Γράφει o Λάμπρος Παλαντζάς
Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Πάνος Καμμένος έκαναν πολιτική καριέρα μιλώντας για προδότες και προδοσίες όλα αυτά τα δύσκολά χρόνια της κρίσης. Σε αυτά τα χρόνια που η ενότητα των ελλήνων ήταν προϋπόθεση να βγούμε από την κρίση, ο Τσίπρας και ο Καμμένος, έσπειραν μίσος και διχόνοια και κατέστησαν προδότες όσους δεν ήταν μαζί τους. Κατάφεραν βέβαια να φτάσουν στην εξουσία. Να κυβερνήσουν την χώρα δύο τύποι που σε κανονικές συνθήκες θα μάζευαν μαζί 3-4%.
Κυβερνούν όμως και πλέον θα κριθούν όχι μόνο για αυτά που έλεγαν, αλλά και για αυτά που κάνουν ως κυβέρνηση. Όταν λέμε θα κριθούν, δεν εννοούμε μόνο από τον Ελληνικό λαό στις εκλογές, αλλά και από την ιστορία και ίσως από ειδικά δικαστήρια που θα ερευνήσουν τις επιλογές τους σε ζητήματα εθνικής σημασίας. Το βασικό ερώτημα όμως που θα ζητά απάντηση είναι αν είναι προδότες ή ηλίθιοι.
Η προδοσία όταν αφορά την πατρίδα είναι ενέργεια που στρέφεται εναντίον της ή διευκολύνει την εχθρική δύναμη στις ενέργειες έναντι της πατρίδας. Σε μια γενικότερη ερμηνεία είναι η προδοσία είναι η παραβίαση ισχυρών ηθικών δεσμεύσεων απέναντι σε άλλους ανθρώπους, σε κοινωνικές ομάδες σε ομοϊδεάτες κτλ. Από πού να το πιάσεις και που να τελειώσεις δηλαδή.
Επειδή ο Τσίπρας και ο Καμμένος ταυτίζονται απόλυτα με την γενική ερμηνεία της προδοσίας, δηλαδή την αθέτηση των δεσμεύσεων, ας δούμε την ειδική ερμηνεία της προδοσίας έναντι της πατρίδας.
Ποιοι είναι σήμερα οι εχθροί της Ελλάδας και ποια τα σχεδία τους;
Καταρχήν η Τουρκία, που παρά τις μακροχρόνιες προσπάθειες και την βελτίωση των διμερών σχέσεων, τα βασικά προβλήματα παραμένουν στο τραπέζι, το Κυπριακό είναι ανοιχτό και οι διεκδικήσεις στο Αιγαίο δεν αποσύρθηκαν ποτέ. Με την Τουρκία αναπτύξαμε κυρίως εμπορικές συνεργασίες προσπερνώντας τα προβλήματα και όχι λύνοντας τα.
Δεύτερος εχθρός της πατρίδας μας είναι τα Σκόπια και η ανιστόρητη διεκδίκηση τους ονόματος Μακεδονία από τον γειτονικό λαό μας.
Τρίτος εχθρός μας είναι αυτοί που θέλουν να μας πετάξουν έξω από το Ευρώ και την Ευρώπη.
Πάμε λοιπόν να δούμε ποια είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής των Τσίπρα, Καμμένου.
Το ΝΑΤΟ υπό Γερμανική διοίκηση αναλαμβάνει δράση στο Αιγαίο, στα θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα και με την αναγγελία της απόφασης και τους πανηγυρισμούς Καμμένου η Τουρκία βγάζει το Τσεσμέ στο Αιγαίο και αμφισβητεί την υφαλοκρηπίδα. Είναι ακόμη αδιευκρίνιστο τι θα κάνει το ΝΑΤΟ στα ελληνοτουρκικά σύνορα αλλά είναι υπό διερεύνηση οι συνθήκες υπό τις οποίες η Ελλάδα δέχθηκε και επικρότησε αυτή την εξέλιξη, με χαρακτηριστική μάλιστα ευκολία.
Η ανικανότητα της κυβέρνησης να διαχειριστεί τους πρόσφυγες που πάνε προς της Ευρώπη, η αδυναμία να ξεχωρίσει τον Σύριο από τον Μαροκινό, τον πρόσφυγα από τον μετανάστη, η τραγική καθυστέρηση στην δημιουργία υποδομών, οδήγησε στην πολιτική, διπλωματική και στρατηγική αναβάθμιση των Σκοπίων με απροσδιόριστες συνέπειες στο θέμα της ονομασίας.
Τέλος, σε σχέση με την νομισματική Ένωση, μετά την καταστροφική διαπραγμάτευση και τις πολιτικές πιρουέτες του Αλέξη Τσίπρα, η χώρα φορτώθηκε με ένα νέο αχρείαστο μνημόνιο το οποίο δεν μπορεί να το σηκώσει οικονομικά και κοινωνικά. Ο Τσίπρας αντί να επιχειρήσει την ανασκευή των όρων του μνημονίου του, περνά αμάσητα τις δογματικές αντιλήψεις του ΔΝΤ , όπως για παράδειγμα στο ασφαλιστικό, το οποίο το μόνο που εξυπηρετεί είναι η διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας και η παράδοση του σε πολυεθνικά σχήματα κεφαλαίου που θα εκμεταλλευτούν, υποδομές πόρους και ανθρώπινη εργασία.
Ο πολιτικός βίος και η ρητορική πολιτική του Τσίπρα και του Καμμένου, προδιαθέτει για την επιλογή ηλίθιοι, στο ερώτημα προδότες ή ηλίθιοί. Όμως το τελευταίο διάστημα είναι απροκάλυπτα γυμνή μια νέα αλήθεια. Ο Τσίπρας και ο Καμμένος ξεπουλάνε τα πάντα προκειμένου να μείνουν ακόμη ένα λεπτό στην εξουσία. Αφού ξεπούλησαν και πρόδωσαν τον λαό, τις υποτιθέμενες αρχές και αξίες τους, τώρα προχωρούν στο ξεπούλημα και την προδοσία της πατρίδας για να κρατήσουν τις καρέκλες τους, αυτοί και οι κομματικοί τους εγκάθετοι.
