Γράφει η Φωτεινή Κωνσταντοπούλου*
Ή ζωή του Χριστού ήταν μια συνεχής ευλογία και η πρώτη που συναντούμε στα Ευαγγέλια είναι ή ευλογία στα παιδιά.
«Και προσέφερον αύτώ παιδία, ίνα αυτών άψηται· οί δέ μαθηταί έπετίμων τοίς προσφέρουσιν. ίδών δέ ό Ιησούς ήγανάκτησε και είπεν αύτοίς-άφετε τά παιδία έρχεσθαι πρός με, και μή κωλύετε αυτά- των γαρ τοιούτων εστίν ή βασιλεία τού Θεού. αμήν λέγω ύμίν, ός έάν μή δέξηται τήν βασιλείαν τού Θεού ώς παιδίον, ού μή είσέλθη εις αυτήν, και έναγκαλισάμενος αυτά κατηυλόγει τιθείς τάς χείρας έπ’ αυτά» και έναγκαλισάμενος αυτά κατηυλόγει τιθείς τάς χείρας έπ’ αυτά” (Μάρκ. Γ 13-16) & [Ματθ. ιθ’ 14] περιγράφει η ευαγγελική περικοπή, ενώ σε άλλο σημείο θέλοντας να αναδείξει τη σπουδαιότητα της ύπαρξης τους λέγει
«Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ λέγοντες· τίς ἄρα μείζων ἐστὶν ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν; καὶ προσκαλεσάμενος ὁ ᾿Ιησοῦς παιδίον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν». (Ματθ. 18,1)
Τα παιδιά βλέπουμε ότι αναδεικνύονται μέσα από το λόγο του Ιησού ως το ζωντανό παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσουμε για να εισέλθουμε στη Βασιλεία των Ουρανών. Ο απλός του Λόγος ίδιος με την απλότητα των παιδιών, ξεκάθαρα μας προτρέπει να τα μιμηθούμε. Να τους μοιάσουμε ως προς την πραότητα, την αμνησικακία και την καθαρότητα της καρδιάς τους.
Μεγαλώνουμε και τα πάθη μας μαζί με τις ιδιοτροπίες διογκώνονται και εξαφανίζουν τη σοφία, τη σύνεση και την έμφυτη απλότητά μας . Εγκλωβίζονται στα σκοτεινά μας αδιέξοδα μονοπάτια. Μεγαλώνουμε και όμως μικραίνουμε. Μεγαλώνουμε χάνοντας το νόημα της μίας και μόνης αλήθειας. Της Αγάπης. «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ιω. 8,32).
Βλέποντας ένα παιδί να τρέχει, να γελάει, να παίζει ανέμελα βλέπεις να αναδύεται αυτή η Αλήθεια, η παρουσία της Χάρης του Θεού μέσα στην καθαρή καρδιά του. Αυτή η χωρίς επιτήδευση απουσία του «εγώ» στο ανέμελο βήμα ενός μικρού μας αδελφού είναι το κύριο χαρακτηριστικό μιας παιδικής ανθρώπινης ύπαρξης και αποτελεί τον ιχνηλάτη για να βαδίσουμε στο μονοπάτι που οδηγεί στον Ουρανό. Με εφόδια την καθαρή καρδιά, ένα ταπεινό βλέμμα και ένα ελεύθερο χαρούμενο βήμα, μακριά από τις μικρότητες που η κοινωνία των μεγάλων έχει εφεύρει.
Βλέποντας ένα παιδί, βλέπουμε πως θέλει ο Θεός να γίνουμε…ή μάλλον να ξαναγίνουμε.
Γιατί εκεί, στο παιδί αποκαλύπτεται η Ανθρωπότητα…
*Η Φωτεινή Κωνσταντοπούλου, γεννήθηκε, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι αστυνομικός και τον ελεύθερο χρόνο της αναλαμβάνει να βοηθάει τους ήρωες των ιστοριών της να φέρουν εις πέρας πότε τις ζαχαρένιες και πότε τις αλμυρές αποστολές τους.
Ως παιδί ξετρελαινόταν με τα παραμύθια και ως έφηβη να ταξιδεύει με πυξίδα πάντα το όνειρο. Όλες αυτές τις εικόνες και τα συναισθήματα που αποκόμισε από τα ταξίδια της αποτύπωσε και στην πρώτη της συγγραφική προσπάθεια, στο διήγημα με τίτλο: «Στιγμές που ταξίδεψαν στις Πρέσπες» (Εκδ. Άπαρσις, α’ έκδοση 2009, β’ έκδοση 2010). Τον Φεβρουάριο του 2016 έγινε η πρώτη γυναίκα στην Ελλάδα που έλαβε τον τίτλο της “Υψηλού προφίλ υποστηρίκτριας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες’, μία διάκριση πολύ σημαντική που ήρθε να επιβραβεύσει την πολύτιμη προσφορά της στην παγκόσμια εκστρατεία “Back 2 School’, η οποία στηρίζει την πρόσβαση στην εκπαίδευση των παιδιών προσφύγων. Η τιμητική αυτή αναγνώριση αφορά στο δεύτερο βιβλίο της με τίτλο «Μια ζαχαρένια συνταγή», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Iανός τον Νοέμβριο του 2015.
Ο τίτλος High Profile Supporter απονέμεται σε προσωπικότητες απ’ όλο τον κόσμο που με την προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο συμβάλλουν τα μέγιστα στο έργο της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε., αποτελώντας πηγή έμπνευσης για όλους τους ανθρώπους.
Πρόσφατα, εξαντλήθηκε η πρώτη έκδοση του τελευταίου της βιβλίου, «Ο Τυροκοφτερός» και επανακυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Ελληνοεκδοτική».
