Ο καθηγητής Αντισεισμικών Κατασκευών του ΕΜΠ, Παναγιώτης Καρύδης μίλησε στην ΕΡΤ για τις καταστροφές στον Θεσσαλικό κάμπο μετά την κακοκαιρία Daniel, επισημαίνοντας πως είναι αφορμή να «ανοικοδομηθούν» σωστά όσα χάθηκαν.
«Για το αποτέλεσμα ευθύνονται πολλά. Δεν είναι μόνον η κακοκαιρία. Μπορεί να είναι και κακοτεχνίες, μπορεί να ναι ότι δεν ελήφθησαν όλα τα στοιχεία υπόψη, τα περιβαλλοντικά, κατασκευαστικά προβλήματα δηλαδή. Μπορεί να έφτιαξε ένα έργο, αλλά δίπλα να μην κοίταξες τι γίνεται, αν ολισθαίνει ο δρόμος, αν έχει προβλήματα κλπ», είπε αρχικά.
Για τα προβλήματα στις γέφυρες τόνισε πως: «Δυστυχώς είναι λογικό. Διότι οι γέφυρες είναι σχεδιασμένες να φέρουν φορτία κατακόρυφα, δηλαδή να περνάει ο κόσμος φορτηγά και τρένα ακόμα, αντέχουν. Και μάλιστα θα έλεγα, ότι και αν υπερβούμε τα κατακόρυφα φορτία σημαντικά, δεν θα πέσει η γέφυρα διότι υπάρχουν οι συντελεστές ασφαλείας.
Εκείνο που δεν αντέχει είναι να μπει ένας φραγμός, δηλαδή ένα τείχος κάτω από τη γέφυρα, από όλα τα φερτά υλικά, από κλαριά, από κορμούς δέντρων. Εγώ είδα ακόμα και αυτοκίνητα να έχουν φρακάρει τη δίοδο του νερού, πράγμα που συγκεντρώνεται το νερό πάνω στα ανάντη. Δηλαδή από εκεί που έρχεται ανεβαίνει η στάθμη του νερού, ανεβαίνει, ανεβαίνει, ανεβαίνει και δημιουργεί πλάγια ώθηση μεγάλη, τεράστια, για την οποία δεν είναι σχεδιασμένη και φεύγει», τόνισε.
«Θα υπάρξουν καθιζήσεις και παραμορφώσεις στα κτήρια»
Παράλληλα μίλησε και για την κατασκευή των σπιτιών που αποτελεί επίσης πρόβλημα. «Εγώ θεωρώ πέραν αυτού του προβλήματος που σας είπα για την υπόσκαψη θεμελίων. Θεωρώ ότι το σπίτι το ίδιο είναι ακατάλληλο και ενδεχομένως θα μπορούσα να πω επικίνδυνο και από υγειονομικής και από στατικής πλευράς . Διότι το σπίτι μέσα έχει κενά. Δηλαδή η τοιχοποιία, η δομή δεν είναι συμπαγής. Παραδείγματος χάρη, τα τούβλα έχουν τρύπες, οι πέτρες στο μέσον έχουν το κενό, το γνωστό τα πατώματα, οι οροφές. Όλα αυτά κρύβουν μέσα ζωύφια, έντομα, μικρόβια, πράγμα που είναι εξαιρετικά δύσκολο να απομακρυνθούν. Να καθαριστεί. Πώς θα καθαριστεί η μάζα του τοίχου. Αυτό είναι ένα θέμα, ανέφερε.
Μίλησε ακόμα και για τη στατικότητα των κτιρίων στην περιοχή, που είναι κατασκευασμένα, αρκετές φορές από άργιλο. «Πολλά επίσης από αυτά τα κτίρια που βλέπουμε, η δομή τους, οι τοιχοποιίες τους, έχουν φτιαχτεί μέσα με σημαντικό ποσοστό αργίλου. Η άργιλος όπως ξέρουμε, όταν είναι ξερή, στεγνή, είναι ένα σημαντικό υλικό το οποίο προσφέρει – ακόμη και σε σεισμό – κάποια προστασία. Δηλαδή συνδέονται οι πέτρες, τα τούβλα μεταξύ τους. Όταν όμως βραχεί, γίνεται ολισθηρή, γλιστράει, είναι επικίνδυνο και για να στεγνώσει αυτό το πράγμα χρειάζεται πάρα πολύ καιρό. Δεν στεγνώνει εύκολα. Θα υπάρξουν καθιζήσεις, παραμορφώσεις δηλαδή ας μην το κοιτάμε όπως είναι σήμερα».
Η πρότασή του από εδώ και στο εξής είναι, όπως τόνισε: «O πολεοδομικός αναδασμός, δηλαδή για να συγκρατήσουμε τον κόσμο στην περιοχή και να μη φύγει, καλό είναι να μεταφερθούν σε γειτονικές περιοχές, οι οποίες μετά από κατάλληλες μελέτες, γεωλογικές, πολεοδομικές, χωροταξικές κλπ, να επιλεγούν έτσι ώστε να κατασκευαστούν πάλι σύγχρονα νέα κτίρια, ενδεχομένως και πάνω σε πυλωτές αν θέλετε».
«Ας εγκαταλείψουμε τη νοοτροπία μας στο μπάλωμα»
Όσο για διαδικασία να ξαναχτιστούν κάποιες υποδομές και να μην υπάρξουν πρόβλημα αργότερα, ο κ. Καρύδης ανέφερε: «Ας εγκαταλείψουμε τη νοοτροπία μας στο μπάλωμα. Να ξαναγυρίσουμε πάλι στα ίδια και τα ίδια, τα οποία τρεις και τέσσερις φορές έχουν πλημμυρίσει τα ίδια, οι ίδιες περιοχές. Καλό είναι αυτή η καταστροφή, η τεράστια καταστροφή, να τη μετατρέψουμε σε μία ευκαιρία για ένα καλό σχεδιασμό, για ένα προγραμματισμό, για μια σωστή ανάπτυξη.
Πρόσθεσε ότι: «Άλλο τα τεχνικά έργα, τα οποία είναι συγκεκριμένα σε συγκεκριμένες θέσεις και καλούνται να αντιμετωπίσουν ορισμένες συγκεκριμένες φορτίσεις και καταστάσεις και άλλο είναι. Οι οικισμοί είναι δύο διαφορετικά. Πράγματα. Εγώ μιλούσα για τους οικισμούς, για τα σπίτια, αυτά είναι τζάμπα, δηλαδή λεφτά, τα οποία θεωρώ ότι θα πεταχτούν, χωρίς σκοπό. Και είναι κρίμα και για την ανάπτυξη τη μελλοντική και για την ευκαιρία που σας είπα προηγουμένως, ότι μας δίνετε κάτι το οποίο είναι από τη μια μεριά η καταστροφή, από την άλλη σου δίνεται η ευκαιρία. Ξέρετε, μετά από σεισμούς το λέω αυτό, πάρα πολλές χώρες η Ιαπωνία ας πούμε, στον σεισμό του 23 που είχαμε εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, κατόρθωσε να φύγουν τα παλιά τα σπίτια, τα οποία ήταν μισογκρεμισμένα ή είχαν πάθει βλάβες και έφτιαξαν το νέο Τόκιο».
