Σχολιάζει ο Δημήτρης Κατσαρός
Ο Σόιμπλε τάχθηκε κατά της άποψης απομείωσης του ελληνικού χρέους, ερωτώμενος από δημοσιογράφους στη Στουτγκάρδη όπου βρέθηκε για τη Γενική Σύνοδο της Γερμανικής Ευαγγελικής Εκκλησίας. Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, σημείωσε ότι ίσως στην περίπτωση μίας φτωχής χώρας όπως το Νεπάλ, θα μπορούσε να συζητηθεί μία απομείωση χρέους, όμως «η Ελλάδα, χάρη στο αίσθημα αλληλεγγύης των άλλων χωρών μελών, πληρώνει πολύ χαμηλότερα επιτόκια σε σχέση, για παράδειγμα, με τη Γερμανία».
Ακόμη και αυτή την ύστατη ώρα, ο Γερμανός υπουργός, παίζει ένα πολιτικό παιχνίδι που αφενός προσπάθεια να διατηρήσει το πλεονέκτημα που έχει η Γερμανία ως δανειστής μίας καταχρωμένης χώρας, όπως η Ελλάδα, που ήδη μέσα στα χρόνια έχει κερδίσει απίστευτα ποσά μόνο από τοκοχρεολύσια που πληρώνει η Ελλάδα για δάνεια τα οποία πιέστηκε πολιτικά να λάβει, μέχρι και με ψευδή στοιχεία του ΔΝΤ, όπως αποκαλύπτεται πρόσφατα στην εξεταστική για τα μνημόνια.
Η παράλληλη παραπλάνηση και του γερμανικού και του ελληνικού λαού, οδήγησε στα υπέρογκα δάνεια προς την Ελλάδα, από τα οποία όχι μόνο αποκομίζουν τεράστια κέρδη οι δανειστές της αλλά και κρατούν τα ενέχυρα του πολιτικού ελέγχου.
Εν τέλει αυτό που ο εξαιρετικός οικονομολόγος Σόιμπλε, σίγουρα γνωρίζει, αλλά αποσιωπά, γιατί δεν συμφέρει την πολιτική του θέση είναι ότι ένα χρέος οφείλει να είναι βιώσιμο. Αν δεν είναι, τότε απαιτείται η απομείωσή του. Αυτός είναι ο λόγος για την αναδιάρθρωση του χρέους μίας χώρας και όχι στοιχεία «προτεσταντικής ηθικής» για το ποιος είναι φτωχότερος ή πώς ο αιτών έχει στο παρελθόν ευεργετηθεί. Αυτά δεν είναι οικονομικά κύριε Σόιμπλε. Θυμίζουν περισσότερο κηρύγματα σε κυριακάτικη μάζωξη ευαγγελιστών.
