Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιδοθεί το τελευταίο διάστημα σε μια σειρά δηλώσεων που συνιστούν έναν ακήρυχτο πόλεμο εναντίον της διαπλοκής. Μία τα βάζει με το Μεγάλο Κανάλι για το ομολογιακό δάνειο που του χορηγήθηκε λίγο πριν η Τρόικα σηματοδοτήσει την απαρχή ενός ασφυκτικού περιορισμού στην ρευστότητα των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Στο ίδιο χρονικό σημείο, η αξιωματική αντιπολίτευση θυμήθηκε να εντάξει στο στόχαστρο της για την λίστα Λαγκάρντ τον βασικό μέτοχο του Τηλέτυπου. Και πρόσφατα, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Σταθάκης δήλωσε ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα ζητήσει καταγγελία της σύμβασης για την Αττική Οδό.
Είναι, όμως, μέγιστη πρόκληση προς τη νοημοσύνη μας, κάποιοι «σύντροφοι» που έχουν περάσει από το ΚΚΕ και τον «Ριζοσπάστη», και μάλιστα ως διευθυντές του, τώρα που κανοναρχούν από την «Αυγή», να επιδεικνύουν επιλεκτική αμνησία. Δηλαδή η Τρέμη και ο Τσίμας τίνος ιδεολογικού χώρου υπήρξαν τρόφιμοι; Ή μήπως ο «αριστερός Μπόμπολας», πριν γίνει «βαρόνος» όπως τον αποκαλεί η «Αυγή», δεν ήταν εκείνος που την δεκαετία του ’80 είχε αποτολμήσει μέσω του «Έθνους» έναν ανεπιτυχή συμβιβασμό μεταξύ ΠΑΣΟΚ και του τότε ενιαίου ΚΚΕ.
Περάν αυτών, όμως, που αποτελούν λεπτομέρειες για νεόκοπους πολιτικούς φωστήρες σαν το Αλέξη Τσίπρα, εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλεκτική μνήμη και για τα δεδομένα της διαπλοκής το 2013. Τίποτα δεν έχει ακουστεί από τα χείλη του για τους φόρους εκατομμυρίων ευρώ που δεν εισέπραξαν οι κυβερνήσεις των κκ. Γιώργου Παπανδρέου και Λουκά Παπαδήμου από συγκεκριμένο εκδοτικό συγκρότημα τα οποίο ενίοτε χαϊδεύει και τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά την αντιμνημονιακή γραμμή του εφοπλιστή ιδιοκτήτη του. Και ούτε ασκήθηκε τόσο έντονη κριτική από το ΣΥΡΙΖΑ προς τον κυβερνητικό συνασπισμό, όταν συγκεκριμένοι υπηρεσιακοί παράγοντες της κυβέρνησης προχώρησαν στα κρυφά σε μια ακόμα χαριστική πράξη υπέρ του συγκεκριμένου καναλάρχη.
Συγκεκριμένα, ο ειδικός φόρος τηλεόρασης νομοθετήθηκε από την κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου το 2010 και προβλέπει να καταβάλλεται υπέρ του Δημοσίου ποσοστό αξίας 20% επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων. Παρόλα αυτά, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς πέρασε Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου με την οποία αναβάλλεται για τρίτο έτος ο νομοθετημένος ειδικός φόρος τηλεόρασης. Αυτή η σκανδαλώδης ενέργεια δημοσιεύθηκε μάλιστα στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ΦΕΚ 256Α’, και υπογράφεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια.
Όμως, το πρόβλημα σε όλα αυτά δεν είναι το πώς τα ιδιωτικά συμφέροντα εκβιάζουν το κράτος για να αποσπάσουν ένα άδικο καθεστώς φορολογικής ασυλίας, την ώρα που υπάρχουν νοικοκυριά δίχως ρεύμα ή θέρμανση. Ούτε το πώς μια μνημονιακή κυβέρνηση κάνει δωράκια στους καναλάρχες για να εξαγοράσει κάποια υποστήριξη για το γεγονός πως πράττει τα ακριβώς αντίθετα σε σχέση με εκείνα που υποσχέθηκε για να εκλεγεί (βλέπε επαναδιαπραγμάτευση μνημονίου). Το πρόβλημα είναι πως ακόμη και η αξιωματική αντιπολίτευση που ομιλεί στο όνομα του λαού και της διαφάνειας, έχει και αυτή τα ερείσματα της σε μέρος της διαπλοκής. Σκέφτονται πως κάποια στιγμή ίσως να έρθουν και αυτοί στην εξουσία, οπότε θα χρειαστούν τα δικά τους…εξαπτέρυγα.
