Σερβίρει ο Γιώργος Ευγενίδης
Ο Αλέξης Τσίπρας έπεσε από την Ακρόπολη και βρήκε πεντακοσάρικο. Μετά από ένα οχτάμηνο αλλοπρόσαλλης διακυβέρνησης, κλεισίματος των τραπεζών κεφαλαιακών ελέγχων, μνημονίου, διαλυσης της αγοράς, διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ κλπ, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε και, όχι απλά επεβίωσε πολιτικά, αλλά πέτυχε κάθε στρατηγικό στόχο που είχε θέσει.
Ήθελε να συγκυβερνήσει με τους ΑΝΕΛ; Το πέτυχε! Ηθελε να ξεφορτωθεί τους Λαφαζάνηδες; Το πέτυχε! Ήθελε να μην υποχρεωθεί να μπει σε συζήτηση με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι; Το πέτυχε! Ήθελε να προσγειώσει τη ΝΔ και τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη; Το πέτυχε. Γενικώς, το μόνο που δεν πέτυχε είναι η αυτοδυναμία, αν και γενικώς έχω επιφυλάξεις για το κατά πόσο το ήθελε.
Να το πούμε με απλά λόγια; Άλλωστε, από αυτή τη στήλη έχουμε συνηθίσει να μιλάμε απλά και κατανοητά: ο Τσίπρας σάρωσε, επέβαλλε τους δικούς του όρους στο πολιτικό παιχνίδι, επανατοποθετήθηκε για τα καλά στο πολιτικό σκηνικό και μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει. Υπουργός Παιδείας ο Μπαλτάς; Αμέ, γιατί όχι; Θα του το απαγορεύσει η Φώφη; Υπουργός Υγείας ο Κουρουμπλής; Βεβαίως! Θα φέρει αντίρρηση ο Μεϊμαράκης;
Ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να κάνει τον κόσμο να ψηφίσει τον Αλέξη Τσίπρα. Όχι τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ χωρις τον Τσίπρα είναι ένα γκρουπούσκουλο χωρίς συνεκτικό ιστό. Ο κόσμος ψήφισε τον Τσίπρα στο πλαίσιο της δεύτερης ευκαιρίας, αλλά και με συναισθηματικά κριτήρια: το «παιδί» που πάλεψε και η δεξιά που δεν έπρεπε να επανέλθει στα πράγματα για να πανηγυρίζουν ο Άδωνις και ο Βορίδης. Αυτό έλεγαν μέσα τους όσοι δεν τα έλεγαν απ’ έξω τους στους δημοσκόπους και τσουκου τσουκου σηκώθηκαν και πήγαν και έριξαν μονοκούκι τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα έχει να διαχειριστεί το δυσκολότερο μνημόνιο όλων. Πλην όμως είναι αναβαπρισμένος και ο Τσίπρας έχει ακόμα πολύ σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο. Για να μην λέμε και ψέματα στον κόσμο, οι Ευρωπαίοι είτε ήθελαν είτε δεν…χαλιόντουσαν με την ιδέα το Μνημόνιο να το εφαρμόσει ο Τσίπρας που το υπέγραψε. Είναι σαν την παλιά ρήση του Ανιέλι, σύμφωνα με την οποία πολλές φορές χρειάζεται να έρθει η Αριστερά στην εξουσία για να περάσει μέτρα που η Δεξιά δεν θα τολμούσε. Μπορεί να αντέξει το μνημονιακό βάρος μαζί με τους ΑΝΕΛ; Ό,τι και να πω, μπορεί να διαψευστώ. Προσωπικά φοβάμαι πως μέσα στο 2016 θα εχουμε εκ νέου προσφυγή στις κάλπες, αλλά από την άλλη όσοι μπήκαν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ μπήκαν εν γνώσει του τι έρχεται. Όποιος δεν ήθελε να εφαρμόσει μνημόνιο, ας καθόταν σπίτι του.
Το Βατερλό μας
Ήθελα σε αυτό το μετεκλογικό σημειωμα να πω και δύο λόγια για τη φάρα μας και τον ανατροφοδοτούμενο κύκλο της παραπληροφόρησης. Και θα τα πούμε εξίσου καθαρά, όπως και παραπάνω.
Το μοντέλο των δημοσκοπήσεων, όπως γίνεται έχει πεθάνει. Είτε οι δημοσκόποι θα προσαρμοστούν στη νέα εποχή και θα επανεξετάσουν παράλληλα τη μεθοδολογία των σταθμίσεών τους είτε θα το κλείσουν το μαγαζί, διότι τα έχουν κάνει μαντάρα. Επομένως, οι δημοσκόποι μπορεί να βρίσκουν την τάση, αλλά βρίσκουν διαρκώς λάθος νούμερα, με αποτέλεσμα τα στρατηγεία των κομμάτων να καταστρώνουν τη στρατηγική τους σε λάθος βάση και παράλληλα να δίνουν λάθος νούμερα σε εμάς τους ρεπόρτερ. Με αποτέλεσμα να καλλιεργείται μια στρεβλή εικόνα. Όπως εν προκειμένω που βρέθηκα στις πέντε το απόγευμα να συζητάω πόσο ντέρμπι είναι οι εκλογές και πώς πλακώνονται μεταξύ τους οι δημοσκόποι στη σύσκεψη για να βρεθώ στις οχτώ να χτυπάει το τηλέφωνο και να μην ξέρω πού να κρυφτώ.
Και αν πούμε πως στις εκλογές του Ιανουαρίου έγινε λάθος και αν προσθέσουμε και πως το δημοψήφισμα ήταν μια πολύ δύσκολη υπόθεση, χωρίς προηγούμενο για να συγκρίνουμε τη μεθοδολογική διαδικασία, γι’ αυτές τις εκλογές δεν έχουμε καμία δικαιολογία: ήταν το δημοσκοπικό και μιντιακό βατερλώ. Ο κόσμος μας έστειλε για μια ακόμα φορά αδιάβαστους!
