Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στην Πάτρα επιχείρησε με, μόλις, 54 λέξεις να κλείσει ένα εξαιρετικά σημαντικό θέμα όχι μόνο για την περιοχή της Δυτικής Πελοποννήσου, αλλά και για το σύνολο των οδικών μεταφορών της χώρας καθώς αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του δυτικού οδικού άξονα, όπως αυτός διαμορφώνεται μετά την ολοκλήρωση της Ιονίας οδού.
«Πιστεύω ότι οι πολίτες της Ηλείας έχουν δίκιο να αισθάνονται σχετικά αδικημένοι, μιας και ο αυτοκινητόδρομος (Πάτρα-Πύργος) αφαιρέθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση από τη Σύμβαση Παραχώρησης. Το έργο ξεκινά άμεσα, στο σύνολό του, με την έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και θα γίνει με 200 εκατομμύρια ευρώ λιγότερα από τον προϋπολογισμό των έργων, τον αρχικό.», είπε.
Πρόκειται για μια εξαγγελία που δυστυχώς δεν λέει, επί της ουσίας, το παραμικρό. Είναι αμήχανη καθώς ο πρωθυπουργός προφανώς γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι η μεθόδευση εκτέλεσης του έργου είναι εξαιρετικά προβληματική.
Το αρχικό λάθος ήταν η απένταξη του έργου από τη σύμβαση παραχώρησης το 2013, όπως ανέφερε και ο κ. Τσίπρας.
Το 2014 ανακοινώθηκε η ξεχωριστή δημοπράτηση στο σύνολο του έργου Πάτρα – Πύργος που όμως δεν έγινε ποτέ καθώς οι εκλογές, τον Ιανουάριο του 2015, ανέτρεψαν όλα τα έργα.
Από τότε, ο νυν υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης έκανε το δεύτερο μεγάλο λάθος. Αποφάσισε και κατέτμησε το -αρχικά ενιαίο- έργο σε 8 υπεργολαβίες. Από αυτές, οι επτά ήδη δημοπρατήθηκαν και τέσσερις κέρδισε -με τεράστιες εκπτώσεις- η εταιρεία Τοξότης, συμφερόντων του Χρήστου Καλογρίτσα που στη συνέχεια έγινε ευρύτατα γνωστός από την εμπλοκή του στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες.
Η τελευταία διαδικασία δημοπράτησης προγραμματίζεται για τις 14 Μαρτίου και ανακοινώθηκε, όλως τυχαίως την ίδια ημέρα κατά την οποία ο πρωθυπουργός ανακοίνωνε ότι το έργο ξεκινά άμεσα.
Τυπικά λοιπόν, όλα καλά. Η πραγματικότητα όμως είναι ακριβώς αντίθετη. Παράγοντες της αγοράς και του τεχνικού κόσμου εκφράζουν σημαντικότατες αμφιβολίες για αν και κατά πόσο είναι εφικτό να ολοκληρωθεί εντός χρόνου και εντός των προσφερόμενων τιμών η κατασκευή του έργου. Βασικό προβληματισμό δημιουργεί το γεγονός των πολύ μεγάλων εκπτώσεων στο μεγαλύτερο δημόσιο οδικό έργο της χώρας που δημοπρατείται εδώ και 2 έτη, αλλά και η οικονομική κατάσταση των περισσότερων τεχνικών εταιρειών της χώρας.
Ο Αυτοκινητόδρομος μήκους 74,8χλμ αποτελεί τη φυσική συνέχεια της Ολυμπίας Οδού, που σήμερα τερματίζει στο δυτικό άκρο της Περιμετρικής Πάτρας.
Ίσως αυτή η λεπτομέρεια μπορεί να δώσει τελικά και τη λύση του προβλήματος. Αρκεί ο κ. Τσίπρας και ο κ. Σπίρτζης να μην κάνουν το τρίτο, μοιραίο, λάθος που θα οδηγήσει σε τέλμα ένα έργο απολύτως απαραίτητο για την περιοχή αλλά και την οικονομία.
Αντί, λοιπόν, να αναζητούνται λύσεις μαγικές και αμφίβολες μπορούν να ακολουθήσουν έναν ασφαλή και δοκιμασμένο δρόμο. Να καλέσουν, όπως και στην περίπτωση του Ε-65 για το τμήμα Λαμία – Ξυνιάδα, τον παραχωρησιούχο και να συμφωνήσουν μαζί του αυτό που ήταν η αρχική πρόβλεψη: Να αναλάβει την ευθύνη εκτέλεσης του έργου.
Κάτι που θα εξασφαλίσει αρτιότητα στην κατασκευή και ταχύτητα στην εκτέλεση.
Στην Ελλάδα πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους ότι τα έργα πρέπει να γίνονται από αυτούς που αρχικά πληρώνουν για την κατασκευή τους και στη συνέχεια εγγυώνται όχι μόνο την εύρυθμη λειτουργία τους αλλά και την απόδοση εσόδων στον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτοί στη συνέχεια μπορεί να απασχολήσουν μικρότερες τεχνικές εταιρείες ως υπεργολάβους, αλλά η τελική ευθύνη και λογοδοσία τους ανήκει.
Αντιθέτως η μέθοδος των επιμέρους δημοπρατήσεων συντηρεί την εικόνα αλλά και την πραγματικότητα του κράτους πατερούλη-νταλαβεριτζή. Αυτού του κράτους που είναι σπάταλο, που γεννά σκάνδαλα και δέχεται μίζες.
