Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Πολλοί είναι αυτοί που εξεπλάγησαν από την ανακοίνωση της κυβέρνησης πως θα ξεκινήσει από την ερχόμενη εβδομάδα την κατάρτιση τόσο του φορολογικού, όσο και του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, ακόμα και αν δεν έχει υπάρξει η πλήρης συμφωνία με την Τρόικα. Από εκείνο το σημείο και μετά ξεκίνησαν και πάλι οι εικασίες περί προσφυγής στις κάλπες, περί στησίματος σκηνικού ρήξης κλπ κλπ.
Για να είμαι καθαρός, ως προς την άποψή μου, από την αρχή: δεν βλέπω να στήνεται σκηνικό ρήξης και δεν βλέπω εκλογές άμεσα, φερ ειπείν τον επόμενο μήνα και χωρίς να έχει κλείσει η αξιολόγηση.
Η απόφαση της κυβέρνησης να καταρτίσει νομοσχέδια θα μπορούσε να εκληφθεί ως έκπληξη, αν και πληροφορούμαι πως αυτή η κίνηση δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία στο στρατόπεδο των θεσμών. Άλλωστε, τόσο το φορολογικό όσο και το ασφαλιστικό, παρά τις ορισμένες διαφορές, είναι πεδία σχετικά ευρέων συγκλίσεων μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών, αν και σε ορισμένα μέτωπα οι εκτιμήσεις για την απόδοση ορισμένων μέτρων είναι διαφορετικές. Αυτό που βασικά συμβαίνει, σύμφωνα με τις πληροφορίες της στήλης, είναι τα εξής δύο: αφενός να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις περί ναυαγίου με τους θεσμούς, αφετέρου να κατοχυρωθεί πως συζητάμε στη βάση της συμφωνίας του Ιουλίου, μιας και στην κυβέρνηση εκτιμούν πως το ΔΝΤ, όχι απλώς κινείται παρελκυστικά, αλλά επιδιώκει τον σχεδιασμό ενός τέταρτου μνημονίου, με διαφορετικές προβλέψεις και συγκεκριμένο μείγμα μέτρων. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι πολιτικά ούτε εφικτό για το Μαξίμου, ούτε για τους Ευρωπαίους. Επομένως, το Μαξίμου θέτει με αυτό τον τρόπο και ζήτημα για τη στάση του ΔΝΤ, για το οποίο υπάρχει ενόχληση ακόμα και σε ανώτερους ευρωπαϊκούς κύκλους.
Βέβαια, το ότι η κυβέρνηση θέτει τα ζητήματα, δεν σημαίνει πως ο ρόλος του ΔΝΤ θα αλλάξει άμεσα, ακόμα και αν δυνητικά θα μπορούσε να περιοριστεί σε ρόλο τεχνικού συμβούλου. Είναι ζήτημα ευρύτερων πολιτικών αποφάσεων σε κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο και μέχρι στιγμής δεν προκύπτει πως τέτοια απόφαση έχει ληφθεί, παρά την προφανή τάση του Ταμείου να απεμπλακεί από το ελληνικό πρόγραμμα, με κάποιον τρόπο.
Υπό αυτό το πρίσμα, η κυβέρνηση ξεκινά ξανά τη «γύρα» της πολιτικής διαπραγμάτευσης. Έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας πηγαίνει στο Παρίσι, προκειμένου να συναντηθεί με τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ. Πλην όμως, η λύση της πολιτικής διαπραγμάτευσης είναι δοκιμασμένη κατά τα προηγούμενα χρόνια και είχε γνωστά αποτελέσματα: επιστροφή στο τραπέζι της τεχνικής διαπραγμάτευσης και κλείσιμο της αξιολόγησης, όταν έκλεινε, με επώδυνο τρόπο. Συνεπώς, δεν βλέπουμε τι αποτέλεσμα θα μπορούσε να έχει το νέο tour του πρωθυπουργού, αν και τα δεδομένα ομολογουμένως είναι διαφορετικά.
Όπως και να έχει, η στήλη έχει μια σταθερά ως προς τις προβλέψεις και αυτή λέγεται Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Άλλωστε, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών είναι ο καταλύτης των εξελίξεων. Έτσι, η συνέντευξή του στο Reuters, υπό νορμάλ συνθήκες, δείχνει το δρόμο με συγκεκριμένους άξονες: το ΔΝΤ θα μείνει στο πρόγραμμα, η λύση για το χρέος θα έρθει σε ύστερο σημείο και δεν θα είναι τόσο ριζική όσο θέλει το ΔΝΤ, τα νούμερα θα πρέπει να έχουν συνοχή και να βγάζουν νόημα και δεν θα υπάρξει επανάληψη του καλοκαιριού του 2015.
Καταλάβατε;
