριθμό του τηλεφώνου μου, εμένα για να με δείρουν. Σε σχέση με αυτό που γράφτηκε στο σπίτι μου, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν είναι κάποιο από αυτά τα παιδιά που το έκανε, ή κάποιος που ξέρει την ιστορία από την προβολή που πήρε. Σίγουρα είναι σοκαριστικό το να ξυπνάς και να βλέπεις κάτι τέτοιο στο τοίχο του σπιτιού σου».
«Για να ξεφύγω από όλα αυτά αναγκάστηκα να αλλάξω Πανεπιστήμιο, ήρθα στην Πάτρα με το 10% του βαθμού μου από τις Πανελλήνιες και μπήκα στο Τμήμα Θεατρικών σπουδών. Τα πράγματα στην Πάτρα είναι ήρεμα, δεν έχω αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα, είναι όλα εξαιρετικά. Δυστυχώς όμως στα μέσα Οκτωβρίου είχα ένα λιποθυμικό επεισόδιο που οφειλόταν προφανώς σε όλο αυτό το άγχος και το στρες που έχω περάσει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πήγα με όρεξη στην Πάτρα με όρεξη για μία νέα αρχή, όμως δεν εμπιστευόμουν κανέναν.
Γιατί όσα συνέβησαν ξεκίνησαν από άτομα με τα οποία στην αρχή έκανα παρέα. Είχα λοιπόν ένα φόβο και δυσκολία στο να προσαρμοστώ σε ένα περιβάλλον με άτομα που δεν γνώριζα. Όλος ο φόβος και το άγχος συσσωρευόταν με αποτέλεσμα να έχω αυτό το επεισόδιο που με γύρισε πίσω και με κράτησε και μακριά από τα μαθήματά μου. Λιποθύμησα στον εξωτερικό χώρο του Πανεπιστήμιου, με μετέφεραν στον Άγιο Ανδρέα και έμεινα από και πέρα εκτός για κάποιο διάστημα. Τώρα έχω το άγχος της εξεταστικής και χρειάζεται δουλειά για να καταφέρω κάτι αξιοπρεπές στην εξεταστική μου. Από εκεί και πέρα το άγχος είναι να κάνω μία νέα παρέα, να συνεχίσω τη ζωή μου.
Είχα και μία συνάντηση με τον Πρύτανη του πανεπιστημίου Πατρών, τον κ. Χρήστο Μπούρα ο οποίος με ενημέρωνε για τους μηχανισμούς υποστήριξης των φοιτητών και έδειξε ενδιαφέρον. Τον ευχαριστώ» καταλήγει.
