Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Σύμφωνα με το περιοδικό Spiegel, η γερμανική κυβέρνηση έχει ήδη εκτιμήσει το κόστος ενός Grexit και το θεωρεί διαχειρήσιμο. Το δημοσίευμα έσπευσαν αμέσως να διαψεύσουν γερμανοί αξιωματούχοι. Κάποιοι κινήθηκαν στη λογική ότι ως τώρα η Ελλάδα ήταν απολύτως συνεργάσιμη σε ό,τι της ζητήθηκε και θα συνεχίσει να το κάνει χωρίς να τεθεί ζήτημα εξόδου από το ευρώ.
Ωστόσο υπήρξε και η άλλη φωνή που μίλησε για τεράστειο κόστος του Grexit για τους γερμανούς φορολογούμενους. 70 δις μπορεί να είναι το κόστος του Grexit για τους Γερμανούς σύμφωνα με τον οικονομολόγο Πέτερ Μποφίγκερ, σύμβουλο της γερμανικής κυβέρνησης, όπως δημοσιεύτηκε στο χθεσινό φύλλο της γερμανικής Die Welt. Ο ίδιος θεωρεί την έξοδο εξαιρετικά επικίνδυνη για την Ευρωζώνη. Έχει ενδιαφέρον τι θα απαντούσε ένας γερμανός βουλευτής ο οποίος φωνάζει ότι δεν μπορεί να ζητήσει χρήματα από τους φορολογούμενους για να στηρίξει μια Ελλάδα που εφαρμόζει πρόγραμμα Τσίπρα, αν χρειαζόταν να ζητήσει από τους γερμανούς φορολογούμενους να πληρώσουν ένα Grexit.
Επίσης ενδιαφέρον θα είχε και σε τι ποσοστά θα εκτινασσόταν το κόμμα των γερμανών ευρωσκεπτικιστών, διότι τα παραπάνω είναι μόνο η λογιστική πλευρά του ζητήματος. Μόνο τέσσερεις μήνες μετά τις ελληνικές εκλογές έρχονται οι βρετανικές. Σε περίπτωση που έχει συμβεί ή πρόκειται να συμβεί Grexit, όσο επώδυνο και αν είναι για τους έλληνες, η ώθηση που θα δοθεί στα ευρωσκεπτικιστικά κινήματα της Βρετανίας αλλά και υπολοίπων ευρωπαϊκών χωρών, θα είναι μεγάλη.
Αυτό που ωστόσο κάνει τον έλληνα ψηφοφόρο να αισθάνεται ηλίθιος είναι ότι πριν από δύο χρόνια στην προεκλογική περίοδο του 2012, άκουγε διαρκώς ότι το Grexit δε δύναται να αποτελέσει διαπραγματευτικό χαρτί στα ελληνικά χέρια, δεδομένου ότι δεν θα αποτελέσει κίνδυνο για την ευρωζώνη τον οποίο δε θα μπορέσει να διαχειριστεί. Σήμερα ακούμε το ακριβώς αντίθετο. Μάλιστα δια στόματος Γιούνκερ, ειπώθηκε ότι το Grexit δεν είναι πια τόσο μεγάλος κίνδυνος για την ευρωζώνη όσο ήταν το 2010 ή το 2012. Δηλαδή τη χρονιά που ο Παπανδρέου δεν κατάφερε «να βάλει το πιστόλι στο τραπέζι» όπως είχε υποσχεθεί, και τη χρονιά που ο Σαμαράς ζητούσε να του εμπιστευθεί ο κόσμος την «επαναδιαπραγμάτευση».
