Γράφει ο Ιπποκράτης Χατζηαγγελίδης
Το ισλαμικό χτύπημα στο Παρίσι δεν πρέπει να καταχωρηθεί ως τρομοκρατικό. Είναι πολεμική ενέργεια, ως τέτοια πρέπει να γίνει κατανοητή και να αντιμετωπισθεί αναλόγως.
Η εφησυχασμένη Ευρώπη πρέπει, επί τέλους, να κατανοήσει ότι η λογική του πολιτικώς ορθού είναι στην πραγματικότητα πολιτικός παραλογισμός. Οι ισλαμοφασίστες του I.S.I.S. είναι μόνον οι αυτουργοί του χτυπήματος. Πραγματικός υπεύθυνος είναι η δικτατορία του “πολιτικώς ορθού”, που καταδυναστεύει την Ευρώπη εδώ και δεκαετίες. Καιρός να τελειώνουμε με τα δόγματα της ανοησίας, αν δεν θέλουμε να καταρρεύσει ο πολιτισμός μας με μοχλό την διογκούμενη παρουσία του Ισλάμ στην Ευρώπη.
Ας γίνει, επί τέλους, κατανοητό ότι Ισλάμ -ακραίο ή μη ουδόλως ενδιαφέρει- δεν χρησιμοποιεί την τρομοκρατία εξαναγκαζόμενο να αμυνθεί κατά της Δύσεως, όπως διατείνονται οι επαγγελματίες του ανθρωπισμού και αφελώς πιστεύουν εκατομμύρια Ευρωπαίων. Οι βίαιες συμπεριφορές μεταξύ μουσουλμανικών θρησκευτικών δογμάτων και φυλών δεν επεβλήθησαν από καμία Δύση, αλλά υπήρχαν πάντοτε ως αποτέλεσμα της θεοκρατικής μισαλλοδοξίας και του τυφλού δογματισμού που πηγάζει από την ίδια την μουσουλμανική θρησκεία, αυτή που επιτάσσει τον ιερό πόλεμο κατά των απίστων και την βία της θεόπνευστης Σαρία ως δίκαιο και καθημερινή πρακτική (π.χ. λιθοβολισμός γυναικών που βιάζονται ή μοιχεύουν, κλειτοριδεκτομές, σωματικές ποινές, ακρωτηριασμοί κλπ.). Οι γενοκτονίες είναι η εύλογη πρακτική έναντι όσων δεν υποτάσσονται στον Προφήτη ενώ οι καταστροφές μνημείων είναι αναγκαίες για την εξάλειψη της ιστορικής μνήμης, δηλαδή του ίδιου του πολιτισμού. Τελικός σκοπός δεν είναι άλλος από την δημιουργία παγκοσμίου Χαλιφάτου με κάθε κόστος. Αυτή η απόλυτη παράνοια έχει κηρύξει απόλυτο και ολοκληρωτικό πόλεμο στον πολιτισμό, δηλαδή στη Δύση και με τον τρόπο αυτό πρέπει να αντιμετωπισθεί!
Το 1939 ο εσωτερικός εχθρός, αυτός που άφησε το τέρας του ναζισμού να καταλάβει αμαχητί την μισή Ευρώπη ήταν ο ενδοτισμός και η πολιτική του εξευμενισμού. Σήμερα είναι ο παραλογισμός της πολιτικής ορθότητος, αλλά και οι λογικές εξευμενισμού έναντι των παμπόνηρων Ερντογάν και Νταβούτογλου, οι προθέσεις των οποίων είναι επίσης διακηρυγμένες!
Παρά τα συντριπτικά ιστορικά παραδείγματα, παρά τον κόλαφο που υφίσταται καθημερινώς η πολιτική ορθότητα, ως εγκεφαλική μόλυνση ανάλογη του κομμουνισμού, δεν θα καταπολεμηθεί με λίγες φωτιές που θα καίνε τα πτώματα όσων νόσησαν. Οι ηθικές νόσοι πρωτίστως εξοντώνουν τους άλλους και όχι τους φορείς τους! Πολύ φοβάμαι ότι θα απαιτηθεί μια πολύ μεγάλη πολιτική πυρκαϊά, ίσως ένας πόλεμος, ώστε να απαλλαγούμε από τα δόγματα της ανοησίας όσων πιστεύουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των –δήθεν- μετριοπαθών μουσουλμάνων είναι δυνατόν να συνυπάρχει σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία.
Στην πραγματικότητα, η συντριπτική πλειοψηφία των μετριοπαθών(;) μουσουλμάνων που ζουν ή/και γεννήθηκαν στην Ευρώπη γκετοποίησε τη ζωή της, αρνούμενη να υιοθετήσει τις ευρωπαϊκές αξίες της ατομικής ελευθερίας και της ανοχής της διαφορετικότητος, αρνούμενη να ενσωματωθεί σε κοινωνίες που η ίδια επέλεξε να ζήσει! Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη γι’ αυτό από την ευκολία με την οποία «μετριοπαθείς» μουσουλμάνοι, γεννημένοι σε ευρωπαϊκές χώρες, ασπάζονται το ακραίο ισλάμ και εντάσσονται στις δομές της Τζιχάντ!
Αντιθέτως, προϊόντος του χρόνου και με δεδομένη την υπεργεννητικότητα των μουσουλμάνων, οι κοινότητές τους μεγάλωσαν και συνεχίζουν να αυξάνονται ενώ -ταυτοχρόνως- διεκδικούν με αδίστακτη επιθετικότητα την επιβολή όσων επιτάσσει η θρησκεία τους, τόσο μεταξύ των ομοεθνών τους όσο και εις βάρος των ευρωπαίων πολιτών! Η μέγιστη ανοησία της πολιτικής ορθότητος να αποδεχθεί την ουδετεροποίηση των μεγάλων χριστιανικών εορτών προκειμένου να μην προσβάλλονται οι μουσουλμάνοι ήταν ίσως το σημείο καμπής, αυτό που τους τους αποθράσυνε τελείως, με αποτέλεσμα οι αντιδράσεις τους να είναι ανενδοίαστες, συχνά βίαιες και αιματηρές.
Στον πυρήνα της ισλαμικής κουλτούρας δεν είναι η Αγάπη προς τον πλησίον που δίδαξε ο Ιησούς, αλλά η απόλυτη περιφρόνηση του άλλου και η νομιμοποίηση της βίας ως μέσου για την εξάπλωση της πίστεως. Αυτό ακριβώς είναι η Τζιχάντ, αυτό ακριβώς είναι η Σαρία! Ο άνθρωπος ως αυταξία δεν υπάρχει, τα πάντα παραπέμπονται στους παράδεισους των πιστών του προφήτη, με παρθένες και ποταμούς από γάλα και μέλι…
Είναι προφανές ότι μιλάμε για δύο εντελώς διαφορετικούς πολιτισμούς. Όμως, προσοχή! Ο χριστιανισμός, οι διάφορες εκδοχές του, μπορεί να πέρασαν από την ιστορική φάση της βίαιης εξάπλωσης, από τη φάση του κρατικού χριστιανισμού που όσο και αν επέτρεψε την διαστρέβλωση της διδασκαλίας του Ιησού από ημιμαθείς φανατικούς και πολιτικά συμφέροντα, πάντως δεν έπαψε να είναι καθοριστικός -μαζί με την ανάγκη του καπιταλισμού για δημοκρατία- για την επικράτηση στη Δύση μιας κουλτούρας ανοχής και φιλελευθερισμού με κορυφαίες στιγμές το Habeas Corpus (1679), την Αμερικανική (1776), την Γαλλική (1789) και την Ελληνική Επανάσταση (1821) καθώς και την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (1948).
Γι’ αυτό είναι κολοσσιαίο λάθος να πιστεύουμε -όπως οι δήθεν προοδευτικοί συμπατριώτες μας θα επιθυμούσαν- ότι το φαινόμενο της ισλαμικής τρομοκρατίας, ο πόλεμος του Ισλαμικού Κράτους κατά της Δύσεως συναρτάται και είναι αποτέλεσμα των γεωπολιτικών επιδιώξεων -ενίοτε και τυχοδιωκτικών- των δυτικών δυνάμεων στην Μέση Ανατολή. Το γεωπολιτικό περιβάλλον, μετά την κατάρρευση της Ε.Σ.Σ.Δ. και την ανάδυση της αναθεωρητικής -έως τυχοδιωκτικής- Ρωσίας, απλώς δημιούργησε τις ιδανικές συνθήκες για την ισχυροποίηση και εξάπλωση του ισλαμικού φονταμενταλισμού, ο οποίος πηγάζει από τις ίδιες τις μουσουλμανικές κοινωνίες και εκτρέφεται από ισλαμικές κυβερνήσεις, με χαρακτηριστικότερη την Σαουδική Αραβία.
Είναι πολλά που θέλω να γράψω. Από καιρό το ήθελα, αλλά δεν μου αρέσει να παριστάνω τον ειδικό επί παντός του επιστητού. Έχω τις απόψεις μου, αλλά δεν είμαι ειδικός ούτε επί θεμάτων γεωπολιτικής, ούτε επί θεμάτων ασφαλείας. Όμως, πλέον, έχουμε πόλεμο! Πλέον, είναι ζήτημα επιβιώσεως όλων μας, δεν αφορά μόνο τους ειδικούς!!! Στο άρθρο αυτό προσπαθώ να περιορισθώ στις γενικές και διεθνείς παραμέτρους του ζητήματος. Στο επόμενο θα προσπαθήσω να παρουσιάσω την άποψή μου σχετικώς με ότι συμβαίνει στη χώρα μας και μερικές προτάσεις αντιμετωπίσεως της κρίσεως.
Κλείνω με μερικές παρατηρήσεις που θεωρώ πολύ σημαντικές.
– Όπως ακριβώς τα κομμουνιστικά και ναζιστικά κόμματα, οι ισλαμιστές δεν διστάζουν να εκμεταλλευθούν τις δυνατότητες που τους παρέχει το φιλελεύθερο πολιτικό σύστημα των δυτικών δημοκρατιών προκειμένου να ενισχύσουν την πολιτική τους παρουσία. Όταν νοιώσουν ισχυροί διεκδικούν ακόμη και αυτονόμηση ενώ έχουν ήδη ελέγξει αυτοδιοικητικές δομές, οι οποίες -μην το ξεχνάμε- είναι ιδιαιτέρως ισχυρές και αυτόνομες στη δύση. Επίσης, δεν έχουν λείψει οι περιπτώσεις ενόπλων ομάδων, όχι με σκοπό το κοινό έγκλημα όπως τόσες άλλες εθνότητες, αλλά με παραστρατιωτική δομή και σκοπό την επικράτηση κατόπιν συγκρούσεως.
– Η ισλαμική τρομοκρατία αναδεικνύει την υποκριτική στάση των μουσουλμανικών κυβερνήσεων. Παρ’ ότι ως μέλη του Ο.Η.Ε. έχουν αποδεχθεί και προσυπογράψει την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ουδέποτε πίστεψαν σε αυτήν, ουδέποτε προσπάθησαν να την υλοποιήσουν εντός των χωρών τους. Δυστυχώς, η στάση τους αναδεικνύει τις χειρότερες πλευρές του αραβικού χαρακτήρος, δηλαδή την πονηριά και το παζάρι για οτιδήποτε! Εξ ου και ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν να συμβάλλουν ειλικρινώς και με όλες τους τις δυνάμεις στην καταπολέμηση της ισλαμικής τρομοκρατίας. Αξίζει, στο σημείο αυτό, να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία στις θέσεις του Ισραήλ επί του θέματος…
Βεβαίως, είναι δικαίωμα των μουσουλμάνων -Αράβων και μη- να μην αποδέχονται τον δυτικό πολιτισμό. Η αποικιοκρατία πέθανε, η ίδια η Δύση την «εκτέλεσε» και, πλέον, ουδείς τους επιβάλλει να ταυτισθούν με τη Δύση, εάν οι ίδιοι δεν το επιθυμούν. Όμως, η αλήθεια είναι ότι αφ’ ενός τα μουσουλμανικά καθεστώτα αντιλαμβάνονται τη Δύση ως πηγή πλουτισμού, αλλά και ισχύος έναντι των λαών τους ενώ, αφ’ ετέρου, οι λαοί τους βλέπουν την Δύση ως ένα είδος επίγειου παραδείσου, αυτό που τους ωθεί να μεταναστεύουν κατά εκατομμύρια πληρώνοντας δισεκατομμύρια στο τουρκικό παρακράτος για τον «διαμετακομιστικό» του ρόλο!
Τελικώς, το πρόβλημα το έχει η Δύση. Όχι τόσο ως Νέμεση λόγω των ιστορικών της αμαρτημάτων, αυτή η θεώρηση είναι εντελώς αντι-ιστορική και έως γελοία αφού μόνον ιδεοληπτικοί, εμπαθείς και προκατειλημμένοι την αποδέχονται. Αν στο (κάθε) παρόν πληρώναμε τα λάθη του ιστορικού παρελθόντος, τότε η ανθρωπότητα δεν θα είχε προλάβει να αποκτήσει ιστορία μερικών χιλιάδων ετών. «Πατήρ πάντων πόλεμος» είχε διακηρύξει ο Ηράκλειτος και, όσο και αν αυτό δεν αρέσει σε ευαίσθητους και ανυποψίαστους, δεν έχει πάψει να είναι η κινητήριος δύναμη της ιστορίας.
Πρέπει, λοιπόν, και η Δύση να ξεκαθαρίσει την σχέση της με τον ισλαμικό κόσμο. Είναι η ώρα να πέσουν τα taboo και να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας… Το βέβαιον είναι ότι, αν δεν παρθούν σκληρές αποφάσεις η Δύση και ο πολιτισμός της, για άλλη μια φορά, θα βρεθούν στο στόχαστρο της Ανατολής. Αυτή είναι η φυσική ιστορική νομοτέλεια και -εν είδη πεπρωμένου- φυγείν αδύνατον! Όμως, αυτή τη φορά στις Θερμοπύλες δεν θα βρεθούν μόνο Σπαρτιάτες…
Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε και στο syntiritikoi.gr
