Μία από τις μονάδες μέτρησης που έχει εφεύρει ο άνθρωπος είναι και αυτή της μέτρησης του χρόνου που καθορίζει την ηλικία μας. Ωστόσο, από το 2009, έρευνες της ιατρικής βραβευμένες με νόμπελ, αποδεικνύουν ότι η «χρονολογική ηλικία» μπορεί να διαφέρει από τη «βιολογική ηλικία» μας. Όπως εξήγησε ο ειδικός παθολόγος κ. Μιχάλης Παπαχαραλάμπους, η βιολογική ηλικία είναι μία μονάδα μέτρησης της εσωτερικής υγείας, δηλαδή της κατάστασης της κυτταρικής υγείας.
Πιο συγκεκριμένα, η βιολογική ηλικία είναι ένα μέτρο της «πραγματικής ηλικίας» που επηρεάζεται από τις γενετικές καταβολές, αλλά και τον τρόπο ζωής που ακολουθούμε. Ουσιαστικά, απεικονίζει το πόσο καλά φροντίζουμε ή όχι το σώμα μας μετρώντας τις ζημιές που έχουμε κάνει διαχρονικά. Ακριβώς για αυτό το λόγο ο κ. Παπαχαραλάμπους διευκρίνισε ότι είναι καλό να μεριμνήσουμε από νωρίς υιοθετώντας έναν πιο ισορροπημένο τρόπο ζωής.
Μάλιστα, μέσα από νέες έρευνες διαπιστώθηκε ότι υπαίτια για τις παθήσεις του γήρατος, όπως σαρκοπενία, οστεοπόρωση, καρδιοπάθειες, αλτσχάιμερ, πάρκινσον, φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου, είναι τα γερασμένα κύτταρα καθώς παράγουν τοξικές ουσίες οι οποίες κυκλοφορούν στο σώμα μας.
Ποιοι είναι όμως οι τρόποι για να περιορίσουμε το γήρας των κυττάρων και κατά συνέπεια τις τοξικές ουσίες στο σώμα μας;
Κύριος παράγοντας είναι η διατροφή. Η διατροφή μας πρέπει να αποτελείται ως επί το πλείστον από φυτικές ουσίες, δηλαδή φρούτα και λαχανικά. Παράδειγμα αποτελούν οι φράουλες, οι οποίες περιέχουν φεσιτίνη, και το κρεμμύδι που περιέχει κουασετίνη, ουσίες που συμβάλλουν στην αντιγήρανση. Γενικότερα, συνιστάται μία ισορροπημένη εβδομαδιαία διατροφή από την οποία δεν πρέπει να παραλείπεται λίγο κρέας, αλλά και ψάρι.
Ένας ακόμη τρόπος, για να κερδίσει ο άνθρωπος το στοίχημα και να αντιστρέψει τους δείκτες του ρολογιού, είναι η άσκηση. Δεν συζητάμε όμως για την εντατική άσκηση, αλλά για την άσκηση ορμής. Η άσκηση ορμής είναι η έντονη άσκηση για μερικά δευτερόλεπτα, η οποία βοηθάει στην καλύτερη λειτουργία των μιτοχονδρίων τα οποία παράγουν την ενέργεια.
Οι έρευνες σε αυτόν τον τομέα της ιατρικής, όπως είναι εμφανές, δε θα πάψουν να απασχολούν την ιατρική κοινότητα καθώς ο άνθρωπος πάντα θα έρχεται αντιμέτωπος με το ζήτημα του «εὖ ζῆν».
