Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Follow@Nakos_Ioannis
Έφθασε λοιπόν η στιγμή για χιλιάδες νέους μαθητές να αντιμετωπίσουν τον μεγαλύτερο φόβο αλλά και πρόκληση στην μέχρι τώρα ζωή τους. Την ανακοίνωση των βάσεων. Έπειτα από ένα ξέγνοιαστό και ήρεμο σχετικά καλοκαίρι δεν είναι και λίγοι εκείνοι που ανυπομονούσαν μέχρι και χθες να δούνε εάν οι κόποι και οι θυσίες όλων αυτών των ετών έχουν αποδώσει τελικά καρπούς.
Tο πρωί ανακοινώθηκαν οι βάσεις για το 2017 με την πρώτη ανάγνωση να δείχνει πως αρκετές σχολές δέχθηκαν ισχυρό πλήγμα, άλλες ανέβηκαν απροσδόκητα, ενώ τέλος παραδοσιακά οι αστυνομικές και στρατιωτικές σχολές παρέμειναν σε υψηλά επίπεδα.
Ο λόγος που αποφάσισα σήμερα για πρώτη φορά μετά από 7 χρόνια να ανοίξω ξανά τον ‘’φάκελο πανελλήνιες’’ στο μυαλό μου, είναι διότι φέτος και πολύ περισσότερο από τα προηγούμενα χρόνια, νίωθω και εγώ εκείνο το αβέβαιο μέλλον, και το άγχος για το τί μέλλει γενέσθαι στην Ελλάδα του 2017.
Θα μου πείτε είσαι 24 χρονών δεν μπορείς να συγκρίνεις ανόμοια πράγματα, και πολύ πιθανόν να έχετε δίκιο. Δεν έχουμε την ίδια σκέψη και αφομοίωση των πραγμάτων με την γενιά των 18αρηδων, όμως μας ενώνει ένα κοινό σημείο.
Ποιό είναι αυτό; Η έλλειψη προοπτικής για το μέλλον. Δυστυχώς εάν θέλουμε να μιλάμε ξεκάθαρα και με σταράτα λόγια, η ελπίδα προοπτικής για αυτήν την χώρα έχει σταματήσει προ πολλού. Για εμένα σταμάτησε όταν δεν καταφέραμε σαν ελληνικό κοινοβούλιο να συμφωνήσουμε για την εκλογή Πτδ, ενώ για άλλους πολύ πιθανόν η ελπίδα να πέθανε όταν υπογράφηκε το τρίτο μνημόνιο.
Είναι μια συζήτηση η οποία ενώ παρατηρώ πως λαμβάνει χώρα με εντατικούς ρυθμούς, εντούτοις όμως τα ποιοτικά και ποσοτικά της αποτελέσματα δεν λαμβάνονται σχεδόν ποτέ υπόψιν για την αποφυγή δυσάρεστων μελλοντικών καταστάσεων.
Ας επιστρέψουμε όμως στις Παννελήνιες. Δεν ξέρω εάν είμαι ο ειδικός για να μπορέσω να πω κάποια πράγματα στα νέα παιδιά που σήμερα, είτε είδαν το μέλλον τους να τους προσπερνά, είτε να τους δίνει μια ευκαιρία μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό της οικονομικής κρίσης, ξέρω όμως ότι μπορώ να πω ένα πράγματα.
Η επόμενη ημέρα αγαπητά μου παιδιά, θα πρέπει να σας βρίσκει στις επάλξεις για να την κάνετε καλύτερη. Χρόνο με τον χρόνο, μέρα με την μέρα, ολοένα και περισσότερες γενιές αποτυχγάνουν στο να επιφέρουν την πραγματική αλλαγή μέσα στις κοινωνίες που ζούνε. Ο λόγος; Διότι προβαίνουν σε ακριβώς εκείνα τα λάθη που a priori αφενώς έχουν προειδοποιηθεί, και αφετέρου προτίμησα να ‘’κλείσουν τα μάτια’’ έστω και προσωρινά.
Μην κάνετε αυτό το λάθος. Μην πιστέψετε ότι ο κόσμος θα αλλάξει λίγο λίγο, και σταδιακά. Να πιστεύετε ότι εσείς μπορείτε να γίνεται η αλλάγη στον κόσμο, και αυτή η αλλαγή να γίνει ΤΩΡΑ, όχι χθες ούτε και αύριο.
Σήμερα να γίνει!
Γιατί μπορείτε και έχετε και τα εφόδια να πιστέψετε σε ένα νέο αύριο για όλους εμάς που έχουμε παρασυρθεί από την ρουτίνα της καθημερινότητας και της μονοτονίας. Πιστέψτε το.! Αλλάξτε το.!
Και μην ψαρώνετε… Οι Παννελήνιες δεν είναι το τέλος του κόσμου…
Αντίθετα είναι η αρχή ενός καινούργιου!!!
