Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Follow @Sp_Rizopoulos
Όπως συνέβη και την προηγούμενη φορά με την αξιολόγηση που είχε «κολλήσει» στο μέιλ Χαρδούβελη, έτσι και τώρα το κλείσιμο της τρέχουσας διαπραγμάτευσης για την αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος δεν αποκλείεται να οδηγήσει σ’ ένα τέταρτο μνημόνιο.
Κάποια στιγμή ο Τσίπρας φαίνεται να πίστεψε πως θα μπορούσε να εξασφαλίσει τη συνέχεια του προγράμματος, χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ, κι αυτό να το «πουλήσει» πολιτικά και επικοινωνιακά ως μεγάλη επιτυχία. Έχει γράψει σχετικά με αυτό ο συνεργάτης μου Ceteris Paribus.
Όμως οι σκέψεις αυτές κράτησαν πολύ λίγο, καθώς άρχισε ο Σόιμπλε τις «αρρυθμίες» με αποτέλεσμα να ανεβαίνουν οι «παλμοί» στην Αθήνα. Ουσιαστικά ο Σόιμπλε ξεκαθάρισε πως μέχρι τις γερμανικές εκλογές δεν μπορεί να υπάρξει κανένα πρόγραμμα για την Ελλάδα χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ, καθώς σε μια τέτοια περίπτωση η κυβέρνηση και το κόμμα της Μέρκελ θα βρίσκονταν απέναντι στη γερμανική κοινή γνώμη, η οποία θα πίστευε πως συνεχίζει να χρηματοδοτεί τους «αναξιόπιστους Έλληνες» και μάλιστα χωρίς εγγυήσεις, όπως αυτές που απαιτεί το ΔΝΤ.
Με βάση αυτά τα δεδομένα ο Τσίπρας επανασχεδιάζει τη στρατηγική του. Ξέρει πως παραμονή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα σημαίνει πρόσθετα μέτρα, τα οποία η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να τα εξορκίζει προς το παρόν αλλά στο τέλος θα τα δεχτεί, μη έχοντας άλλη εναλλακτική λύση. Βασικότερο μεταξύ των μέτρων αυτών είναι η ενεργοποίηση του «κόφτη» στις συντάξεις. Αυτό λοιπόν που ψάχνει τώρα ο Τσίπρας είναι να βρει τουλάχιστον κάποια ανταλλάγματα που θα αφορούν στα βραχυπρόσθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, θέμα το οποίο συζητάει σήμερα ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM).
Αν καταφέρει να εξασφαλίσει κάποια τέτοια χαμηλής σημασίας μέτρα για το χρέος, θα τα χρησιμοποιήσει ως «σάλτσα» για να καταπιεί πιο εύκολα το ελληνικό κοινοβούλιο όλο το υπόλοιπο «πακέτο». Με απλά λόγια θα φέρει μια συμφωνία που θα εγγυάται τη χρηματοδότηση της χώρας μέχρι το 2019, θα έχει και κάποια μέτρα ελάφρυνσης του χρέους αλλά και όλα τα σκληρά μέτρα που έχει στην ατζέντα του το ΔΝΤ. Οι δανειστές θα τα έχουν πάρει όλα κι ο Τσίπρας θα προσπαθήσει να επιβιώσει πολιτικά με τα «ψίχουλα».
Για να συμβεί αυτό όμως, αρχίζουν στο επιτελείο του Τσίπρα να κάνουν σχέδια επί χάρτου για να παγιδεύσουν πολιτικά τη ΝΔ. Ο Τσίπρας θα ζητήσει η νέα συμφωνία να εγκριθεί από τη βουλή με 180 ψήφους, ώστε το νέο, επί της ουσίας τέταρτο μνημόνιο, να μην το επωμιστεί μονάχα ο ίδιος. Στην οδό Πειραιώς το γνωρίζουν αυτό και δηλώνουν από τώρα στον Τσίπρα να μην ψάχνει συνυπεύθυνους και να κάνει εκλογές.
Βεβαίως όταν θα έρθει αυτή η συμφωνία στη βουλή είναι σαφές πως η ΝΔ δεν μπορεί να επαναλάβει το λάθος που έκανε με το επίδομα στους συνταξιούχους ψηφίζοντας «παρών». Ή θα ψηφίσει τη συμφωνία, οπότε ο Τσίπρας θα’ ναι «καβάλα στο άλογο» μέχρι το 19 ή θα πρέπει να είναι έτοιμη για εκλογές μέσα σε «έκτακτες συνθήκες».
Αυτό δεν είναι κινδυνολογία. Είναι ρεαλιστική εκτίμηση, διότι η διαπραγμάτευση θα έχει διαρκέσει πάλι τόσο ώστε να «ξύνουν» τον «πάτο» από τα δημόσια ταμεία και δεν αποκλείεται να πάμε σε κάλπες με τους συνταξιούχους απλήρωτους. Οπότε και τον Τσίπρα να κατηγορεί τη ΝΔ πως έσυρε τη χώρα σε εκλογές και περιπέτειες, ενώ εκείνος είχε έτοιμη συμφωνία που διασφάλιζε τη συνέχιση της χρηματοδότησης κι ο Μητσοτάκης δεν την ψήφισε μόνο και μόνο για να γίνει πρωθυπουργός.
Για τον πολιτικό σχεδιασμό της ΝΔ υπάρχει πλέον ένας δύσκολος γρίφος προς επίλυση. Η ρηχή αντιπολίτευση του «φύγετε» μάλλον τελειώνει κάπου εδώ. Απέναντι στον ακραίο τακτικισμό της Αριστεράς, η ΝΔ οφείλει να απαντήσει με καθαρή στρατηγική.
Μαξίμου και Πειραιώς έχετε… στρατηγούς. Σχεδιάστε! Τώρα το ποιος θα καταφέρει να μην πάει η χώρα στα βράχια, είναι άλλο ζήτημα. Πάντως για τίποτε άλλο δεν μπορούμε να μιλάμε. Διότι τα περί ανάπτυξης απ’ όπου κι αν προέρχονται, προκαλούν μόνον γέλια!
