Στις 8 Μαρτίου 1857 εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη πραγματοποίησαν κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας για καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1909, καθιερώθηκε η Εθνική Ημέρα της Γυναίκας στην Αμερική, σε ανάμνηση της διαμαρτυρίας του 1857. Στην Ελλάδα η πρώτη απεργία γυναικών εργατριών έγινε το 1892 στο εργοστάσιο υφαντουργίας Ρετσίνα. Η καθιέρωση της 8ης Μαρτίου ως παγκόσμια μέρα της γυναίκας από την Αμερική ως την Ευρώπη
Στις 8 Μαρτίου 1857 εργάτριες στο χώρο της κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη οργάνωσαν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Εκείνη την εποχή δούλευαν στα εργοστάσια περίπου 16 ώρες τη μέρα και οι μισθοί τους ήταν αρκετά χαμηλότεροι από εκείνους των ανδρών.
Ανάμεσα στα αιτήματά τους ήταν η μείωση των ωρών εργασίας στις 10 και η εξίσωση των μισθών τους με εκείνες των ανδρών. Οι διαδηλώσεις τους κυνηγήθηκαν από την αστυνομία και την επόμενη μέρα οι εργοδότες προχώρησαν σε ομαδικές απολύσεις….
Ένα χρόνο νωρίτερα, 15.000 γυναίκας είχαν πλημμυρίσει τους δρόμους της Νέας Υόρκης με το διάσημο σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα». Διεκδικούσαν λιγότερες ώρες εργασίας, υψηλότερους μισθούς, κατάργηση της παιδικής εργασίας και δικαίωμα ψήφου.
Το «ψωμί» στο σύνθημά τους συμβόλιζε την οικονομική άνεση και τα «τριαντάφυλλα» την ποιότητα ζωής. Η Ημέρα της Γυναίκας κατάφερε να διεθνοποιηθεί το 1910 κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς Συνδιάσκεψης των Σοσιαλιστριών γυναικών στην Κοπεγχάγη.
Η επαναστάτρια και αγωνίστρια του εργατικού κινήματος Κλάρα Τσέτσκιν είχε προτείνει να καθιερωθεί η 8η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ώστε να τιμηθούν οι διαδηλώσεις των γυναικών στις ΗΠΑ.
Οι εκατό σύνεδροι από 17 χώρες που συμμετείχαν στη Συνδιάσκεψη υιοθέτησαν την πρόταση, ως μια ευκαιρία να προωθηθεί η ισότητα των δύο φύλων. Ένα από τα βασικά αιτήματα αναδείχθηκε και το εκλογικό δικαίωμα των γυναικών, που μέχρι τότε η ψήφος ήταν καθαρά ανδρική υπόθεση. …
Το 1887 κυκλοφόρησε η πρώτη γυναικεία εφημερίδα, η οποία πρόβαλλε θέματα που αφορούσαν το δικαίωμα της γυναίκας στην εκπαίδευση και την εργασία.
Ήταν η«Εφημερίδα των Κυριών» με εκδότρια την Καλλιρρόη Παρρέν. Τα επόμενα χρόνια οι γυναίκες βρέθηκαν να πρωταγωνιστούν στις εργατικές κινητοποιήσεις και απεργίες και να συμμετέχουν ενεργά στις αντιστασιακές δράσεις κατά την διάρκεια της Κατοχής, τόσο μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, όσο και μέσω άλλων αντιστασιακών οργανώσεων.
Στις 28 Μαΐου 1952 ψηφίστηκε νόμος στην Ελληνική Βουλή που παραχωρούσε το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις γυναίκες. Στις 19 Φεβρουαρίου 1956 οι Ελληνίδες ψήφισαν για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές. Η Λίνα Τσαλδάρη από την ΕΡΕ και η Βάσω Θανασέκου της Δημοκρατικής Ένωσης κέρδισαν την είσοδο τους στο ελληνικό κοινοβούλιο. Μάλιστα η Λίνα Τσαλδάρη ήταν η πρώτη γυναίκα υπουργός, αναλαμβάνοντας το Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας στην κυβέρνηση Καραμανλή.
Είκοσι χρόνια αργότερα κατοχυρώθηκε επισήμως από το ελληνικό Σύνταγμα του 1975 η ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών. TO ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 8ΗΣ ΜΑΡΤΗ καλεί στην κινητοποίηση της Κυριακής που θα ξεκινήσει από την πλατεία Κλαυθμώνος στις 14:00. Το Ραντεβού είναι στα Προπύλαια κάτω από το πανό του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ….
Το κάλεσμα των γυναικών του Δικτύου για την φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου αναφέρει: » Είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας να αποφασίζουμε για το σώμα μας, για το αν, πότε και με ποιες προϋποθέσεις η μητρότητα θα είναι επιλογή της ζωής μας.
Παράλληλα, επειδή ο φεμινιστικός αγώνας συνδέεται με την υπεράσπιση της ειρήνης και της αλληλεγγύης, δηλώνουμε ότι ο αγώνας για την ειρήνη είναι πιο απαραίτητος από ποτέ. Ταυτόχρονα δηλώνουμε ότι καμία γυναίκα δεν είναι παράνομη.
Και φωνάζουμε δυνατά: – ΟΧΙ στον ρατσισμό και τον αποκλεισμό! – ΟΧΙ στους πολέμους, των οποίων οι άμεσες συνέπειες είναι χιλιάδες θύματα και πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο, με εκατομμύρια γυναίκες ανάμεσά τους….
Πηγή: Μηχανή του χρόνου
