Διάβασα με προσοχή τη συνέντευξη του πρωθυπουργού που έδωσε στο «Βήμα της Κυριακής», φυσικά. Ε, που θα την έδινε; Στο Αmagi Radio; Προσπάθησα μάλιστα να τη διαβάσω εξαντλώντας όλα τα αποθέματα της αισιόδοξης φύσης μου, έχοντας την ανάγκη να δω κι εγώ «το ποτήρι μισογεμάτο». Παρ’όλα αυτά όταν έφτασα στο τέλος της, δεν διαφοροποιήθηκε στο ελάχιστο η συνολική εκτίμηση που έχω όλο αυτό το διάστημα. Δυστυχώς, υπάρχει πολύ λίγο νερό στο ποτήρι.
Αν ο πρωθυπουργός είχε δίκιο στις βασικές θέσεις του τότε θα έπρεπε σήμερα να συζητάμε για το τέλος της ύφεσης και όχι το γιατί συνεχίζεται. Ο πρωθυπουργός μπορεί να χρησιμοποιεί ωραιότατα λεκτικά σχήματα για την «Ελλάδα της παραγωγής και της ευημερίας» αλλά την ίδια στιγμή ψηφίζοντας το συγκεκριμένο φορολογικό νομοσχέδιο βάζει στόχο για πρόσθετα έσοδα 2,307 δισ. ευρώ, τα οποία θα αφαιρεθούν από την αγορά. Άρα: πρόσθετη ύφεση, πρόσθετα λουκέτα, πρόσθετη ανεργία.
Θα μπορούσε ασφαλώς να έχει διαπραγματευτεί με τους δανειστές μας έτσι ώστε τα χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, να βρουν το δρόμο για να φτάσουν στην πραγματική οικονομία. Εφόσον δεν το έκανε, από πού θα προκύψει η ρευστότητα που θα τονώσει την αγορά; Το ερώτημα δεν απαντιέται με γενικόλογες αναφορές περί προσέλκυσης επενδύσεων. Πρώτο και σημαντικότερο διότι δεν βλέπουμε επενδύσεις και δεύτερο, ακόμη κι αν δούμε κάποιες, μέχρι να αποδώσουν «θα’χει σχολάσει το πανηγύρι».
Το μόνο που είδαμε ήταν μια συνάντηση του πρωθυπουργού με τους CEO μερικών πολυεθνικών, την οποία οργάνωσε ο Μηταράκης μαζί με το “Invest in Greece” και στη συνέχεια μια κατ’ιδίαν συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Παγκόσμιο Πρόεδρο της Unilever, ο οποίος το μόνο που είπε ήταν πως η εταιρεία του θα παραμείνει στην Ελλάδα. Ευχαριστούμε πολύ!
Με απλά λόγια, ενώ η αφαίμαξη πόρων από την αγορά μέσω της υπερφορολόγησης είναι πραγματική, τα περί επενδύσεων είναι απλά σχέδια επί χάρτου. Όσο για την αισιοδοξία του πρωθυπουργού για τις αποκρατικοποιήσεις, ας μας πει που θα δώσει τη ΔΕΠΑ; Έχει απάντηση; Ασφαλώς και δεν έχει. Διότι αυτοί που θα ήθελε ο κ. Σαμαράς να εκφράσουν ενδιαφέρον (π.χ Γερμανοί) δεν το κάνουν, ενώ αυτοί που το κάνουν (Ρώσοι) είναι «κόκκινο πανί» για ευαίσθητες εξωτερικές σχέσεις της χώρας. Έτσι η κυβέρνηση στέκεται αμήχανη στη μέση.
Αλλά και πέραν της οικονομίας, η συνέντευξη του πρωθυπουργού στο «Βήμα» είχε σοβαρά κενά. Επέλεξε ο κ. Σαμαράς να αναφερθεί στην κάθαρση, υποστηρίζοντας πως «μόλις ξεκίνησε». Εδώ πρέπει κάποια πράγματα να μπούνε στη θέση τους. Η κάθαρση είναι υπόθεση της κυβέρνησης για να την πιστώνεται ο κ. Σαμαράς ή καθήκον της ανεξάρτητης δικαιοσύνης, η οποία πρέπει να κάνει απερίσπαστη τη δουλειά της; Αν όλοι συμφωνούμε στο δεύτερο, τότε προς τι οι διθύραμβοι; Είναι πολιτικά συνετό να θριαμβολογεί ο πρωθυπουργός για το αυτονόητο;
Αντίθετα, αν πρέπει να αποδώσουμε εύσημα στον κ. Σαμαρά και την κυβέρνησή του για τη δουλειά της δικαιοσύνης, τότε μοιραία θα ανακύψουν δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Διότι αν είναι η κυβέρνηση αυτή που ανάβει και σβήνει το «πράσινο φως» στη δικαιοσύνη κατά περίπτωση, τότε αυτό που λέμε κάθαρση μπορεί να μην είναι τίποτα περισσότερο από ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Εν πάση περιπτώσει, αν υπάρχει μια πολιτική διάσταση στη διαχείριση της κάθαρσης, για την οποία θα είχε κάθε λόγο να μιλήσει ο πρωθυπουργός είναι να τοποθετηθεί ευθέως για το εάν μπορεί ή όχι να συγκυβερνά με το ΠΑΣΟΚ. Διότι τα κόμματα δεν είναι τράπεζες, οπότε όπως διαχωρίζεις σε “Good Bank” και “Bad Bank” να διαχωρίσεις και το “Good ΠΑΣΟΚ” της συγκυβέρνησης από το “Bad ΠΑΣΟΚ” των κυβερνήσεων που τίναξαν την μπάνκα. Αλλά για αυτό ο πρωθυπουργός δεν είπε λέξη.
ΥΓ1: Η ατάκα περί ανοιχτής πρόσκλησης σε όλους για μια Νέα Ελλάδα, που έδωσε και τον τίτλο της συνέντευξης, προσωπικά μού ακούστηκε πολύ…προεκλογική. Μαθαίνω μάλιστα πως το ενδεχόμενο να διενεργήσει πρόωρες εκλογές μετά την άνοιξη, είναι κάτι που εισηγούνται στον πρωθυπουργό κάποιοι πολύ στενοί του συνεργάτες. Θεωρούν ότι είναι ευκαιρία ο Σαμαράς-εάν ως τότε έχει σταθεροποιήσει λίγο την κατάσταση στην χώρα-να απαλλαγεί μια και καλή από το ΠΑΣΟΚ που μόνο προβλήματα δημιουργεί στον κυβερνητικό συνασπισμό. Η αναγκαστική συμπόρευση με το ΠΑΣΟΚ στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ οδηγεί σε απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος για τον Σαμαρά. Μέχρι τώρα η αξιωματική αντιπολίτευση τον κατηγορούσε ότι ασκεί ανάλγητη και αντιλαϊκή νεοφιλελεύθερη πολιτική. Τώρα τού καταλογίζει προσπάθεια συγκάλυψης σκανδάλων.
ΥΓ2: Λάβετε υπόψη πως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι και ο τρίτος κυβερνητικός εταίρος ο Φώτης Κουβέλης παίρνοντας αποστάσεις από τις εξελίξεις δεν αποκλείει να υπάρχουν πολιτικές ευθύνες και Βενιζέλου για τους χειρισμούς που έγιναν στην λίστα Λαγκάρντ, αφήνοντας ανοιχτό παράθυρο για την σύσταση εξεταστικής επιτροπής.
