Τεράστιες ποσότητες νερού έχουν εντοπιστεί σε ιζήματα που βρίσκονται κάτω από ένα τμήμα του στρώματος πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής.
Ο όγκος είναι ισοδύναμος με μια δεξαμενή βάθους αρκετών εκατοντάδων μέτρων, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Το νερό εντοπίστηκε κάτω από το ρεύμα του πάγου Whillans, αλλά πιθανότητα υπάρχει και σε άλλες περιοχές.
Αυτό θα μπορούσε να δείχνει μια σημαντική επιρροή στο πώς αντιδρά η Ανταρκτική σε έναν θερμότερο κόσμο, λένε οι ερευνητές στο περιοδικό Science.
Το νερό στη βάση των παγετώνων και των ρευμάτων πάγου γενικά λειαίνει την κίνησή τους ενώ η μεταφορά του μέσα ή έξω από αυτή τη βαθιά δεξαμενή έχει τη δυνατότητα είτε να επιβραδύνει είτε να επιταχύνει τη ροή του πάγου.
Ο εντοπισμός του νερού έγινε από μια ομάδα με επικεφαλής την dr. Chloe Gustafson από το Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας Scripps στο Σαν Ντιέγκο των ΗΠΑ.
Η dr. Chloe Gustafson είπε ότι τα βαθιά ιζήματα ήταν αρχαίες λάσπες και άμμοι των ωκεανών που ενώθηκαν με αλμυρό θαλασσινό νερό χιλιάδες χρόνια πριν, όταν το στρώμα πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής ήταν σε λιγότερη έκταση από τη σημερινή.
«Μου αρέσει να θεωρώ αυτά τα ιζήματα ως γιγάντια σφουγγάρια», εξήγησε.
«Αν μπορούσατε να συμπιέσετε όλο αυτό το νερό ώστε να λιμνάσει στην επιφάνεια, ο όγκος του θα κυμαινόταν οπουδήποτε από περίπου 220 έως 820 μέτρα βάθος. Συγκριτικά, δηλαδή, το Empire State Building έχει ύψος περίπου 440 μέτρα. Έτσι, στο πιο ρηχό σημείο, αυτό το νερό θα ανέβαινε στα μισά του Empire State Building και στο βαθύτερο θα βύθιζε σχεδόν δύο Empire State Building», είπε η μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο BBC News.
Η dr. Gustafson έκανε τις μετρήσεις της κατά τη διάρκεια μιας αποστολής έξι εβδομάδων στο Whillans Ice Stream.
Η τεχνική που ανέπτυξε ονομάζεται magnetotellurics. Η μέθοδος αυτή καταγράφει διακυμάνσεις στα φυσικά ηλεκτρικά και μαγνητικά πεδία της Γης για να προσδιορίσει τις ιδιότητες των βαθιά θαμμένων υλικών, είτε πρόκειται για βράχο, ιζήματα, πάγο ή νερό.
«Είχαμε ένα μοτίβο ειδικής αντίστασης και πρέπει να το αντιστρέψουμε για να υπολογίσουμε πόσο νερό υπάρχει, και ο όγκος του είναι τεράστιος», εξήγησε η καθηγήτρια του Scripps, Helen Fricker.
«Οι άνθρωποι είχαν από καιρό υποψιαστεί ότι εκεί βρισκόταν αυτό το υπόγειο νερό, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που καταφέραμε να το μετρήσουμε».
Η dr. Fricker χρησιμοποίησε δορυφορικές παρατηρήσεις τη δεκαετία του 2000 για να περιγράψει το δυναμικό υδρολογικό σύστημα κάτω από το Whillans. Από τον τρόπο με τον οποίο η επιφάνεια του πάγου ανέβαινε και μειωνόταν ανά εβδομάδες και μήνες, μπορούσε να πει ότι υπήρχαν λιωμένα ποτάμια που γέμιζαν και στράγγιζαν νερό από λίμνες, οι οποίες βρισκόταν ακριβώς κάτω από τον πάγο στην επαφή του με τα ιζήματα.
Ο δρ. Tom Jordan, που διεξάγει γεωφυσικές έρευνες στις βαθιές δομές της Ανταρκτικής, ανέφερε ότι τα υπόγεια νερά είναι δυνητικά σχετικά ζεστά λόγω της θερμότητας των βράχων στο σημείο.
Η ομάδα του Scripps θέλει να επαναλάβει τη δουλειά της στον παγετώνα Thwaites. Στο μέγεθος περίπου της Μεγάλης Βρετανίας ή της Φλόριντα, το Thwaites είναι πολύ μεγαλύτερο από το Whillans Ice Stream. Αυτή τη στιγμή είναι αντικείμενο εντατικής μελέτης από Αμερικανούς και Βρετανούς ερευνητές λόγω του ρυθμού τήξης του.
Η ταχύτητα εκροής του Thwaites έχει διπλασιαστεί τα τελευταία 30 χρόνια και υπάρχει ανησυχία ότι οι μελλοντικές απώλειες πάγου θα μπορούσαν να αυξήσουν σημαντικά την άνοδο της παγκόσμιας στάθμης της θάλασσας.
Ο δρ. Jordan είπε ότι τα δεδομένα του υποδηλώνουν ότι υπήρχαν μεγάλες λεκάνες ιζημάτων κάτω από το Thwaites, που μπορούσαν να χωρέσουν εντυπωσιακούς όγκους υπόγειων υδάτων, αλλά υπήρχαν επίσης μέρη όπου ο πάγος του παγετώνα ήταν απευθείας σε επαφή με το βράχο. Αυτό σήμαινε ότι οι ερευνητές του Scripps πιθανότατα θα έβρισκαν μια μικτή εικόνα εάν συνέχιζαν τις έρευνές τους,.
πηγή: BBC
