Γράφει ο Γιάννης Νικήτας
Πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν από τον δολοφονικό εμπρησμό του υποκαταστήματος της τράπεζας Marfin στο κέντρο της Αθήνας, όπου έχασαν τη ζωή τους τρεις νέοι άνθρωποι μεταξύ των οποίων μια έγκυος υπάλληλος και δεν έχουν ακόμη τιμωρηθεί οι φυσικοί αυτουργοί της επίθεσης. Η δίκη των δύο βασικών ενόχων δυστυχώς αναβλήθηκε πέρσι τον Μάιο και ακόμα να οριστεί νέα δικάσιμος. Οι δύο ένοχοι είναι δύο παλιοί γνώριμοι της Ασφάλειας από τον αντιεξουσιαστικό χώρο και παραμένουν ελεύθεροι δίχως να προφυλακιστούν. Η καθυστερημένη απονομή της δικαιοσύνης ισοδυναμεί πλέον με αρνησιδικία.
Στις 29 σελίδες του βουλεύματος περιγράφεται λεπτομερώς πώς ενήργησαν ο θεωρούμενος ως δράστης της επίθεσης στην Marfin Θεόδωρος Σίψας και ο Παύλος Αντρέεβ ως υπαίτιος της επίθεσης στο βιβλιοπωλείο Ιανός. «Στην Αθήνα στις 5/5/2010 ο Θ.Σίψας, ευρισκόμενος σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και ενεργώντας εκ προθέσεως και από κοινού με έτερους δύο άγνωστους εισέτι δράστες, σκότωσε άλλους. Και πιο συγκεκριμένα, ενεργώντας κατόπιν συναποφάσεως με κοινή δράση και κοινό ανθρωποκτόνο δόλο, με άλλους δύο άγνωστους εισέτι δράστες, σε κατάσταση ψυχικής ηρεμίας και γνωρίζοντας ότι εντός του επί της οδού Σταδίου αριθ.23 στην Αθήνα κείμενου διώροφου κτιρίου ευρίσκοντο άνθρωποι, αφού εις εκ των δύο αυτών άγνωστων δραστών έθραυσε τους υαλοπίνακες της προσόψεως του εν λόγω διώροφου κτιρίου, στο ισόγειο του οποίου στεγαζόταν το υποκατάστημα της ανωνυμου τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία “MARFIN-EGNATIA BANK” και ο έτερος δράστης περιέβρεξε με εύφλεκτο υγρό εσωτερικά, τμήμα της αριστερης πλευράς του ισόγειου χώρου του εν λόγω κτιρίου, ο Θ.Σίψας εκσφενδόνισε εντός του κτιρίου αυτού ενεργοποιημένο αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό-βόμβα μολότωφ, προξενώντας έκρηξη και εντεύθεν πυρκαγιά εντός του ως άνω κτιρίου, εξαιτίας της οποίας ως μοναδικής ενεργούς αιτίας επήλθε ο θάνατος της εγκύου Αγγελικής Παπαθανασοπούλου, της Παρασκευής Ζούλια και του Επαμεινώνδα Τσάκαλη…».
Στην σημερινή νομική πραγματικότητα, όπου η «αρνησιδικία» αποτελεί εθνικό μας εφιάλτη, επιτακτική πλέον είναι η ανάγκη λήψη ουσιαστικών και πρακτικών μέτρων επιτάχυνσης απονομής της δικαιοσύνης και η αύξηση του παραγόμενου δικαστικού έργου.
Η αρνησιδικία θα έχει κόστος και κυρίως κοινωνικό κόστος. Αρνησιδικία ίσον ανομία.
