Σερβίρει ο Γιώργος Ευγενίδης
Ορεκτικό: Στη Μόσχα αδερφές μου, στη Μόσχα!
Η Μόσχα τείνει πλέον να γίνει το απόλυτο hot spot για την κυβέρνηση. Ούτε ένα εξάμηνο δεν κυβερνούν οι άνθρωποι και ήδη τοσες φορές έχουν πάει αξιωματούχοι μας για βόλτα στην Κόκκινη Πλατεία. Μία ο Κοτζιάς, μόλις είχε αναλάβει, Μία ο σύντροφος Λαφαζάνοφ, μία ο Πρόεδρος Αλέξης μετά μεγάλης αντιπροσωπείας, του συντρόφου Λαφαζάνοφ συμπεριλαμβανομένου (του χρυσώνει το χάπι με κάτι τέτοια ταξιδάκια, σαν τον σύζυγο που απατά τη γυναίκα του), μία ο Στρατάρχης Πάνος, ο οποίος είναι έτοιμος πρέπει να είναι ο ευτυχέστερος ανθρωπος στον κόσμο αυτή την περίοδο και μία τώρα η Πρόεδρος Ζωή. Αλλά δεν τελειώνουμε εκεί! Αφού έχουμε φάει το σότο με τον αγωγό και τα 3 με 5 δις προκαταβολή για ένα έργο που θα ξεκινήσει τουλάχιστον σε μια πενταετία, αν ξεκινήσει, συνεχίζουμε να πηγαίνουμε να κάνουμε αγκαλίτσες και γλύκες με τους Ρώσους. Στο μεταξύ, οι Αμερικανοί κοντεύουν να φάνει τα λύσσακά τους με την κυβέρνηση που τους έλαχε! Τούτων δοθέντων, ο Πρόεδρος Αλέξης αποφάσισε πως θέλει να δει και την καλοκαιρινή Ρωσία, οπότε 18-20 Ιουνίου (καλά να είμαστε) θα πάει στην Αγία Πετρούπολη, για να μιλήσει στο Οικονομικό Φόρουμ. Ίσως μάλιστα να είναι και από τα τιμώμενα πρόσωπα. Την πρόσκληση την είχε λάβει από τον σύντροφο Βλαδίμηρο, όταν είχε ανέβει το Μάρτιο, αλλά δεν είχε επιβεβαιώσει μέχρι πρόσφατα. Τώρα όμως θα δώσει την ευκαιρία και στους θαυμαστές του στην Αγία Πετρούπολη να τον χαρούν.
Σαλάτα: Ένας πρέσβης, σκέτη αποτυχία.
Αν δεν υπήρχε η υπόθεση Ξηρού, δεν θα ήξερε κανείς από το ευρύ κοινό πως ο Αμερικανός Πρέσβης στην Αθήνα είναι ο εμπειρος διπλωμάτης Ντέιβιντ Πιρς. Ο Πιρς λοιπόν θα ολοκληρώσει τη θητεία του στη χώρα μας ένα χρόνο νωρίτερα, αυτό τον Ιούνιο, διότι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ τα πήραν με δύο πράγματα: 1) πώς χειρίστηκε τη ροή πληροφοριών για την ελληνική οικονομία και την αποτυχία της Πρεσβείας να ενημερώνει εγκαίρως για πράγματα που μπορεί να συμβούν 2) με την καθυστερημένη ενημέρωσή του στο Στειτ Ντιπάρτμεντ για την υπόθεση Ξηρού. Κατά κάποιες πληροφορίες μάλιστα ο διάδοχός του έχει ήδη βρεθεί και δεν θα είναι απλώς ένας μετριοπαθής διπλωμάτης. Στην παρούσα συγκυρία, κάτι μου λέει πως η αμερικανική Πρεσβεία θέλει να εγκατέλειψε το δόγμα περί μη παρέμβασης στα ελληνικά πράγματα, το οποίο ακολούθησε κατά τα πρώτα χρόνια της κρίσης. Αν σκεφτεί κανείς κιόλας τις εξελίξεις στο μέτωπο των αγωγών (κυρίως) και της τρομοκρατίας (δευτερευόντως), καταλαβαίνει εύκολα πως στις ΗΠΑ αναζητούν έναν έμπειρο διαχειριστή τέτοιων καταστάσεων. Και μάλλον τον έχουν βρει…
Κυρίως πιάτο: Μεταξύ χρεοκοπίας και εσωτερικής επανάστασης
Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του Προέδρου Αλέξη. Γενικά και αυτές τις μέρες ιδιαίτερα. Ο άνθρωπος έχει ένα δίλημμα, το οποίο τον απασχολεί καθημερινά: να επιλέξει την οδό της ρήξης, ικανοποιώντας τα άγρια ένστικτα ορισμένων μέσα στο κόμμα του ή να πραγματοποιήσει τον συμβιβασμό, ο οποίος μεταξύ μας δεν θα είναι και τόσο έντιμος, με κίνδυνο μια εσωτερική επανάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ; Η απάντηση ακόμα τον ταλανίζει. Διότι, αυτό που δεν μπορούν να πουν με βεβαιότητα ακόμα και στενοί συνομιλητές του, είναι ποιο είναι το σημείο καμπής του Προέδρου Αλέξη: πού θα σπάσει δηλαδή και θα τα τινάξει όλα στον αέρα.
Αν πιστέψουμε τις πληροφορίες που έρχονται από την Ευρώπη, έχει συντελεστεί σημαντική προσέγγιση σε αρκετά ζητήματα. Ιδιωτικοποιήσεις, ΦΠΑ (ακόμα και αν δεν έχουν καθοριστεί ακριβώς οι κλίμακες, εμείς θέλουμε 16 τον μεγάλο και 6,5 τον μικρό, αυτοί αντιπροτείνουν 18 και 9 αντίστοιχα), διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, έστω και με μικροδιορθώσεις, όταν καθοριστούν οι νέες αντικειμενικές αξίες, περικοπή πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, χαμήλωμα του ορίου των 700 ευρώ για τη χορήγηση της 13ης σύνταξη (ακούω πχ μια συζήτηση για 500 ευρώ), ενώ εγώ ξέρω τουλάχιστον πως η Αθήνα δεν έχει απορρίψει απόλυτα το σενάριο περικοπής ακόμα και κάποιων υψηλών κύριων συντάξεων. Υπάρχουν όμως και πολλές εκκρεμότητες. Διαφορετική εκτίμηση για πρωτογενές πλεονασμα, διαφορές σε εργασιακό και ασφαλιστικό και σε επιμέρους φορολογικά ζητήματα. Το ζήτημα που εσχάτως έχει ανακύψει, με τους θεσμούς να ζητάνε υψηλότερο πρωτογενές πλεονασμα, στην Αθήνα το βλέπουν ως μοχλό πίεσης για να δεχθεί η κυβέρνηση μεγαλύτερες παραχωρήσεις στο εργασιακό και το ασφαλιστικό.
Από την άλλη, έχεις το κόμμα. Ο σύντροφος Λαφαζάνωφ κάνει λόγο για «ταφόπλακα για την Αριστερά», αν υπάρχει μια συμφωνία αναντίστοιχη με τις προγραμματικές αρχές της, κάτι απασφαλισμένοι μουτζαχεντίν σαν τον Μισελοζιαννάτση (Μιχελογιαννάκη) λένε πως, η συμφωνία ως έχει δεν περνάει, κάτι άλλοι, ούτε απασφαλισμένοι ούτε hardcore Αριστεροί, απλά με μια ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση, όπως ο σύντροφος Αλέξης Μητρόπουλος λένε πως χρειάζεται οπωσδήποτε δημοψήφισμα. Γενικώς, σε αυτό το κόμμα, δεν γνωρίζει η δεξιά τους τι ποιεί η Αριστερά τους.
Αυτά είναι όμως τα διλήμματα που αντιμετωπίζουν όσοι θέλουν να γίνουν ηγέτες. Και ιδίως αυτοί που θέλουν ηγέτες χωρίς να ελέγχουν απόλυτα το κόμμα τους, αλλά και αυτοί που βιάζονται και ήθελαν οπωσδήποτε την εξουσία τον Ιανουάριο. Διότι, την πήραν και αποδείχθηκε πως δεν ήξεραν τι να την κάνουν. Και την ίδια ώρα, μυρίζει έκτακτη Σύνοδος Κορυφής για την επίλυση της κατάστασης. Αν γίνει, δεν θα είναι τόσο ευχάριστη όσο την φαντάζεται ο Τσίπρας…
Επιδόρπια:
1) Έγινε εκδήλωση για την αποποινικοποίηση της κάνναβης στο Σύνταγμα και ξύπνησαν εκ νέου τα πιο συντηρητικά ένστικτα της κοινωνίας μας. Έχουμε μια τάση, προβλήματα, τα οποία μας πέφτουν στενά, να μην τα συζητάμε, να τα βάζουμε κάτω από το χαλί. Προφανώς και η αποποινικοποίηση της κάνναβης δεν είναι η πρώτη προτεραιότητα της Πολιτείας, αλλά δεν γίνεται, επειδή έχουμε μια επείγουσα κατάσταση, να μην ασχολούμαστε και με τίποτε άλλο. Συνεπώς, καλό είναι να ξεκινήσουμε να συζητάμε τέτοια θέματα, τα οποία είναι ταμπού. Προσωπικά μιλώντας, δεν θα έβρισκα αρνητική την αποποινικοποίηση των μαλακών ναρκωτικών, αφού βεβαίως έχει προηγηθεί η χάραξη εθνικής στρατηγικής επί του ζητήματος. Αν κρίνω όμως από ένα-δυο τηλέφωνα που έκανα, δεν το βλέπω το ζήτημα να προχωράει…
2) Είδα και τη δημοσκόπηση της MRB για το ποιον θα ήθελαν οι ψηφοφόροι της ΝΔ αλλά και οι πολίτες ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης για αρχηγό της ΝΔ, αν όχι τον Αντώνη Σαμαρά. Κώστας Καραμανλής και Ντόρα Μπακογιάννη φυσικά πρωτεύουν και ακολουθεί από πολύ μακριά ο Δημήτριος ο μεγαλοπρεπής Αβραμόπουλος. Έπονται του Μήτσου Δένδιας και Κυριάκος. Η ανάλυση είναι απλή: οι πολίτες να αναγνωρίζουν πως αυτή την ώρα, μόνο ο Κώστας Καραμανλής και η Ντόρα Μπακογιάννη έχουν το ειδικό πολιτικό βάρος για να διαχειριστούν μια κατάσταση με εκφυλιστικές τάσεις. Βέβαια, ο Πρόεδρος Κώστας, όπως έχει ξαναγράψει η στήλη αυτή, δεν θα επιστρέψει, παρά μόνο ως Μεσσίας και η Ντόρα διατείνεται πως δεν ενδιαφέρεται για την αρχηγία. Αν όμως υπάρξει μια κίνηση, της οποίας θα την παρακαλέσουν να ηγηθεί; Δεν ξέρω. Άλλωστε, αυτή είναι μια συζήτηση που δεν θα ανοίξει αύριο. Όλοι στο περίμενε είναι, αλλά και η καταγραφή της τάσης έχει σημασία για όλες τις φυλές της ΝΔ.
