Την Βίρνα Λίζι, μία από τις πιο σημαντικές και αγαπημένες ηθοποιούς της, αποχαιρετά η Ιταλία. Η Ιταλίδα Μέρλιν, βασίλισσα μίας κινηματογραφικής εποχής ανεπανάληπτης, έφυγε σε ηλικία 78 ετών έχοντας τιμηθεί με δεκάδες διακρίσεις. Το ιταλικό σινεμά, αλλά και η τηλεόραση που την είχε κερδίσει τα τελευταία χρόνια, έχασαν μία μεγάλη πρωταγωνίστρια.
H Βίρνα Λίζι γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1936 στην Ανκόνα. Στη μακροχρόνια καριέρα της στον κινηματογράφο και την τηλεόραση είχε συμμετάσχει σε πάνω από 100 παραγωγές και είχε κερδίσει, μεταξύ άλλων, βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ των Καννών.
Η πρώτη εμφάνιση
Σύμφωνα με το βιογραφικό που δημοσιεύει η Βικιπαίδεια, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της στην υποκριτική από τα εφηβικά της χρόνια, όταν την ανακάλυψαν δύο παραγωγοί (Αντόνιο Φερίνιο και Έτορε Πέσε) από τη Νάπολη. Η πρώτη της εμφάνιση έγινε στην ταινία La corda d’acciaio (1953). Τα πρώτα χρόνια συμμετείχε κυρίως σε μιούζικαλ, όπως τα E Napoli canta (1953) και Questa è la vita (1954, δίπλα στον δημοφιλή κωμικό Τότο). Παρά τις ερμηνευτικές της ικανότητες, σύντομα τυποποιήθηκε σε ρόλους που προέβαλαν και στηρίζονταν περισσότερο στη φυσική ομορφιά παρά στο ταλέντο της, όπως οι ταινίες Le diciottenni και Lo scapolo, γυρισμένες και οι δύο το 1955. Υπήρξαν φυσικά και πιο απαιτητικές ερμηνευτικά παραγωγές, όπως τα La Donna del Giorno (1956), Eva (1962) και Romolo e Remo (1961).
Στα τέλη της δεκαετίας του ’50 κάνει το θεατρικό της ντεμπούτο εμφανιζόμενη στο Piccolo Teatro di Milano, στην παράσταση I giacobini. Στη δεκαετία του ’60 κάνει κυρίως κωμωδίες στο σινεμά και συμμετέχει σε επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές. Στην τηλεόραση εμφανίζεται σε μια διαφήμιση οδοντόπαστας με ένα σλόγκαν που έγινε ατάκα στην Ιταλία: «con quella bocca può dire ciò che vuole» («μ’ αυτό το στόμα μπορείς να πεις ό,τι θέλεις»).
Το Χόλιγουντ
Οι παραγωγοί του Χόλιγουντ έψαχναν για ένα νέο πρόσωπο στο στιλ της Μέριλιν Μονρόε και έτσι της δόθηκε η ευκαιρία να κάνει το αμερικανικό ντεμπούτο της στον ρόλο μιας προκλητικής ξανθιάς γαλανομάτας καλλονής στην κωμωδία How to Murder Your Wife (1965), δίπλα στον Τζακ Λέμον.
Ακολούθησε το φιλμ Not with My Wife, You Don’t! (1966, ελλ. τίτλος «Ε, όχι και με τη γυναίκα μου!»), με συμπρωταγωνιστή τον Τόνι Κέρτις, και το Assault on a Queen (1966) δίπλα στον Φρανκ Σινάτρα. Πρωταγωνίστησε ακόμα σε δύο ταινίες με παρτενέρ τον Αντονι Κουίν: The Secret of Santa Vittoria και The 25th Hour (ελλ. τίτλος «Η 25η ώρα»).
Η επιστροφή στην Ευρώπη
Για να ξεφύγει από την τυποποίηση σε ρόλους σαγηνευτικών γυναικών επεδίωξε ρόλους διαμετρικά αντίθετους με όλα όσο είχε κάνει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Συμμετείχε σε Ιταλικές παραγωγές όπως τα Casanova 70, Le bambole (1965), Arabella (1967) και Le dolci signore (1968). Πέρα από πρωταγωνίστρια συμμετείχε και σε πιο καλλιτεχνικές παραγωγές με μικρότερους ρόλους, όπως στο βραβευμένο στις Κάννες Signore & Signori (1965).
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 αποφασίζει να αποτραβηχτεί προσωρινά προκειμένου να αφοσιωθεί στη οικογένειά της. Προς τα τέλη της δεκαετίας επιστρέφει και συμμετέχει τακτικά σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές έκτοτε. Το 1994 ερμηνεύει την Αικατερίνη των Μεδίκων στην ταινία εποχής La Reine Margot και κερδίζει το Σεζάρ ερμηνείας, το βραβείο David di Donatello (Ιταλικά Όσκαρ) καθώς και το αντίστοιχο βραβείο του Φεστιβάλ των Καννών.
