Ξανά στα θρανία κάθισαν 11 τρόφιμοι του Πτωχοκομείου Ηρακλείου, οι οποίοι, σε ηλικίες 63 έως 94 ετών, κατάφεραν να κάνουν πραγματικότητα ότι δεν κατάφεραν ως παιδιά: Να αποκτήσουν απολυτήριο Δημοτικού! Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα Ηλικιωμένων, οι άνθρωποι αυτοί ως μαθητές έδωσαν ένα μάθημα ζωής, ότι δηλαδή η ζωή συνεχίζεται μέχρι τέλους και ότι ποτέ δεν είναι αργά.
Οι «πτυχιούχοι» μίλησαν για το επίτευγμα τους στο CretaLive.gr. Στο ρεπορτάζ της η Ελένη Βακεθιανάκη, αναφέρει πως ακούγοντας τις ιστορίες αυτών των γερόντων, ζωντανεύουν μπροστά σου άλλες εποχές, η ταλαιπωρία μιας χώρας, τα βάσανα των ανθρώπων της και ποια αξία είχαν τα «γράμματα» μπροστά στον αγώνα για επιβίωση.
Ο κ. Παντελής Τσαγκαρουλάκης, 66 ετών, από το Καστέλι Μεσσαράς πήγε μέχρι την Γ’ τάξη. «Ο πατέρας μου με έστελνε στα πρόβατα και έτσι δεν μπόρεσα να τελειώσω το Δημοτικό. Τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Εδώ μου είπαν να με γράψουν να πάρω το Απολυτήριο και έτσι συμμετείχα. Δεν μου χρειάζεται άμεσα αλλά ποτέ δεν ξέρεις» συμπληρώνει.
Από το Δραπέτι Μονοφατσίου, ο 66χρονος Εμμανουήλ Καλογεράκης άρχισε και αυτός το Δημοτικό αλλά… «ήταν τα χωράφια, οι δουλειές, δεν υπήρχαν περιθώρια. Εδώ στο Πτωχοκομείο μπήκα στις Ομάδες που υπάρχουν και αποφάσισα να πάρω το Απολυτήριο».
Ενενήντα τεσσάρων ετών σήμερα η κα. Ειρήνη Μαυρογιαννάκη, από τις Γωνιές Μαλεβυζίου, πήγε στο Δημοτικό Σχολείο ένα-δυο χρόνια. «Μετά» όπως μας αφηγείται «με πήρε ο μπαμπάς μου, που είχε δυο κατσίκες, να τις προσέχω. Τότε δεν υπήρχε καιρός για σχολείο, υπήρχε πείνα. Εγώ κρατούσα κι ένα τσουραδάκι να μαζεύω χορταράκια να τα πηγαίνω στη μάνα μου να μου τα ψήσει. Άλλη εποχή, πολύ δυσκολία».
Μια εβδομάδα πήγε στο σχολείο ο κ. Νίκος Φουντουλάκης 78 ετών, από το Αμάρι Ρεθύμνου, οπότε και η «σταδιοδρομία» του ως μαθητή έληξε πρόωρα και άδοξα. «Όλοι στην τάξη κάναμε μια μέρα μια αταξάδα και μας έδειρε ο δάσκαλος καλά καλά. Εγώ φοβήθηκα και δεν ξαναπήγα. Έτσι δεν έμαθα τίποτα γράμματα. Δούλεψα αγρότης, ήτανε κακές εποχές. Ήθελα όμως να τελειώσω το σχολείο γιατί τα εγγονάκια μου μού λένε «παππού έχω χαρτί». Εγώ δεν έχω γι’ αυτό και μπήκα στην Ομάδα και είπα ότι θα καθίσω όπως και να ΄χει να μάθω».
