Γράφει η Ευτυχία Αλικάκου
Με μία ασυνήθιστη ανακοίνωση ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας κ. Νίκος Σακελλαρίου έδωσε εξήγηση για τη σύντομη διάρκεια της διάσκεψης των δικαστών της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας που επρόκειτο να κρίνει κρίσιμα θέματα για το νομοθετικό πλαίσιο για τις τηλεοπτικές άδειες. Ο Πρόεδρος του ανωτάτου δικαστηρίου στην ανακοίνωσή του αναφέρει ότι ο ίδιος ματαίωσε την Ολομέλεια «λόγω του κλίματος που επιχειρείται να διαμορφωθεί τις τελευταίες ημέρες από δημόσιες τοποθετήσεις και εκδηλώσεις ως προς την έκβαση της διασκέψεως της Ολομέλειας του ΣτΕ για τις εκκρεμείς υποθέσεις των τηλεοπτικών αδειών».
Η Ελληνική δημοκρατία πάσχει ως γνωστόν από παρά πολλές παθογένειες που δυσχεραίνουν κατά πολύ την ομαλή λειτουργία των φορέων δημοσίας εξουσίας και την άσκηση καθηκόντων των λοιπών δημοσίων λειτουργών. Προεξάρχουσα παραμένει εδώ και δεκαετίες η καθυστέρηση απονομής της δικαιοσύνης τόσο στις χαμηλές όσο και στις υψηλότερες βαθμίδες της πολιτικής και της διοικητικής δικαιοδοσίας. Είναι τουλάχιστον απορίας άξιο να διακόπτεται μία ιστορικής σημασίας συνεδρίαση του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου της χώρας (αναμένεται μία τεράστια και άκρως ενδιαφέρουσα συμπλήρωση της νομολογίας του) με τη δικαιολογία ότι δήθεν η ολομέλεια δεν δύναται να συνεδριάσει εξαιτίας του κλίματος φημολογίας που επικρατεί στη δημόσια σφαίρα.
Γνωρίζαμε τον δημοσιογραφικό ξύλινο λόγο τώρα μας συστήνεται και η δικαστική.. ασάφεια (κατά τον προσφιλή όρο του πρώην υπουργού Οικονομικών). Η ανακοίνωση του Προέδρου του ΣτΕ πέρα από το ότι δεν μας δίνει ακριβώς να καταλάβουμε, ως όφειλε, το λόγο για τον οποίο διεκόπη η συνεδρίαση, μας κάνει να αναρωτιόμαστε -έστω και κατόπιν πολλών αναγνώσεων και με πολλή επιείκεια- που πραγματικά βαδίζει η δικαιοσύνη σε αυτή τη χώρα. Στο παρελθόν η δικαστική εξουσία έχει χειραγωγηθεί και τρομοκρατηθεί όσο καμία άλλη μέσω της κρατικής αυθαιρεσίας αλλά και των μαζικών εκκαθαρίσεων δικαστικών κυρίως επί χούντας αλλά και παλαιότερα. Το θεάρεστο έργο της Θέμιδος έχει «σκοντάψει» πολλάκις σε ύπουλα προσκόμματα και όμως είναι πολλά τα παραδείγματα άξιων δικαστικών λειτουργών (όπως του κυρίου Στασινόπουλου, μεταχουντικού Προέδρου του ΣτΕ) που δεν θορυβήθηκαν από απειλές ή…. τις δημόσιες τοποθετήσεις οιουδήποτε. Από και ως που λοιπόν, δύνανται να επηρεαστούν οι νηφάλιοι και πλήρως καταρτισμένοι δικαστικοί του ΣτΕ από το κλίμα που επικρατεί στις επί μέρους κοινωνικές ομάδες, στα μίντια και αλλού;!
Όπως ο νόμος είναι πάνω από την ανθρώπινη αδυναμία έτσι και η «δίψα» του δικαστικού να αποδώσει δικαιοσύνη θα έπρεπε να υψώνεται πάνω από μικρότητες και αντίλογους. Οι δε τελευταίοι είναι μέσα στο πρόγραμμα όταν συνεδριάζει το ανώτατο δικαστήριο της χώρας για ένα τέτοιο ζήτημα συνταγματικού ενδιαφέροντος. Τώρα τελευταία μαζί και με άλλες αξίες, φαίνεται ότι και ο ήλιος της δικαιοσύνης κρύβεται σιγά σιγά πίσω από μία ακαθόριστη συννεφιά. Ας ελπίσουμε στο τέλος της εν λόγω εκδίκασης να λάμψει πανηγυρικά.
