Γράφει ο Κων/νος Μανίκας*
Η εκτενέστατη παρουσίαση των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ σε επενδυτές στο Λονδίνο δεν ήταν παρά μια γενικόλογη έκθεση ιδεών με έλλειψη συγκεκριμένων προτάσεων, εμμονή σε ιδεοληψίες αλλά και ανεπιτυχή προσπάθεια να στρογγυλευτούν κάποιες από τις έντονες γωνίες των θέσεων του. Μόνο απορία μπορεί να εκφράσει κανείς για το ότι όντως πολιτικοί και ΜΜΕ επιδόθηκαν σε αναλύσεις επί αναλύσεων και διαψεύσεις επί διαψεύσεων για το αν υπήρξαν εκδηλώσεις φόβου και απαξίωσης για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ από τους επενδυτικούς κύκλους.
Κάθε εχέφρων παρατηρητής που θα ρίξει μια ματιά στις προτεραιότητες της παρουσίασης (πχ. επανακρατικοποιήσεις, φορολόγηση του πλούτου και της περιουσίας) θα καταλάβει ότι δεν υπάρχει περίπτωση έμπειροι επενδυτές να μην νιώσουν έκπληξη και αποστροφή για θέσεις που προσιδιάζουν περισσότερο σε εξευγενισμένες μετα-κομμουνιστικές επιλογές παρά σε μια σύγχρονη ρεαλιστική ατζέντα.
Πέρα από ορισμένα σημεία στα οποία θα αναφερθούμε εκτενέστερα επί της ουσίας επρόκειτο για μια αναπαραγωγή όλων των γνωστών επιχειρημάτων του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ιδιωτικοποιήσιες και το άνοιγμα αγορών κι επαγγελμάτων δεν είναι απαραίτητα (σε άλλο όμως σημείο αναφέρεται η ολιγοπωλιακή κατάσταση στην ελληνική αγορά!). Το σκίσιμο του μνημονίου γίνεται επισήμως επανεξέταση της δανειακής σύμβασης. Το κούρεμα ως ευχή και η ρήτρα ανάπτυξης που παραβλέπουν ότι η δυνητική λογική της αφορά την πληρωμή χαμηλότερων τόκων σε περίοδο ύφεσης και μεγαλύτερων των υπαρχόντων σε καιρούς ανάπτυξης!
Για μια ακόμα φορά προτρέπει στη χρήση ευρωομολόγων τη στιγμή που οι σημερινοί όροι δανεισμού της χώρας είναι τόσο ευνοϊκοί που παραπέμπουν ουσιαστικά σε ευρωομόλογο. Επαναφέρει τις διαχρονικές αντιπολιτευτικές καραμέλες ενός δίκαιου (κατά το δοκούν!) φορολογικού συστήματος και άμεσου περιορισμού της παραοικονομίας που για να αποφέρει τα ποσά που επιθυμούν για τις κοινωνικές δράσεις του θα χρειαστεί νέα φοροεπιδρομή στη μεσαία τάξη (δηλώνεται ως στόχος η αύξηση του δείκτη άμεσων κι έμμεσων φόρων και των φόρων σε πλούτο και περιουσία).
Μεγάλη αντίφαση το ότι ενώ γίνεται γενική αναφορά σε επενδυτικά και αναπτυξιακά κίνητρα χωρίς εξειδίκευση μέτρων και πρωτοβουλιών για να γίνει κατανοητός ο παραγωγικός προσανατολισμός, ταυτόχρονα μέγιστη προτεραιότητα θεωρείται η κρατικοιποίηση του τραπεζικού κλάδου πιθανότατα για να επαναφέρουμε το γραφειοκρατικό και πελατειακό σύστημα που βύθισε τις κρατικές τράπεζες όλες τις προηγούμενες δεκαετίες.
Βέβαια δίνεται ως στόχος η καταπολέμηση της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας, πουθενά όμως δεν διευκρινίζεται πως θα επιτευχθεί αυτό χωρίς διαρκή αξιολόγηση δομών και προσώπων στο δημόσιο τομέα. Κι ως κερασάκι στην τούρτα έρχεται στο κλείσιμο της παρουσίασης η επισήμανση ότι επίκειται και χορήγηση υπηκοότητας σε περισσότερους μετανάστες. Όλες οι προσπάθειες που έγιναν το τελευταίο διάστημα για έλεγχο του φαινομένου της λαθρομετανάστευσης ακόμα και η ανάληψη του σχετικού χαρτοφυλακίου από τον Έλληνα επίτροπο ήταν μια τρύπα στο νερό για το ΣΥΡΙΖΑ και η λύση του ζητήματος βρίσκεται στην ελαστικοποίηση των όρων δίνοντας κίνητρα για ακόμα πιο αυξημένα κύματα μετανάστευσης.
Κι αν δεν αρκούν αυτές οι αποδείξεις, έρχονται τα έκτροπα και οι βιαιοπραγίες στην Κέρκυρα, σχετικά με την επένδυση στην Κασσιόπη, όπου οι «επαναστάτες» τοπικοί άρχοντες έδειξαν με τον πιο ακραίο τρόπο πως αντιλαμβάνονται την ανταλλαγή απόψεων και μας έπεισαν για το ότι η «επιχειρηματολογία» τους εξαντλείται στο μηδενισμό και τον τραμπουκισμό. Συνοδευτικά «στήριξαν» και τον τουρισμό αρχίζοντας αγώνα κατά του all inclusive γιατί μια αριστερή κυβέρνηση δεν μπορεί παρά να παρεμβαίνει με κάθε μέσο στην αγορά καθοδηγώντας την, άλλο θέμα βέβαια ο βαθμός αποτελεσματικότητας τέτοιων παρεμβάσεων.
Με όλα τούτα είναι δυνατόν να μην εντυπωσιάστηκαν οι διεθνείς επενδυτές και να μην έθεσαν την ΣΥΡΙΖΑία Ελλάδα στην κορυφή των επιλογών για την τοποθέτηση των κεφαλαίων τους; Τώρα θα μου πείτε μόλις ανακοινώθηκε η επίσπευση της Προεδρικής εκλογικής και η προοπτική πολιτικής αλλαγής τα spreads εκτινάχθηκαν και το χρηματιστήριο κατακρημνίστηκε κατά 12%. Ήταν μια απλή χορηγία της διεθνούς πραγματικότητας στον αχαλίνωτο ελληνικό στρουθοκαμηλισμό που βιάζεται να ζήσει το δικό του μπαχαλομύθο!
*Οικονομολόγος–Ψυχολόγος
