Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος*
Από τα χαρακτηριστικότερα στοιχεία που αναφέραμε της πολιτικά έντονης και πυκνής σε γεγονότα περιόδου (1862-1864) ήταν η υιοθέτηση για πρώτη και τελευταία φορά της κυβερνώσας βουλής, από την εκδίωξη του βασιλιά Όθωνα μέχρι την άφιξη του βασιλιά Γεωργίου του Α’ ήτοι 10-10 1862 – 19-10 1863. Η μορφή αυτής της πολιτικής διακυβέρνη-σης είναι σπάνια και ισχύει παγκοσμίως μόνο στην Ελβετία. Κεντρικός πυρήνας αυτού του πολιτεύματος είναι ότι η εκτελεστική εξουσία ανήκει στην Βουλή και εφαρμόζεται από μια Επιτροπή που ανά πάσα στιγμή είναι ανακλητή, εκλέγεται, αλλά δεν στηρίζεται μόνο από τη Βουλή, ενώ παράλληλα απολογείται διαρκώς στη Βουλή για τις πράξεις της, υφιστάμενη πολιτικά στο όνομά της.Όμως για να έχουμε μα πιο σαφή αίσθηση του πολιτεύματος της κυβερνώσας βουλής, όπως αυτό εφαρμόσθηκε στην Ελλάδα, παραθέτουμε απόσπασμα από το ψήφισμα της Εθνικής Συνέλευσης (4 Φεβρουαρίου 1863) : «Άρθρον 1 : Η εκλεχθείσα τριμελής επιτροπή προς διαχείρισιν της εκτελεστικής εξουσίας φέρει το όνομα «Προσωρινή Κυβέρνησις της Ελλάδος ….»….. «Άρθρον 3 : Άνευ της συγκαταθέσεως της Συνελεύσεως δεν δύναται η κυβέρνησις : α) Να συνομολογή συνθήκας, β) Να κηρύττη πόλεμον, γ)Να κόπτη νόμισμα και δ) Να απονέμην χάριν και αμνηστίαν» … «Άρθρον 6 : Η προσωρινή κυβέρνησις ούσα μετακλητή, είναι υπεύθυνη μετά των υπουργών προς την Εθνικήν Συνέλευσιν δια πάσαν εξ αυτών προελθούσαν πράξιν». Επομένως η προσωρινή κυβέρνηση των Βούλγαρη, Κανάρη και Ρούφου, με την επικουρία των επτά υπουργών της ήταν πρακτικά μια Επιτροπή της Εθνικής Συνέλευσης-Βουλής, η οποία είχε τη δυνατότητα κάθε στιγμή να την παύσει και να της υπαγορεύσει την πολιτική της.
Όπως έχει ήδη καταγραφεί αντιπαραθέσεις, εντάσεις και αστάθεια ήταν τα χαρακτηριστικά της πολύπλαγκτης διετίας 1862-1864. Τον Ιανουάριο του 1863, η Τριμελής προσωρινή κυβέρνηση, υπέβαλε στην Εθνική Συνέλευση την παραίτησή της που όμως δεν έγινε δεκτή. Η Εθνική Συνέλευση τότε αποφάσισε «Η καταταεθείσα την αρχήν κυβέρνησις θέλει εξακολουθήσει διαχειριζομένη την εκτελεστικήν εξουσίαν μέχρις ού η Συνέλευσις διαθέση άλλως τα κατ΄ αυτήν». Η πλήρης διάσταση όμως του Κ. Κανάρη με τον Δ. Βούλγαρη τον εξώθησε τελικά σε παραίτηση. Ο προεξάρχων της Τριμελούς Προσωρινής Κυβέρνησις ήταν ένας αυταρχικός και ανερμάτιστος πολιτικά και ηθικά ηγέτης, που για πολλά χρόνια θα πρωταγωνιστήσει στην πολιτική σκηνή της χώρας. Ένεκα της παραίτησης του Κ. Κανάρη, παραιτήθηκε όλη η προσωρινή κυβέρνηση και πρωθυπουργός της χώρας ανέλαβε ο ο αντιπρόεδρος της Εθνικής Συνέλευσης Μωραϊτίνης, που μετά από δυο ημέρες παραιτήθηκε και αυτός !!! Ωστόσο η παραίτηση της προσωρινής κυβέρνησης συνοδεύτηκε από θλιβερά επεισόδια που ξεκίνησαν μέσα στην Εθνική Συνέλευση και συνεχίστηκαν εκτός Βουλής, προσλαμβάνοντας αιματηρό χαρακτήρα. Ο δε Δ. Βούλγαρης με τελείως κυνικό τρόπο ως ηγέτης των Πεδινών, ζήτησε τη συνδρομή γνωστού λήσταρχου της εποχής, που τρομοκρατούσε την Αττική. Τελικά επήλθε συμβιβασμός μεταξύ των δυο αντιμαχόμενων ομάδων των οποίων η σύρραξη έχει προσλάβει ένοπλο χαρακτήρα στην Πλατεία Όθωνος που για το λόγο αυτό ονομάστηκε πλατεία Ομονοίας. Τα γεγονότα εξάλλου που διαδραματίστηκαν τον Φεβρουάριο του 1863, έχουν μείνει στην πολιτική μας ιστορία με το όνομα «Φεβρουαριανά». Στη φωτογραφία ο πρωθυπουργός μας- τιμημένος ήρωας της ελληνικής επανάστασης Κωνσταντίνος Κανάρης. Συνεχίζεται…
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος είναι υποψήφιος Βουλευτής της «Ένωσης Κεντρώων» στην Α΄Αθηνών
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
