Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Στις προχθεσινές εκλογές της Βραζιλίας έλαβαν μέρος πολλοί υποψήφιοι. Ανάμεσά τους βρίσκονταν ο Μπάρακ Ομπάμα και άλλοι τέσσερεις συνονόματοί του, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν με άλλους τρεις συνονόματους, ο Ιησούς, η Wonder Woman, ένας πράκτορας 007, ο Ράμπο και έξι κλόουν με το όνομα Τιριρίκα.
Όχι δεν είναι κάποιο αστείο. Το άρθρο που δημοσιεύει το tvxs αναφέρει ότι στη Βραζιλία ο καθένας μπορεί να συμμετέχει στις εκλογές με όποιο όνομα θέλει να δηλώσει. Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι θα εκλεγεί κι όλας. Ωστόσο, από τους παραπάνω εξελέγει ο κλόουν Τιριρίκα, ο ένας από τους έξι.
Ο ίδιος έχει ήδη θητεύσει στο Βραζιλιάνικο κοινοβούλιο άλλη μία φορά. Το 2010 η εκλογή του προκάλεσε έντονες διαμαρτυρίες ενώ από την άλλη δημιούργησε τη μόδα πολλών κωμικών υποψηφιοτήτων. Ο Τιριρίκα δεν γνώριζε ούτε γραφή και ανάγνωση μέχρι τη χρονιά της πρώτης του εκλογής ως βουλευτής της Βραζιλίας. Έμαθε γρήγορα ωστόσο προκειμένου να αναλάβει το αξίωμά του.
Αυτό όμως που κάνει το βουλευτή – κλόουν ενδιαφέρον είναι ότι ενώ ποτέ δεν εξέφρασε καμία θέση ποτέ σε σύνοδο του Κογκρέσου, είχε τις περισσότερες παρουσίες σε αυτές συγκριτικά με τους συναδέλφους του.
Δεν είναι απίθανο άλλωστε ο άνθρωπος αυτός να βρέθηκε βουλευτής ενώ και ίδιος δεν το περίμενε. Πάντως το φαινόμενο αυτό που στη Βραζιλία παίρνει έκταση δεδομένης και της άνεσης που επιτρέπει το θεσμικό πλαίσιο είναι μια καθαρή συνέπια της απαξίωσης του πολιτικού συστήματος στα μάτια των Βραζιλιάνων. Ο Τιριρίκα είχε ως προεκλογικό σύνθημά του το «Δεν μπορεί να πάει χειρότερα». Υπό αυτήν ίσως την άποψη το έριξε στην πλάκα. Λίγο διαφέρει αυτή η αντίδραση από την αντίστοιχη τάση που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια της κρίσης με την αντίληψη του «όλοι ίδιοι είναι». Όλες αυτές οι εκδοχές απογοήτευσης κρύβουν πάντα και μια επιθυμία αυτοδικαίωσης του πολίτη ο οποίος από την αδιάφορη ψήφο περνάει κάποια μέρα στην καθολική απόρριψη ενός συστήματος το οποίο ο ίδιος άφησε να εξελίσσεται ερήμην του.
