Σερβίρει ο Γιώργος Ευγενίδης
Ορεκτικό: Πάνε τα 5 δις
Πάνε τα 5 δις που θα μας έδιναν οι Ρώσοι για τον αγωγό που θα ξεκινούσε κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον να χτίζεται και θα τελείωνε το 2019, βάσει προγράμματος. Και αφού υπήρξε πολύς κόσμος που έφαγε αμάσητο το παραμύθι με τα δις που θα έρρεαν, ήρθε η ώρα της αλήθειας. Ένας θυμωμένος Παναγιώτης Λαφαζάνης στη Βουλή το παραδέχθηκε, αφού τον πρέσαρε πολύ ο Άδωνις (με μπλε ρουά καλοκαιρινό κοστούμι, το οποίο φοριέται μόνο πριν αρχίσουν οι μεγάλες μασαμπούκες του καλοκαιριού, διότι μετά τσιτάρει). Άρα, πάνε τα 5 δις που θα μας έλυναν όλα μας τα προβλήματα και δεν θα χρειαζόταν να στραφούμε στους κουτόφραγκους για να μας δανείσουνε. Ένα-ένα τα παραμύθια διαψεύδονται. Πάμε για το επόμενο.
Σαλάτα: Ο Κοτζιάς και η γαργάρα
Τη Δευτέρα συνήλθε στο Λουξεμβούργο το συμβούλιο εξωτερικών υποθέσεων της ΕΕ και πήρε μια σημαντική απόφαση: την επέκταση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας για άλλο ένα εξάμηνο, έως το τέλος του 2015. Εκεί ήταν και ο δικός μας ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος και ψήφισε κανονικά την απόφαση αυτή. Ωπα, τι είπα τώρα! Ο Κοτζιάς; Ο Νίκος ο Κοτζιάς; Αυτός που πιστεύει στην πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και είχε βάλει ένα περήφανο βέτο στην πρώτη συνεδρίαση του συμβουλίου που είχε πάει ως ΥΠΕΞ; Ναι, αυτός ο Νίκος ο Κοτζιάς. Άλλωστε, το συμβούλιο για να λάβει απόφαση χρειάζεται ομοφωνία. Το καλύτερο όμως είναι πως στην επίσημη δήλωσή του που είναι ανηρτημένη στη σελίδα του ΥΠΕΞ (εδώ μπορείτε να τη δείτε http://www.mfa.gr/epikairotita/proto-thema/delose-upourgou-exoterikon-kotzia-sto-perithorio-tou-sumbouliou-exoterikon-upotheseon-louxembourgo-2262015.html ) ο Κοτζιάς δεν αναφέρεται καν στο ζήτημα! Μιλά για το μεταναστευτικό και την ενέργεια, θέματα για τα οποία μίλησε στους ομολόγους του. Για τη Ρωσία ούτε λέξη! Με άλλα λόγια, γαργάρα κανονικότατη.
Κυρίως πιάτο: Γιατί χάσαμε;
Μαξίμου και θεσμοί παίζουν ένα επικίνδυνο παιχνίδι, το οποίο δεν πρόκειται να έχει καλή κατάληξη. Διότι, ακόμα και συμφωνία να υπάρξει, πιστεύει κανείς σοβαρά πως αυτή η συμφωνία θα εφαρμοστεί και θα αποδώσει τα προβλεπόμενα μέτρα; Όποιος σας το πει αυτό είναι τρομακτικά αιθεροβάμων.
Πριν όμως μπούμε στη συζήτηση για το πώς θα ψηφιστεί μια συμφωνία ή για το πώς θα εφαρμοστεί, το βασικότερο όλων είναι να γίνει. Ακόμα και αυτό δεν είναι σίγουρο. Υπάρχουν οι πιο αισιόδοξοι που λένε πως «ο Τσίπρας δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει τη χώρα, ιδίως όταν έχει βάλει την υπογραφή του στο κείμενο μεγάλων παραχωρήσεων ύψους 8 δις», υπάρχουν όμως και κάποιοι που σκέφτονται πιο μακιαβελικά. «Και αν γνωρίζει πως δεν μπορεί ούτε να ψηφίσει ούτε να εφαρμόσει αυτά τα μέτρα και απλά προσπαθεί να τοποθετηθεί καλύτερα στο blame game για το ενδεχόμενο μη συμφωνίας;». Είναι ένα υπαρκτό σενάριο, ιδίως αν ευσταθεί το γεγονός πως η παγιωμένη αντίληψη στο Μαξίμου είναι πως οι θεσμοί εξωθούν την κυβέρνηση σε ταπείνωση.
Γιατί όμως χάσαμε κατά κράτος το παιχνίδι της διαπραγμάτευσης; Κατά τη γνώμη μου, υπάρχουν τρεις πολύ βασικοί λόγοι: 1) Ο Τσίπρας γνώριζε πως είναι ο ανίσχυρος στο chicken game, ήλπιζε όμως πως οι θεσμοί θα του έκλειναν πρώτοι το μάτι και αυτός μετά θα μπορούσε να κάνει κάποιες παραχωρήσεις. Αυτό μαρτυρά αφέλεια, μιας και οι θεσμοί δεν έδειξαν καμία ευελιξία ούτε επί του Προέδρου Αντώνη που ήταν ένας πιο φιλικός προς αυτούς πρωθυπουργούς, ας πούμε. 2) Χάθηκε πολύς χρόνος και η κυβέρνηση προσπάθησε να επαναλάβει την εξέλιξη του Φεβρουαρίου. Μέχρι να μπούμε στην ουσία της συζήτησης φτάσαμε μέσα Μαϊου και μετά απλά δεν υπήρχε επαρκής χρόνος. Τέτοιες διαπραγματεύσεις συνήθως κρατάνε μήνες και η Αθήνα είχε ήδη απομονωθεί και χάσει πολλά ταμειακά διαθέσιμα. Το Μαξίμου πίστευε πως στο «παρά πέντε» κάτι θα γίνει, όπως και τον Φεβρουάριο. 3) Ο Τσίπρας έδωσε πολύ μεγάλο βάρος στην πολιτική διαπραγμάτευση. Δεν γνώριζε πώς λειτουργούν τέτοιου είδους συζητήσεις, νόμιζε πως αν συζητούσε με τη Μέρκελ και τον Ολάντ θα άλλαζε την εντολή που είχαν τα τεχνικά κλιμάκια. Αυτό προφανώς δεν έγινε ποτέ. Και μάλιστα με την πρωτοφανή επιμονή του να υποτιμά τα τεχνικά κλιμάκια εξόργισε και τους υπουργούς Οικονομικών, δίνοντας έναν καλό λόγο στις ακραίες φωνές του Eurogroup να μας πατήσουν την καρωτίδα.
Και πλέον είμαστε-και είναι προσωπικά ο πρωθυπουργός που φέρει την ευθύνη της διαπραγμάτευσης μέχρι τώρα-σε ένα κομβικό και πολύ δυσάρεστο σταυροδρόμι: είτε θα χρεοκοπήσουμε άτακτα είτε θα υποστούμε ορισμένα ακόμα πολύ, πολύ δύσκολα χρόνια. Σχεδόν αιματηρά χρόνια. Συνεπώς, πρέπει και ο Πρόεδρος Αλέξης να κάνει την επιλογή του: θα γίνει διαχειριστής μιας πολιτικά δύσκολης συμφωνίας ή θα γίνει διαχειριστής της χρεοκοπίας; Ή, ακόμα χειρότερα, θα προσπαθήσει να πηδήξει από το καράβι;
Τις επόμενες ώρες όλες οι απορίες μας θα έχουν λυθεί…
Λόγω των καταιγιστικών εξελίξεων και του τεράστιου όγκου πληροφοριών, επιλέγω να μην βάλω Επιδόρπια σήμερα. Από Δευτέρα πάλι στα γνωστά.
