Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Follow @Sp_Rizopoulos
Για τα θέματα της παιδείας έχω μια ειδική ευαισθησία καθότι το πρώτο μου πτυχίο ήταν αυτό του δασκάλου. Πιστεύω πως αν κάτι μπορεί να αλλάξει σε αυτή τη χώρα, μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την παιδεία. Μέχρι να συμβεί αυτό θα ανακυκλώνουμε τα αδιέξοδά μας.
Έχουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα αναντίστοιχο με τις πραγματικές ανάγκες της σημερινής εποχής, το οποίο λειτουργεί ως «θερμοκήπιο» ανέργων και όχι ως φυτώριο δημιουργικότητας, παραγωγικότητας κι ελπίδας. Ωστόσο, οι όποιες «μεταρρυθμίσεις» επιχειρήθηκαν όλα τα τελευταία χρόνια κατέληξαν στο καλάθι των αχρήστων, καθώς έλειψε η πολιτική βούληση για μεγάλες τομές και για σύγκρουση με κατεστημένες δομές και αναχρονιστικές νοοτροπίες.
Έρχεται, λοιπόν, τώρα ο κ. Τσίπρας κι εξαγγέλλει την κατάργηση των πανελλαδικών για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στην πιο δύσκολη στιγμή για την κυβέρνησή του καθώς υπογράφει ένα «τέταρτο μνημόνιο», ο πρωθυπουργός επιχειρεί να δημιουργήσει έναν επικοινωνιακό αντιπερισπασμό. Ο Τσίπρας δεν σκέφτεται τις επόμενες γενιές όταν εξαγγέλλει την κατάργηση των πανελλαδικών. Σκέφτεται τις επόμενες εκλογές.
Σε μια κοινωνία που έχει «εκπαιδευτεί» στο βολικό και στο εύκολο, αποθεώνοντας την αρχή της ήσσονος προσπάθειας, ηχεί ευχάριστα η κατάργηση των πανελλαδικών. Και ποιο σύστημα θα τις αντικαταστήσει; Κανείς δεν ξέρει ακριβώς. Απλά, λέει, θα μπαίνουν όλοι ανάλογα με τους βαθμούς τους, αλλά θα συνεχίζουν λίγοι. Σε ποιες αίθουσες; Με ποιους καθηγητές; Με ποια βιβλία; Άγνωστο. Όλα στο «γόνατο» μόνο και μόνο για να γίνουν οι δηλώσεις και μια αόριστη εξαγγελία.
«Μα θα χτυπηθεί η παραπαιδεία», λένε όσοι κινούνται στη ζώνη της αφέλειας. Σας διαβεβαιώνω πως θα συμβεί το ακριβώς αντίθετο. Αν η εισαγωγή εξαρτάται αποκλειστικά από τους βαθμούς του Λυκείου, αυτό καθιστά παντοδύναμους τους καθηγητές των σχολείων. Θα πάρουν φωτιά τα «ιδιαίτερα» κι αυτό είναι το «κλείσιμο του ματιού» που κάνει ο Τσίπρας σε μια επαγγελματική κατηγορία που συνιστά τη ραχοκοκαλιά του εκλογικού ακροατηρίου του ΣΥΡΙΖΑ.
Με τον κυνισμό που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην ελληνική κοινωνία, είμαι σίγουρος πως θα βγει και «τιμοκατάλογος», χωρίς προσχήματα. Το 20 τόσο, το 19 τόσο, το 18 τόσο κοκ. Και βέβαια όλα τα λεφτά «μαύρα», ενώ τουλάχιστον τα φροντιστήρια κόβουν αποδείξεις και λειτουργούν ως νόμιμες επιχειρήσεις.
Η αποτυχία της δημόσιας εκπαίδευσης αλλά σε πολύ μεγάλο βαθμό και της ιδιωτικής, είναι μείζον εθνικό ζήτημα. Κι έτσι θα έπρεπε να αντιμετωπιζόταν, αν είχαμε ένα στοιχειωδώς σοβαρό πολιτικό σύστημα. Αλλά δυστυχώς δεν έχουμε. Το κακό συνεχίζεται και γίνεται όλο και χειρότερο. Όχι μόνον δεν θα διορθωθεί με επικοινωνιακές «τρίπλες» και πελατειακές εξυπηρετήσεις σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, αλλά θα βαθύνει κι άλλο πιάνοντας πάτο.
Για να ξεφύγει η εκπαίδευση από τον φαύλο κύκλο της απαξίωσης και της καταστροφής θα έπρεπε να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή. Θα έπρεπε να τελειώσουμε με τη διασύνδεση του λυκείου με την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Θα έπρεπε οι κάτοχοι απολυτηρίου λυκείου να έχουν το δικαίωμα να δώσουν απευθείας εξετάσεις στις πανεπιστημιακές σχολές που τους ενδιαφέρουν. Κι όσοι θα ένιωθαν πως δεν είναι επαρκείς οι γνώσεις τους για να το κάνουν ή αποτύγχαναν, να είχαν την επιλογή για εξετάσεις σε επαγγελματικές σχολές διετούς φοίτησης, κολεγιακού τύπου.
Είναι μια γενική ιδέα. Δεν είμαι πολιτικός. Ένα άρθρο γράφω με την ευαισθησία από τις σπουδές μου ως δασκάλου, αλλά και πάλι θέλω πέρα από την κριτική να υπάρχει και μια θετική πρόταση.
Θα περίμενα λοιπόν από τα κόμματα της αντιπολίτευσης αντί μόνο να καταγγέλλουν τον «λαϊκισμό» και την «ανευθυνότητα» του Τσίπρα που προσπαθεί να χαϊδέψει τ’ αυτιά του καθένα, να είχαν και επεξεργασμένες δικές τους προτάσεις.
Το να είναι ο Τσίπρας «κακός», δεν καθιστά αυτομάτως «καλό» κανέναν. Αυτό άλλωστε λένε και οι δημοσκοπήσεις. Εξακολουθεί να πηγαίνει μπροστά και με διαφορά ο «Κανένας».
