Γράφει ο Γιάννης Νικήτας
Τις τελευταίες ημέρες παρατηρούμε έντονες ελληνικές διαβουλεύσεις τόσο του Γιάνη Βαρουφάκη όσο και του Αλέξη Τσίπρα για σύσταση πολιτικών συμμαχιών προκειμένου να αναχαιτιστεί ο γερμανικός οικονομικός επεκτατισμός. Πράγματι, η μοναδική λύση είναι ο ευρωπαϊκός Νότος να συνασπιστεί με σκοπό να λειτουργήσει ως ανάχωμα. Κατά πόσο όμως αυτό είναι εφικτό τη δεδομένη χρονική στιγμή; Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταφέρει να συστήσει πολιτικές συμμαχίες στην Ν. Ευρώπη, τότε θα αποτύχει καθώς θα έχει ελλείπει διαπραγματευτική ισχύ. Από την μια μεριά έχουμε το γερμανικό τόξο. Ήτοι Γερμανία, Ολλανδία, Αυστρία. Από την άλλη τα κράτη με παρόμοια προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα δηλαδή Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία και Κύπρος. Ακόμα, οι ουδέτερες χώρες που μάλλον φαίνεται να συνασπίζονται γύρω από το Γερμανικό οικονομικό blitzkrieg. Ρόλο κλειδί διαδραματίζει το Ηνωμένο Βασίλειο το οποίο όμως δεν εμπλέκεται άμεσα στην υπόθεση της Ευρωζώνης. Όμως, εκτός από οικονομικό και νομισματικό χαρακτήρα η όλη κρίση έχει έντονο πολιτικό χαρακτήρα.
Εδώ λοιπόν ακριβώς πρέπει να βασιστεί η ελληνική στρατηγική. Αφενός να σχηματιστεί ένα μέτωπο χωρών ενάντια στην Γερμανία και αφετέρου να εμπλακεί ενεργά το Ηνωμένο Βασίλειο καθώς και να προσεταιριστούν τις θέσεις των χωρών του Νότου και άλλες χώρες που τηρούν ουδέτερη στάση. Μια συμμαχία Ελλάδος, Ισπανίας, Ιταλίας και Γαλλίας είναι βέβαιο πως θα άλλαζε τα δεδομένα στην Ευρώπη. Ενωμένες αυτές οι χώρες διαθέτουν ένα πραγματικά πυρηνικό όπλο. Η διαπραγματευτική ισχύς μπορεί να οικοδομηθεί με μια τακτική αποχώρησης από το ευρώ. Είναι όμως κάτι τέτοιο εφικτό σήμερα; Μάλλον όχι. Αφού οι κυβερνήσεις Γαλλίας, Ισπανίας και Ιταλίας δεν φαίνεται να θέλουν να συγκρουστούν ευθέως. Και αυτό γιατί βλέπουν το Ευρώ ως μονόδρομο, ως τη μια και μοναδική λύση. Η Γερμανία διαβλέποντας τη συγκεκριμένη πολιτική θέση εκμεταλλεύεται το γεγονός πως αυτές οι χώρες όσες θυσίες και εάν χρειαστεί να κάνουν (ακόμα και όταν αυτές έρχονται σε ρήξη με τα εθνικά και ζωτικά συμφέροντα) θα παραμένουν στο Ευρώ.
Μόνον κυβερνήσεις αποτελούμενες από Ευρωσκεπτικιστές ή συντηρητικά κόμματα θα έβαζαν τέλος στην Γερμανική οικονομική ηγεμονία. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει την μοναδική ευκαιρία να οικοδομήσει μια σχέση εμπιστοσύνης με την Γαλλίδα Jean-Marie Le Pen και το Front National ακόμα και εάν έχουν διαφορετικές ιδεολογικές τοποθετήσεις προκειμένου να διασφαλιστεί το μέγιστο εθνικό συμφέρον. Το κλειδί για την διαπραγματευτική επιτυχία περνά μέσα από τη διαδικασία να ταυτίσει τα εθνικά μας συμφέροντα με αυτά των άλλων χωρών και ως εκ τούτου να δημιουργηθεί κοινό πλαίσιο δράσης με σαφείς αντικειμενικούς σκοπούς.
Όμως τη δεδομένη χρονική στιγμή οι πολιτικές συγκυρίες δεν εύνουν την ελληνική κυβέρνηση. Οποιαδήποτε απόπειρα μονομερών ενεργειών ή άλλων παρόμοιων πολιτικών εκβιασμού της Γερμανίας δίχως την κατάλληλη προπαρασκευή θα πέσουν στο κενό και η χώρα θα υποστεί βαριές συνέπειες.
