Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Για το προσφυγικό πολλά μπορούν να ειπωθούν, αλλά λίγα είναι εκείνα που πραγματικά έχουν την δυνατότητα να στοιχειοθετηθούν με σοβαρό και ρεαλιστικό πρόσημο. Αρχικά είχα προβληματιστεί σε μεγάλο βαθμό για το αν αυτά πρέπει να γράψω για αυτό το θέμα από το ζεστό και ήσυχο σπιτάκι μου. Και ο λόγος ; Απλός και συνάμα εύλογος, καθώς δεν θα είχα την δυνατότητα να εκφράσουν οι λέξεις μου την φρίκη που θα περιγράφω, χωρίς πρώτα να την έχω δει σε απόσταση αναπνοής. Αλλά έπειτα και από ένα ρεπορτάζ ενός φίλου στο νησί της Μυτιλήνης,ξέρετε όχι αυτά τα λαϊκίστικης καθημερινής δημοσιογραφίας αλλά ένα ρεπορτάζ που σκιαγραφούσε πρόσωπα και καταστάσεις, με όνειρα και φιλοδοξίες αντί για αίμα και εικόνες φρίκης. Λοιπόν βλέποντας όλα αυτά πήρα την απόφαση να γράψω και εγώ κάτι για το ζήτημα με μοναδικά μάτια την πένα μου και πένα το μυαλό μου.
Στην αρχή σταμάτησα για ένα τσιγάρο , κόμπιασε ο λαιμός μου από τις σκηνές φρίκης και αποτροπιασμού που είχαν συνηθίσει να δείχνουν τα κανάλια και έξαφνα νομίζω βρέθηκα ξαφνικά να είναι ένα με εκείνους τους ανθρώπους,να τους βλέπω χώρος εκείνοι να με βλέπουν να είναι κάτι σαν αόρατος σε χρονομηχανή στον χρόνο. Μετά από λιγο ξύπνησα στην πραγματικότητα και τον νου μου συνεπήραν οι δηλώσεις ευρωπαίων αξιωματούχων ότι το προσφυγικό είναι ένα συνολικό θέμα και μπλα μπλα μπλα ξέρετε πολιτικοί, αλλα στο που μου έκανε εντύπωση είναι η φράση «συνολικό πρόβλημα». Εκεί θύμωσα στεναχωρέθηκα αλλα και πείσμωσα . Δεν αντιμετωπίζεται ως συνολικό πρόβλημα είπα από μέσα μου , είναι ένα πρόβλημα που ενώ πι προκείμενες του έχουν παγκόσμιο χαρακτήρα Εν τούτοις τα αποτελέσματα αποτυπώνονται μόνο στην Ελλάδα.
Και κάπου εκεί μου ήρθε στο μυαλό ο τίτλος του σημερινού άρθρου: «Ποιοί φταίνε για το μεταναστευτικό;» Η απάντηση είναι ξεκάθαρη και άμεση. Φταίμε όλοι μας, από τους χαρτογιακάδες των Βρυξελλών μέχρι τον ανεπαρκή και επικίνδυνο Πρωθυπουργό . Η εξήγηση είναι δυνατόν να αποδοθεί και στις πράξεις όλων των προαναφερόμενων.
Δηλαδή από την μια είχαμε,έχουμε και πιθανόν μέχρι να προωθηθεί πολιτική λύση για τον πόλεμο στην Συρία θα έχουμε συνέχεια της ανεπαρκούς Ευρωπαϊκής πολιτικής αντιμετώπισης του ζητήματος, ,και από την άλλη η καταστροφική μεταναστευτική πολιτική του πρωθυπουργού μας, κυρίως μου την ανεξήγητη απόφαση του να ανοίγει τα σύνορα και να δώσει χωρίς προϋποθέσεις 6 μηνη άδεια παραμονής στην χώρα.
Επιπρόσθετα, θεωρώ πως πληθαίνουν οι φωνές στην Ευρώπη αλλα και τον κόσμο που πιέζουν για αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών κυρίως του Δουβλίνου και Σένγκεν, καθώς το πρόβλημα δείχνει να γιγαντώνονται και οι ανησυχητικές διαστάσεις εξάπλωσεις του φαντάζουν ιδιαίτερα. Από την άλλη μια οποιαδήποτε πολιτική ενέργεια νομοθετικού χαρακτήρος θα πρέπει να συνοδεύεται με την αντίστοιχη πολιτική βούληση και θέληση για αλλαγή αρχικά από τους πολιτικούς και μετέπειτα από τον διοικητικό μηχανισμό.
Συμπερασματικά πρέπει επιτέλους έστω και σε αυτές τις τραγικές στιγμές που βιώνουμε να αποδείξουμε στην βία και στην μισαλλοδοξίας που μεγαλώνει μέσα μας πως πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι και όχι πολιτικά όντα και να προσπαθήσουμε η αλληλεγγύη μας να συνδυαστεί όχι μόνο με πράξεις ηρωισμού που επιβάλλονται αλλα και με πράξεις αυτοθυσίας τοποθετώντας σε ισχύ το γενικότερο καλό της χώρας μας, ξανατονίζω όμως χωρίς να απεμπολήσουμε τις πανανθρώπινες αξίες που μας οδήγησαν στην πρόοδο και τη ευημερία που κάποτε είχαμε συνηθίσει.
Καλό κουράγιο Έλληνες….
