Γράφει ο Γιάννης Κουτρουμπής
Η προεκλογική περίοδος που διανύει η χώρα εδώ και ένα μήνα χαρακτηρίζεται ως η πιο πολωμένη και άνευ ουσία περίοδο εδώ και πολλά χρόνια. Ο λόγος για τον οποίο είναι ανιαρή η περίοδος αυτή είναι, διότι οποίο κόμμα και αν διακριθεί πρόκειται να εφαρμόσει το γνωστό σε όλους τρίτο μνημόνιο, όποτε το μόνο νόημα της είναι το ποιο κόμμα θα πείσει τους πολίτες μέσω των προτάσεων του ότι μπορεί να διαχειριστεί την δύσκολη αυτή κατάσταση και να φέρει ισοδύναμα μέτρα που να ανακουφίζουν τα μέτρα που εισήγαγε η προηγούμενη Κυβέρνηση με το τρίτο μνημόνιο.
Όλο αυτό το καιρό βλέπουν το φως της δημοσιότητας σποτάκια που είτε ξυρίζουν το μουστάκι του Αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να δείξουν ότι είναι εγγυητές της σταθερότητας, είτε παίζει μέσα ένας πολιτικός αρχηγός που λέει στον ταξιτζή να τον πάει στο νομισματοκοπείο. Όλα τους άνευ ουσίας και χωρίς καμμία πρόταση για το μέλλον του τόπου
Αναλυτικότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ εχει κάνει ένα σποτ όπου οι πολίτες λένε τι θέλουν και ότι δεν θέλουν να κυριαρχούν τα συμφέροντα και το νόημα του είναι να αποδείξει ότι το κόμμα αυτό θα πατάξει τα συμφέροντα χωρίς όμως να προτείνει λίγα μέτρα για το πως θα γίνει αυτό και ενώ κατα την διάρκεια της διακυβέρνησης πέρα απο τους ουρανούς λόγους για καταπολέμηση της διαφθοράς των καναλιών, δεν εφαρμόστηκε κανένα απολύτως μέτρο.
Η ΝΔ τις πρώτες μέρες είχε κάνει διάφορα σποτάκια που ανα κοινωνική τάξη δείχνει τα προβλήματα του κόσμου απο την διακυβέρνηση της προηγούμενης Κυβέρνησης χωρίς όμως να προτείνει κάποιες λύσεις για τα προβλήματα αυτά. Βέβαια πριν λίγες μέρες έβγαλε διάφορα σποτ όπου ανα επάγγελμα προσδιορίζει ακριβώς τι θα κάνει.
Η Λαϊκή Ενότητα εχει δώσει στην δημοσιότητα διαφορά σποτ όπου στο ένα εμφανίζεται ο κ. Λαφαζανης που λέει στον ταξιτζή να τον παει στο νομισματοκοπείο, ο κ. Λαπαβίτσας που λέει πως υπάρχει λύση για να βγούμε απο το μνημόνιο και η κ. Κωνσταντοπουλου που λέει ότι το χρέος είναι επαχθές, επονείδιστο και μη βιώσιμο. Εδώ αναρωτιέται κανείς ότι αφού θεωρούν οι συγκεκριμένοι ότι υπάρχει λύση για ποιο λόγο δεν την φανερώνουν, αλλά παραμένουν απλά στην παραδοχή ότι υπάρχει.
Το ΠΑΣΟΚ εχει βγάλει σποτ που λένε πως θα αποτελέσει την ήρεμη δύναμη μιας μελλοντικής κυβέρνησης χωρίς βέβαια να εξηγεί τον τροπο που θα το κάνει αυτό, αλλά το μόνο που κάνει είναι να λέει με σιγουριά πως διεκδικεί την τρίτη θεση για να αποτελεσει ένα πόλο σταθερότητας για την χώρα.
Τα σποτ του Ποταμιού θέλουν με τροπο θεατρικό να δείξουν την κατάσταση. Συγκεκριμένα υπάρχει ένα σποτάκι με ένα ηλικιωμένο άνθρωπο που βρίσκεται σε κώμα εδώ και τέσσερα χρόνια και ξυπνάει για να του πουν τα παιδιά του την κατάσταση που επικρατεί στην επιχείρηση του και στο κράτος. Σε αυτό το σημείο περιμένει κανείς να αναφέρει τους τρόπους με τους οποίους το κόμμα θα βοηθήσει να λυθούν αυτά τα προβλήματα.
Τέλος, οι ΑΝΕΛ εχουν δώσει στην δημοσιότητα διαφορά σποτάκια που ναι μεν προκαλούν γέλιο, αλλα εχουν ως στόχο να δείξουν πως το κόμμα είναι ο εγγυητής της σταθερότητας. Συγκεκριμένα, το ένα σποτ είναι με τον Πρόεδρο του κόμματος που δείχνει τον μικρό Αλέξη να εχει σπάσει το αριστερό του χέρι και να του λέει πως θα του μάθει να γράφει με το δεξί. Το δεύτερο σποτ είναι με τον Πρόεδρο της ΝΔ, όπου του ξυρίζει το μουστάκι για να δείξει πως θα κόψει την φόρα στην Νεα Δημοκρατία.
Όλα αυτά συνθέτουν μια προεκλογική περίοδο που χαρακτηρίζεται ως εκείνη με την λιγότερη σοβαρότητα και χωρίς καμία απολύτως λύση για το μέλλον της. Θα περίμενε κανείς ότι λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης αντί για χιουμοριστικά σποτάκια απο μερικά κόμματα τύπου σατιρικών εκπομπών, τα κόμματα θα παρουσίαζαν και τα προβλήματα και τις λύσεις τους και απλά οι πολίτες θα έπρεπε να επιλέξουν το κόμμα που κατάφερε να τους πείσει πάντα με βάση την ιδεολογία και του τι πιστεύει ο κάθε πολίτης ότι μπορεί να βοηθήσει τον τόπο να βγει απο την στενωπό.
Εν κατακλείδι, θα πρέπει μετά τις εκλογές όλα τα κόμματα να κάνουν μια αποτίμηση του αποτελέσματος και να δουν ότι θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο διεξάγονται οι εκλογές στην χώρα και να εχει περισσότερες προτάσεις απο διαφήμιση των προσώπων που θα κυβερνήσουν. Θα πρέπει όλοι οι πολίτες να ψηφίσουν με βάση την ιδεολογία, τις πράξεις και τις προτάσεις και όχι με βάση τα πρόσωπα και την νεότητα τους. Σημασία δεν εχουν τα πρόσωπα που κυβερνούν αλλα ο τρόπος με τον οποίο πρόκειται να κυβερνήσουν.
