Γράφει ο Alexandros Raskolnick,
Μετά από τόσους μήνες που, σιγά και βασανιστικά, γίνανε χρόνια, χρόνια που τα περάσαμε ακούγοντας αυτούς τους βλαπτικούς ανθρώπους που συνιστούν το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας να αερολογούν γύρω από την μείωση του δημόσιου τομέα και την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, το σημαντικότερο επεισόδιο του σουξεδιάρικου αυτού σίριαλ του «Ανθρωποκυνηγητού», ήταν εκείνο το επεισόδιο με τους φωστήρες που μας κυβερνούν να γελοιοποιούνται, ρεζιλεύοντας μαζί κι ολόκληρη την Ελλάδα με το περίφημο μαύρο στην ΕΡΤ που τάραξε όλη την Ευρώπη και προξένησε μόνο απαξιωτικά πρωτοσέλιδα στον διεθνή Τύπο!
Τους είδαμε, ακόμα, να ταπεινώνουν τον θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης, καταργώντας τη Δημοτική Αστυνομία και προκαλώντας μόνο ανώφελα έξοδα αποζημιώσεων για τους δημοτικούς αστυνομικούς∙ έξοδα και οδύνη. Επιπρόσθετα, κατάφεραν να επιφέρουν το κυκλοφοριακό χάος σε τουριστικούς Δήμους, όπως για παράδειγμα στον δήμο των Χανίων, από όπου κρατάει κι η σκούφια του κ. «υπουργού» επί των Απολύσεων και της Διοικητικής Απορρύθμισης. Έτι περεταίρω, δρομολόγησαν και μιαν απίστευτη διαφυγή εσόδων από τα χαμένα πρόστιμα προς τους αδιόρθωτους πειρατές της ασφάλτου.
Τους παρακολουθήσαμε, επίσης, να προσβάλλουν τη δημόσια τεχνική εκπαίδευση, αυξάνοντας και πάλι τα έξοδα του φαιδρού μας κράτους, αφού για πολλούς μήνες πληρώνονταν και ίσως ακόμα, ετούτη την ώρα που μιλάμε, να συνεχίζουν να πληρώνονται κάποιοι άνεργοι δάσκαλοι τεχνικών ή μουσικών μαθημάτων για το μαρασμό τους∙ ένα πρωί τους είπανε ότι περίσσευαν κι αυτοί, λες και ήταν απολειφάδια περιττά ή επειδή, τάχα, περίσσευαν στους γονείς, για να πληρώνουν ιδιωτικά για τα παιδιά τους ό,τι το αχρείο κράτος μας, αναίσχυντα, κατάργησε εν μια νυκτί από τον δημόσιο τομέα.
Τους θαυμάσαμε, ακόμα, να δίνουν αβέρτα υλικό στους γελοιογράφους και τους επιθεωρησιογράφους, στην τιτανομαχία αρχών (sic) με αντίπαλο τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, κάνοντας ολόκληρη σχεδόν την Ελλάδα, έστω και ενδόμυχα, να είναι αλληλέγγυα στον αγώνα αυτών των γυναικών.
Όλοι μας πια αναρωτιόμαστε αν θα μπει κάποτε ένας φραγμός σε αυτήν την αστέρευτη γελοιότητα των κατάπτυστων πρωταγωνιστών των ζοφερών μας ημερών. Φευ!
Με αφορμή τις νομιμοποιήσεις συμβασιούχων στον πρώην Δήμο Δραπετσώνας, με φρίκη ακούσαμε την ανταλλαγή χαρακτηρισμών και άλλους αδιέξοδους διαξιφισμούς για το αν είναι «αριστερότερο» ή «δεξιότερο» να προφυλάσσονται από την εξαθλίωση άνθρωποι ανίκανοι για την εργασία για την οποία προσελήφθησαν. Ανίκανοι προς το ζην, στην Ελλάδα των μνημονίων, καταδικασμένοι εις θάνατον από τον κ. «υπουργό», πληρώνοντας όμως, έως ότου εκδοθεί η θανατική τους καταδίκη, τα αντίστοιχα οργανογράμματα στις υπηρεσίες τους. Έχουμε έτσι το φαινόμενο, μετά από τέσσερα χρόνια κρίσης, να πληρώνουν θέσεις καθαριστριών, γυναίκες που δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά για την οποία προσελήφθησαν, οπότε το έργο τους, θα το εκτελεί, ασφαλώς, κάποιος εξωτερικός εργολάβος, φίλος ίσως, των φίλων του κ. «υπουργού».
Αυτά είναι τα αποτελέσματα των πράξεων και των παραλείψεων των βλαβερών υποκειμένων που ορίζουν τις τύχες μας!
Οι άλλοι, της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μπορούν να λένε ότι θέλουν, και θα φτάσει και η δική τους ώρα να κριθούν, αλλά ο αχαρακτήριστος που, με την πατρική ασφαλώς παραίνεση, κάνει επιδοτούμενα φροντιστήρια σωτηρίας στου κασίδη ραγιά το κεφάλι, δεν δικαιούται μετά από τόσον χρόνο στο υπουργείο του, να ελεεινολογεί.
Διότι γνωρίζει ή τουλάχιστον οφείλει να γνωρίζει, ο κ. «υπουργός», ότι οι πρόγονοί του και οι όμοιοί τους, είναι εκείνοι που δημιούργησαν το πελατειακό κράτος πάνω στο οποίο, σαν δηλητηριώδη μανιτάρια, ευδοκιμούν αυτός και οι δικοί του. Ειδικά για την ρουσφετολογική δράση του πατρός του κ. «υπουργού» είναι γνωστή και παροιμιώδης η ανεκδοτολογία.
Είναι γεγονός ότι το ελληνικό Δημόσιο λειτούργησε επί δεκαετίες ως παραπλήρωμα του χωλού κοινωνικού μας κράτους. Έτσι, οι ανήμποροι, αντί για να εντάσσονται στα ειδικά προγράμματα που διασφαλίζουν την κοινωνική ένταξη ατόμων με ειδικές ανάγκες, με αντάλλαγμα τις ψήφους τους, διορίζονταν, κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα του Δημοσίου, να φάνε κι αυτοί οι χριστιανοί ένα ξεροκόμματο. Τέτοιο κράτος έφτιαξαν οι πρόγονοι του κ. «υπουργού» και τώρα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι, οι όμοιοί του, όρισαν αυτόν να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.
Μετά από τέσσερα χρόνια κρίσης και μετά από ενάμιση χρόνο που παριστάνει τον υπουργό, ο πολιτικός περονόσπορος της Κρήτης, δεν έχουν καταφέρει -αυτός και ο εσμός των συμβουλατόρων του, να φέρουν σε πέρας, τουλάχιστον, μιαν απογραφή των ακατάλληλων προς εργασία υπαλλήλων, όχι για την κυριολεκτική θανάτωσή τους που ευαγγελίζεται ο ίδιος, αλλά για τον σχεδιασμό της εναλλακτικής αποκατάστασής τους. Μετά από τέσσερα χρόνια κρίσης, οι ανεπάγγελτοι που μας κυβερνούν, δεν έχουν καταφέρει να διεκδικήσουν ούτε ένα καπίκι από τους πόρους που διατίθενται μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων για την επαγγελματική αποκατάσταση ατόμων με ειδικές ανάγκες. Αλλού, άλλοι, επιτελούν θαύματα με τα διαθέσιμα εργαλεία, αλλά ετούτοι εδώ, οι δικοί μας οι κουτοπόνηροι, προτιμούν να κρύβουν τους αναξιοπαθούντες ως πολύτιμη εκλογική πελατεία στα οργανογράμματα των δημοσίων υπηρεσιών και των οργανισμών που διοικούν, έως την ύστατη στιγμή.
Ελλείψει άλλου, σοβαρότερου επιχειρήματος, τον ακούσαμε να κοκορεύεται, από το βήμα της Βουλής, ο κ. «υπουργός», ότι «εκεί έξω» υπάρχουν κι άλλοι αναξιοπαθούντες, οπότε ουδεμία οπισθοχώρηση επιτρέπεται να γίνει προς τις ανάπηρες καθαρίστριες. Λες και το «εκεί έξω», δεν είναι ο κρανίου τόπος που αργά και σταθερά δημιούργησε ο ίδιος και οι συνοδοιπόροι του κ. «υπουργού».
Κι ας μην μας απαντήσει ο κ. «υπουργός» ότι αυτή είναι η αποστολή άλλων υπουργείων ή άλλων «υπουργών», γιατί διακινδυνεύει να βρεθεί κανείς να του θυμίσει τι λένε οι διάφορες θεωρίες διοίκησης για την τυπική και την άτυπη επικοινωνία εντός ενός οργανισμού, πόσο μάλλον μιας κυβέρνησης, στην οποία έχουμε την πρόσθετη ατυχία να υπηρετεί και ο ίδιος.
Ασφαλώς, δεν φτάνει να έχει κανείς κορνιζωμένα τα πτυχία του στον τοίχο του υπουργικού του γραφείου, πρέπει να τα έχει καταλάβει κιόλας αυτά που διδάχθηκε για να τα πάρει τα πτυχία του. Όταν δεν έχει κανείς καταλάβει τι διδάχθηκε στα σπουδαία πανεπιστήμια όπου φοίτησε, κι όταν είναι και άψητος και ανεπάγγελτος από πάνω, τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα –δεν ξέρω αν θα συμφωνούσε ο κ. «υπουργός».
Υ.Γ. Κάποτε, σε μια προσπάθεια διατύπωσης μιας γνώμης για την αξιολόγηση στον «υπερτροφικό» δημόσιο Τομέα, είχα γράψει ένα μικρό κείμενο που το τιτλοφόρησα « Οι Αναλυταράδες και οι Αληταράδες». Τους Αναλυταράδες δεν τους είδαμε να κάνουν καμιά δουλειά, τόσον καιρό ούτε να επιφέρουν κάποια βελτίωση∙ τώρα, λέει, θέλουν να τους διώξουν και τους Αναλυταράδες και να μείνουν ξανά μόνοι τους, οι Αληταράδες, να συνεχίσουν απερίσπαστοι το καταστροφικό τους έργο.
