Οι αγκαλιές και τα φιλιά της Μέρκελ και του Πούτιν, θα πρέπει να έδειξαν και στους πλέον αδαείς περί των γεωπολιτικών ισορροπιών, πως ζούμε σε έναν κόσμο απείρως πολυπλοκότερο από τις απλουστεύσεις που ενίοτε μας αρέσει να πιστεύουμε. Πρέπει να ενώσεις πολλές «τελίτσες» για να δεις τη «μεγάλη εικόνα» του παγκόσμιου συστήματος και εν πάση περιπτώσει δεν είναι σοφό να αντιδρά κανείς με συναισθηματικό αυθορμητισμό.
Έτσι, όσοι στην Κύπρο πίστευαν πως το «ξανθό γένος» θα βάλει πλάτη, ξανάζησαν την απογοήτευση των «Ορλοφικών». Το δίδαγμα της ιστορίας είναι πως η Ρωσία διαπραγματεύεται τα δικά της «καλά και συμφέροντα» και τα περί «αδερφών Ορθοδόξων» είναι καλά για να κλείνουν τουριστικά πακέτα στα μοναστήρια της Ελλάδας αλλά μέχρις εκεί.
«Ρωσία και η Γερμανία είναι τόσο στενά συνδεδεμένες που είναι απλώς καταδικασμένες να παραμείνουν εταίροι και φίλοι» έγραψε παραμονές της επίσκεψης Πούτιν στο Ανόβερο ο Φιόντορ Λουκιάνοφ, αρχισυντάκτης του περιοδικού «Η Ρωσία στην Παγκόσμια Πολιτική». Και πράγματι αυτό προσπάθησαν να επιβεβαιώσουν τόσο η Μέρκελ όσο και ο Πούτιν στο προσωπικό τους τετ α τετ.
Κάποιοι μάλιστα πάνε ακόμη και πιο μακριά υποστηρίζοντας πως οι μεγάλοι χαμένοι των δύο παγκοσμίων πολέμων αλλά και του Ψυχρού πολέμου αξιοποιούν τους «πονοκεφάλους» των ΗΠΑ σε άλλα θερμά σημεία του πλανήτη ( Ιράν, Β. Κορέα) για να επεκτείνουν την επιρροή τους στην Ανατολική Μεσόγειο και να διαμορφώσουν καταστάσεις που εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα. Μέσα σε αυτό τον πολύπλοκο κόσμο τα πράγματα δεν είναι σχεδόν ποτέ όπως φαίνονται.
Σκεφτείτε για παράδειγμα, αν όλα πήγαιναν καλά με τη συνεργασία Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ ποιος θα έχανε τεράστια έσοδα από την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου; Μα, ασφαλώς η Ρωσία. Σταδιακά η ροή ενεργειακών πόρων από τη λεκάνη μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ θα μπορούσε να οδηγήσει σε απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό ενεργειακό μονοπώλιο. Και οι Ρώσοι δεν θα έχαναν μόνον λεφτά αλλά και ένα σημαντικό κεφάλαιο επιρροής, ειδικά στις δημοκρατίες που βρίσκονται σήμερα υπό την απόλυτη εξάρτηση της ρωσικής ενέργειας, όπως η Ουκρανία.
Δεν ξέρω λοιπόν αν βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ (το γνωστό σύμφωνο μη επίθεσης και διαμοίρασης σφαιρών επιρροής μεταξύ Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας και ΕΣΣΔ) πάντως η Γερμανία ανέλαβε την οικονομική και πολιτική αποσταθεροποίηση της Κύπρου και απ’ ότι φαίνεται και της Ελλάδας.
«Το δέντρο γνωρίζεται από τους καρπούς» λέει η γνωστή ευαγγελική ρήση. Φαίνεται πως οι καρποί της κυπριακής αποσταθεροποίησης (οσονούπω και της ελληνικής, όπως διαφαίνεται) ευνοούν στρατηγικές επιδιώξεις τόσο των Γερμανών όσο και των Ρώσων, ενώ αντίθετα είναι παντελώς ανεπιθύμητοι για ΗΠΑ και Ισραήλ, καθώς θα τους δημιουργούσαν αξεπέραστα προβλήματα στο όποιο σχέδιο επίθεσης κατά του Ιράν.
Για άλλη μια φορά στη νεώτερη ιστορία μας, είμαστε υποχρεωμένοι ως έθνος να σκεφτούμε με περίσκεψη και ψυχραιμία ποιοι είναι στην πραγματικότητα οι «φίλοι και σύμμαχοι».
