Σήμερα βρίσκομαι στο Παρίσι, προσκεκλημένος ως ομιλητής στο TEDx La Defense που έχει θέμα «ανθρωπισμός και κέρδη». Σήμερα περισσότερο από ποτέ γίνεται όλο και πιο καθαρό πως η οικονομική ανάπτυξη μπορεί και πρέπει να συνδέεται με την κοινωνική ανάπτυξη, την ηθική ανάπτυξη, την προσωπική ανάπτυξη κάθε ατόμου. Μόνο μέσα από μια τέτοια συνολική προσέγγιση, ο σύγχρονος δυτικός – τουλάχιστον – κόσμος θα μπορέσει να υπερασπιστεί την κληρονομιά των ανθρωπιστικών αξιών του και ταυτόχρονα να ανοίξει νέους ορίζοντες στην καινοτομία, τη δημιουργικότητα, την επινοητικότητα. Ο κινητήρας αλλά και το καύσιμο του αναπτυξιακού μας μέλλοντος είναι τα «ανοιχτά μυαλά», όμως πρέπει να επενδύσουμε σε αυτά και να εκφράσουμε έμπρακτα τη μέριμνα και τη φροντίδα μας για τις νέες γενιές.
Στον αντίποδα αυτών των αναζητήσεων και αυτών των προβληματισμών στην καρδιά της ευρωπαϊκής σκέψης βρίσκεται ως συνήθως η ελληνική πραγματικότητα. Διάβασα σήμερα στα «ΝΕΑ» πως οι Έλληνες της Βαρσοβίας ζητούν τη βοήθεια του Προέδρου του ΟΠΑΠ Γιάννη Σπανουδάκη προκειμένου να μείνει ανοιχτό το ελληνικό σχολείο στην πρωτεύουσα της Πολωνίας. Το Υπουργείο Παιδείας έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά λέγοντας πως «λεφτά δεν υπάρχουν» και για αυτό ζητήθηκε η συνδρομή του κατά τα άλλα περήφανου εθνικού χορηγού. Η απάντηση του κ. Σπανουδάκη ήταν πως «ο ΟΠΑΠ δεν μπορεί να υποκαταστήσει σε καμιά περίπτωση το κράτος».
Αναρωτιέμαι ειλικρινά αν η πολυδιαφημισμένη και ακριβοπληρωμένη εταιρική κοινωνική ευθύνη του ΟΠΑΠ θα μπορούσε να βρει ιδανικότερο πεδίο έκφρασης από το να κρατήσει ανοιχτό ένα ελληνικό σχολείο.
Αναρωτιέμαι αν τελικά οι δράσεις εταιρικής κοινωνικής ευθύνης του ΟΠΑΠ προσδιορίζονται μόνον από τις ανάγκες των παχυλά αμειβόμενων διαφημιστών του και πέραν τούτου «δεν τους καίγεται καρφί». Αναρωτιέμαι επίσης γιατί ποτέ δεν δόθηκαν πειστικές απαντήσεις πώς επιλέγονται οι επικοινωνιακοί του σύμβουλοι και γιατί υπάρχει μια …. διαχρονικότητα στην επιλογή.
Οι απορίες μου βέβαια είναι ρητορικές. Διότι η σωστή απάντηση είναι πως το δούλεμα σε αυτό τον τόπο έχει πάει σύννεφο. Η εταιρική κοινωνική ευθύνη προϋποθέτει την ορθή εταιρική διακυβέρνηση, η οποία – δυστυχώς- είναι παντελώς άγνωστη πρακτική των οργανισμών που επί χρόνια έχουν ως αποκλειστικό ρόλο την εξυπηρέτηση των πελατειακών σχέσεων (όλων των επιπέδων) του κράτους. Αν είχες κολλητό τον Γερουλάνο γινόσουν πρόεδρος του ΟΠΑΠ. Πολύ απλό και πολύ…. ΠΑΣΟΚ!
Ας μην υποτιμά λοιπόν ο κ. Σπανουδάκης τη νοημοσύνη μας επιχειρώντας να κρατήσει αποστάσεις από τις υποχρεώσεις του κράτους. Άλλωστε μόνο υπό κρατική προστασία μπορεί να κατέχει τη θέση που κατέχει, όταν συμβαίνει την ίδια στιγμή να έχει κατηγορηθεί για φοροδιαφυγή και να έχουν δεσμευτεί περιουσιακά του στοιχεία. Για να μην αναφέρουμε τα ημερολόγια του Χριστοφοράκου κι ανοίξουμε άλλες πληγές.
Ας κοιτάξει λοιπόν να κρατήσει ανοιχτό το ελληνικό σχολείο της Βαρσοβίας κι ας αφήσει τις σαχλαμάρες. Δεν μπορείς να είσαι χορηγός για πάσης φύσεως λαμόγια και να επικαλείσαι τυπικότητες για ένα σχολείο. Εν ανάγκη, ας κόψει κάτι από την αμοιβή των επικοινωνιακών συμβούλων του. Άλλωστε, εδώ που τα λέμε, δεν τον βοήθησαν και πολύ στη δημόσια εικόνα του.
ΥΓ: Αν ο κ. Σπανουδάκης διαφωνεί με το πνεύμα του post δεν έχει παρά να «γκουγκλάρει» το ονοματεπώνυμό του. Η δημόσια εικόνα του θα αποκαλυφθεί μπροστά στα μάτια του!
