Η όλη φιλολογία που αναπτύχθηκε από την περασμένη Δευτέρα όταν ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας ρώτησε στο Εurogroup να μάθει λεπτομέρειες για το λάθος με τον πολλαπλασιαστή που παραδέχθηκε το ΔΝΤ, μέχρι το άδειασμα του Όλι Ρεν και την ομολογία του υπουργού πως μάλλον δεν μπορεί να αλλάξει το μνημόνιο, καταδεικνύει ένα πράγμα: ότι ο κ. Στουρνάρας δεν κατάλαβε.
Το ερώτημα που βασανίζει τους παρατηρητές των ελληνικών υποθέσεων είναι «αν είναι δυνατόν να μην κατάλαβε ο βουλευτής Επικρατείας και δεξί χέρι του πρωθυπουργού Χρύσανθος Λαζαρίδης…». Διότι η πρωτοφανής στην ιστορία του ΔΝΤ επίσημη ομολογία κρίσιμου τεχνικού λάθους για τον πολλαπλασιαστή στο ελληνικό πρόγραμμα δεν έγινε σε κάποια κρίση ειλικρίνειας των οικονομολόγων του Ταμείου, ούτε από τύψεις συνειδήσεως. Το ΔΝΤ που ξέρουμε ποια φωνή το καθοδηγεί, έδωσε στην ελληνική κυβέρνηση πάσα για να ανατρέψει την αδιέξοδη λύση που έχει επιβάλει ο γερμανικός παράγοντας και έχει ρίξει τη χώρα στο σπιράλ του θανάτου. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ειδικά μετά τη σχετική συζήτηση στη Βουλή την Παρασκευή, η κυβέρνηση πήρε την μπάλα και την πέταξε στις κερκίδες.
Έτσι, για τους παρατηρητές των ελληνικών υποθέσεων, το ότι ο κ. Στουρνάρας δεν κατάλαβε, δεν είναι δικαιολογία, γιατί –άσχετα με το τεχνοκρατικό του προφίλ- είναι πολιτικά έμπειρος. Άρα κατάλαβε. Το ίδιο και με μεγαλύτερη έμφαση φαίνεται να πιστεύουν και για τον κ. Λαζαρίδη, έμπειρο στα γεωπολιτικά παίγνια. Ως εκ τούτων προκύπτει ένα δεύτερο ερώτημα: «γιατί η ελληνική κυβέρνηση πέταξε την μπάλα στην εξέδρα;». Η εύλογη απάντηση στο ερώτημα αυτό που δίνουν οι ίδιοι κύκλοι που το θέτουν, είναι απλή: η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά έχει ταυτίσει την τύχη της και το μέλλον της χώρας με τις βουλές του Βερολίνου.
Μπορεί, λένε, όσα είπε ο κ. Στουρνάρας στην Βουλή την Παρασκευή σχετικά με τη χαλάρωση κάποιων όρων (40 δις. δεύτερο κούρεμα χρέους, διόρθωση του στόχου του πρωτογενούς ελλείμματος, ρήτρα θετικής απόκλισης, δύο χρόνια παράταση στη δημοσιονομική προσαρμογή κλπ) αλλά αυτή δόθηκε γιατί απλά το πρόγραμμα θα τιναζόταν στον αέρα. Επ΄ ουδενί όμως αυτές οι δήθεν παραχωρήσεις ούτε λύνουν το πρόβλημα της Ελλάδας, ούτε την αποζημιώνουν για την ζημιά που της προκλήθηκε, ακόμη κι αν δεχθούμε ότι δεν έγινε επίτηδες, βάση σχεδίου… Συνεπώς, η ταύτιση της κυβέρνησης Σαμαρά με τις επιλογές του Βερολίνου, τονίζουν οι εν λόγω παρατηρητές, δεν μπορεί παρά να έχει γίνει πλήρως αντιληπτή στην Ουάσιγκτον και αυτό θα φανεί ενδεχομένως κατά την επικείμενη επίσκεψη Σαμαρά στις ΗΠΑ.
