Γραφει ο Κώστας Βουλγαράκης,
Το βράδυ που ξημέρωσα, ήταν ένα άσχημο βράδυ !!
Όταν λυσσομανά ο αέρας, τα κατάλοιπα της έντασης και της ανησυχίας του «ναυτικού», μ’ έκαναν πάλι νάχω έναν άσχημο ύπνο. Στο μυαλό μου στριφογυρίζανε εικόνες – αναμνήσεις από φουρτούνες, νερά, κύματα και καραβίσιες μυρουδιές, που ξαφνικά …. διακόπτονταν, από εμβόλιμες εικόνες άστεγων σε παγκάκια, ρακένδυτων να ψάχνουν στα σκουπίδια, άμοιρων οικογενειών με μικρά παιδάκια λουφαγμένοι σ’ ένα χάλασμα, γύρω από μια πρόχειρη φωτιά και …. ξανά η φουρτούνα με τα κύματα και ξανά οι απόκληροι της κοινωνίας, όλο το βράδυ, …. όσο ο αέρας σφύριζε !!
Σηκώθηκα κακοδιάθετος, έφτιαξα το πρωινό μου και αναλογιζόμενος, στο μυαλό μου ήρθε η αντίδραση ενός φίλου-συναδέλφου, «…. στην επιμονή μου να μιλώ και να σχολιάζω τα πάντα όλα, εκτός από την άδικη οικονομική μεταχείριση που επιφύλαξε η Πολιτεία, σε βάρος του Κλάδου μας …» !!
Μ’ αυτά (τα βραδινά) συναισθήματα, ένοιωσα το στομάχι μου να σφίγγετε!!
– Πώς να διαμαρτυρηθώ για την έστω κουτσουρεμένη σύνταξη μου, όταν βλέπω γύρω μου, τόσα νέα παιδιά άνεργα και νέους οικογενειάρχες απελπισμένους !!
– Πώς να αγανακτήσω για την απώλεια του βιοτικού μου επιπέδου, όταν βλέπω γύρω μου … τόση δυστυχία, πείνα και ανέχεια !!
– Πώς να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, αυτά που σήμερα (έστω) απολαμβάνω, όταν βλέπω ότι έξω υπάρχουν άλλοι, που δεν έχουν στον ήλιο (και στον αέρα) μοίρα !!
Υπό αυτή την έννοια, ο συνάδελφος μπορεί και νάχει δίκιο (ψυχρό μεν, αλλά δίκιο) !!
Η Πολιτεία κατάφερε να μας κάνει, «να βλέπουμε τα χειρότερα και να μη διαμαρτυρόμαστε» !!
Σε μένα ομολογώ ότι το πέτυχε πλήρως !!
– Νοιώθω «ένοχος», που το ψυγείο μου είναι πάντα γεμάτο, που μπορώ και κάθομαι κάθε μέρα για καφέ και βγαίνω που και που με τους φίλους, για κανένα ποτό, έστω και μ’ αυτή την κουτσουρεμένη συνταξούλα μου !!
– Νοιώθω «άσχημα», όταν συναντώ στα πεζοδρόμια, αυτούς τους κουρνιασμένους δυστυχείς με την πινακίδα «ΠΕΙΝΑΩ». Ακόμα και αυτή η κίνηση μου, να ψάξω στην τσέπη μου για κανένα πενηντάλεπτο, ακόμα και αυτό με προβληματίζει, αν πραγματικά το κάνω για να βοηθήσω ή για να εξαργυρώσω τις «ενοχές» της καλοπέρασης μου και να ανακουφιστώ !!
– Νοιώθω «τύψεις», όταν βλέπω ότι η έστω και κουτσουρεμένη συνταξούλα μου, είναι διπλάσια από τον μισθό του γιου μου, όταν εγώ βλέπω να μπορώ να προσδιορίσω το μέλλον μου και τα παιδιά μας … όχι !!
Όλοι, άπαντες γύρω μου λένε, «ότι είναι λάθος να νοιώθω ένοχος, ότι έχω άδικο που νοιώθω τύψεις, ότι δεν φταίω εγώ γι αυτή την κατάσταση» και όσο πιο πολύ επιμένουν, τόσο …. πιο «ένοχος» νοιώθω !!
Οι φουρτούνες που πέρασα, μου προσφέρανε την άνεση, σήμερα να … μη πεινάω, αλλά φαίνεται ότι μου άφησαν …. άλλα κουσούρια !!
Το δόγμα του Ναυτικού λέει ότι : «Η μοίρα του Καπετάνιου, μέχρι και του τελευταίου ναύτη, είναι ΚΟΙΝΗ, όταν το πλοίο τους βρεθεί στο πέλαγος» !!
Αγάντα λοιπόν!! Φουρτούνα είναι και αυτή, και θα περάσει !! Τα πόδια και οι πλάτες μας, την αντέχουνε τη φουρτούνα, αλλά θα πρέπει να αντέξουνε και το πνεύμα μας, η ψυχή και η θέληση μας … για να καβατζάρουμε, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ !!
